Dorpsdichter Houten

PODIUM VOOR POËZIE

Pagina 2 van 2

Walvis 1

daar in het stille water
later uit gisteren
voorbij gedreven
© Anja: Tekelenburg

 

Regenboog

Ik droom een cirkel

 

Van kleurige bloemen

Ik ruik in gedachten

Hun heerlijke geuren

En kijk!

Op straat:

Een bonte zebra

Zijn regenboog

Van warme kleuren

Roept uitnodigend

Naar mij:

“Kom, steek met mij over;

Hier ben je veilig”.

Ik droom een zee

Van unieke mensen

Op het veelkleurig pad

Van hier

Naar daar

Ik hoor gezang

Van de overkant

Eén koor

Van zoveel

Verschillende stemmen

En dan denk ik:

Als dát

Eens wáár

Mocht zijn……..

© G.J.M.Zegers 2021

Regenboogzebrapad

Iedereen hoort erbij

ongeacht ras, kleur en geslacht

het leven lacht in de zon
we dansen en onder het balkon
dromen we cirkels
met regenboogtaart

wikkelen levenslessen in
cultuur, contact en respect

mensen boven regels
tegels ingekleurd als
zebrapad, dat straalt
het beste in ons bovenhaalt

© Anja Tekelenburg

Vrede V

het water
de aarde
ijle lucht
een vuur

het is ether
die het centrum
van jouw zijn
verbindt

een lint
zweeft in de wind
je innerlijk kind
hervindt
de weg

omarm jezelf
heb compassie
luister
mededogen
de sleutel

De Wijsheid:

Ik hou van jou en ben het niet eens met wat je deed/doet …

Anja Tekelenburg

Vrede IV

het hart
klopt
in jou

ben jij trouw
aan je geboorterecht

leef jij als mens
of als Persoon
gewoon omdat
je niet beter weet

vergeet alles wat je hebt geleerd
en delf je oorsprong op

een hart
klopt
in mij

ik ben trouw
aan mijn geboorterecht

 

Anja Tekelenburg

Vrede III

het groot machtige krachtig gevat
in nazisme, communisme
de uitersten van het midden
brengt oorlog, haat en tegendraads
opstaan tegen elkaar

waar bloed vergoten
door de zelf genoemde
groten der Aarde
uit de hemel gevallen engelen

bengelen aan zijden draden

welk pad bewandel jij
en jij en jij
opdat wij mensen
de grenzen vinden
van het geheim
dat vrede brengt

Anja Tekelenburg

Vrede II

dans je met
de polen
bevecht
je het slechte

of zoek je dialoog
met het oog
op menszijn
ondanks
dankzij
alle levenspijn

 

Anja Tekelenburg

Vrede I

de afstand
tussen hoofd en hart
groter
dan de omtrek
van de Aarde

hecht geen waarde
aan je denken
als we de wijsheid
uitschenken
voor het weten
uit

sluit de cirkel
zich nimmer

balans tussen
zwart en wit
in het gelid
of spiralerend
jonglerend
met de tijd

Anja Tekelenburg

De Vlinder (cultuurprijs)

een project met senioren die naar behoren de regels volgen kansen zoeken hoe motiveer je mensen en keer je geraniums om tot stralende bloemen voluit bloeiend die het leven waar benoemen dat schoonheid van binnen naar buiten wil bewegen en… Verder lezen →

Klimaatgedicht

Klimaat in de uitverkoop haar zon droop af en viel stil in de cyclus van elf jaren van koelen en opwarmen op en neer miljarden jaren telkens maar weer een arrogante man bedacht dat hij de macht wel over kon… Verder lezen →

Klimaatgedichten in broodnood

Je zult maar op weg zijn
naar een wandeling
met mooie vrouwen
en collega belegen heer

dan is er die ene keer een vrouw
die gauw de honden weg wil brengen
en hierna besluit dat de nood
voor een stukje brood hoog is

wij wachten en verlengen de tijd
van blijven staan voor deze mensen

tot de koude ons aanvat
en de groep besluit dat
het tijd is om te gaan

zonder telefoon nummers
en mobiel internet is het net
die gek gemiste kans

om elkander dan toch nog
op het terras te treffen
we effenen het ongeluk
met een stuk extra poëzie

en appeltaart op afstand
na wat ruilgedichten
in binnen gezichten gevat

omroephouten

 

Anja Tekelenburg

Klimaatdichter – Danny Keff

Danny kon er op 22 mei helaas niet bij zijn. Zijn bijdrage is hieronder toch als video te bekijken. Het eerste deel is geheel in het thema: Klimaatdichters. Het tweede deel zijn gedichten bij het kunstwerk HIER, waar we tijdens de wandeling hebben stilgestaan.

Nico Croes over Ontnomen vrijheid

HOUTEN Ter afsluiting van de viering van 75 jaar bevrijding, wilde dichter en schilder Nico Croes een expositie van eigen werk organiseren. Corona maakte dat onmogelijk. Het idee om toch aandacht voor zijn werk te vragen, bleef bestaan. ,,Nog steeds… Verder lezen →

Puinhoop

laat de nacht overgaan in nacht
laat ons dromen van de wereld van gister
toen de dag begon met vogelzang
toen de zon nog opkwam boven vredig land

laat déze nacht overgaan in nacht
leid ons in dromen naar gisteren
toen onze kinderen fietsten, renden, speelden
toen we onverschillig strooiden met tijd

onverbiddelijk draait de aarde
onverbiddelijk stijgt de zon
boven onherstelbaar verleden
boven zwaar verwrongen trots

onverbiddelijk draait de aarde
met een noodgang stijgt de zon
boven huizen in puin
boven dromen in as

ik sla mijn hand voor mijn mond
ik sla mijn vuist op de grond
dit is waar mijn kinderen wonen!
dit is waar mijn kinderen zijn!

met mijn vuist op de grond
sla ik mijn hand voor mijn mond
dit is wat ik moet verwoorden
dit is wat ik duiden moet

ze zijn niet blind
ze zijn niet doof
onder mijn vleugels zien zij
onder mijn vleugels horen zij

ze zijn doof noch blind
zij horen en zien
onder het gruis hun deugd
onder het puin hun jeugd

en ze blijven vragen
vragen, niet klagen
grote, natte ogen
vegen op gezicht

ze blijven vragen
niet klagen, vragen
hun handen open
hun schouders hoog

ik sluit ze in mijn armen
druk ze ferm tegen mij aan
omdat ik ze wil troosten
omdat ik hun liefde wil

ik voel ze in mijn armen
houd ze ferm tegen mij aan
om ze te beschermen
om ze af te schermen

waar is de noodrem van de aarde?
waar is de dimmer van de zon?
want in het licht moet ik gaan zoeken
naar antwoorden van lucht

laat de ochtend schemeren naar donker
laat deze ochtend overgaan in nacht
zodat ze kunnen slapen
zodat ze kunnen dromen over fietsen, rennen, spelen

en laat de nacht overgaan in avond
en de avond overgaan in middag
en gistermiddag overgaan in ochtend
en laat de vogels bij nachteraad zingen
laat ze zingen als op de avond van 4 mei

en laat het overgister 5 mei zijn
en wij weer allen vrij zijn
en meer dan ooit te voren blij zijn
met de vrijheid die nog is.

© Danny Keff

5 Mei

Vrij
wat is het
wat betekent het
voor jou?
voor mij?

Jezelf opdelven
onder lagen overtuigingen
vandaan
gaan staan
voor je eigen pijn en zijn
talenten en verlangen

dat is vrij zijn
voor mij
deze dag

 

© Anja Tekelenburg

Boek Nico

In het kader van dodenherdenking en bevrijdingsdag hierbij het schilderijen en gedichtenboek van Nico Croes

Ontnomen Vrijheid Nico Croes

 

Koningsdag 2021

Springkussen
heel veel kinderen
wafels bakken
kennismaken
met een borrel

Coronaproof

Het was een gouden dag
Koningsdag
vol koningen
en koninginnen
hier aan het Patriottenland

oorverdovend de muziek
het springkussen voor de deur

nu is de avondstilte
weer gekeerd
en voel mijn roze wangen

© Anja Tekelenburg

22 mei: Poëzie aan de Slinger

Verontrustend, inspirerend en mobiliserend dat is wat een klimaatdichter tracht te zijn met haar of zijn klimaatpoëzie. Je kunt de ozonlaag niet dichten met woorden of een overstroming voorkomen met een vloedgolf aan zinnen… of toch wel? Naar voorbeeld van… Verder lezen →

Dag van het autisme

dag van het autisme
een specialisme
in een anders werkend brein

het zou een ziekte zijn
met medicatie te onderdrukken
echt ik val in duizend stukken

uit elkaar
spelletjes om gewin
dat begin van eindeloosheid is
is wat hij zo mist

sterren en strepen verbleken
voor zijn ogen als leugen en bedrog
de trog hebben gevuld

dag het het autisme
een specialisme
in zingeving en geduld

voor de mensen om je heen
© Anja Tekelenburg

Het gevoel

waar de bij beeld geschreven
woorden uitgesproken

een bespeelde handpan breekt
illusies in duizenden facetten

welke een uitgesproken
woord niet kan horen

harten raken zielen
stemmen vormen trillingen
gezongen woorden
gedragen op handen
raken een snaar
die diep van binnen
beroert en wil inkleuren

© Anja Tekelenburg

Medio maart

opzij, opzij, opzij
maak plaats, maak plaats, maak plaats
want onze nieuwe leiders zijn er haast

we moeten debatteren, kiezen, stemmen,
formatteren
en weer doorgaan

de één die is wat banger
de ander wil niet langer blijven staan!


ik heb behoefte aan stilte
en aan rust
de lentezon die mij zacht kust
aan echt, aan groen en puur
aan de kracht van de natuur

en daarom met mijn stem
trap ik even op de rem
en is de huidhonger, zo gek
plots gestild
door paddentrek

© Danny Keff
Vrij naar “Opzij” – Herman van Veen

Potentie op vrijdag

Jouw potentie
mijn talenten

samen nemen wij
een handvol lentegeluk

vrijdag, Freya

Kom laten we spelen
en ons geluk delen

Inspiratie

inspiratie
en integriteit
een zingende zoektocht
bezweren, leren
wij van dag tot dag
vanuit de nacht

de snelwegen van het woud
ons hart houdt herinneringen
aan een zinderende tijd

waar handen elkaar raken
golvende bewegingen maken
op een maagdelijk doek

kleuren fleuren de dagen op
klanken raken zoet de ziel
zetten gedachten in beweging
tegen alle moeten in
maakt zij ons wakker
doet leven ontwaken

een stroom van liefde
en inspiratie
de sensatie
van ons leven

(n.a.v. gesprekken over het cultuurplein in relatie tot het referendum Ruimtelijke Koers)

© Anja Tekelenburg

Kooikersplas (bij werk van Olivia O’Keeffe)

haar kleuren en geuren
dagelijks aan verandering
onderhevig, is stevig

uilen laag in haar bomen
aalsgolvers hoog bovenin
eenden en hoentjes in haar armen

de in stilte en aan spiegelingen
onderhevige beelden en gedachten
onder de treurwilg doorleeft
zij
weeft seconden door mijn leven
omgeeft mij met schoonheid

door de tijd heen
zoveel stappen rondom haar
water welke de spiegelingen
wil weerkaatsen … in lilalicht

© Anja Tekelenburg

Na de sneeuw

in een stilte
tussen winter
en lente

dragen de sneeuwklokjes
de herinnering aan een
maagdelijk witte deken

die door de zon weg gekeken
geheimen en beloften
in de stilte

tussen winter
en lente
uittekenen

kracht spiegelen
een lach
in het hart

en om de mond
tekent

© Anja Tekelenburg

Culturele armoede

Het kind wil dansen
kansen en sterren
uit de hemel plukken
het wil niet lukken

Corona zeggen ze
het is gevaarlijk
hoort ze steeds weer
leven lukt niet meer

zij willen zingen
stemmen en sferen
naar de hemel bidden
het wil niet lukken

Corona en angst verzwijgen
de onderliggende pijn
van verdwenen geluk en inspiratie
de traktatie steeds weer uitgesteld

wel verteld het samen leven
omgeven door mensen om je heen
alleen met je verlangen
en een doodsstrijd in eenzaamheid

© Anja Tekelenburg

Sneeuwpop

Een kinderhand
alleen op straat
bouwend
aan een sneeuwpop

Dag Anja
ha meis

je mag wel bij mij
op de oprit een pop maken
daar tegen de wand
is de sneeuw opgewaaid

ja …

Zij bouwt strategisch

we zoeken stenen
uit tovermandjes
met schatten
uit Oostenrijk

een oude pen
als neus
stenen als oog
uitgestoken tong

Plezier en geluk
zomaar een stukje
uit een winterdag

© Anja Tekelenburg

Thuisonderwijs

Achter het scherm

zit ik mij te vervelen

ik mis mijn klas het plein

vriendjes om mee te spelen.

 

Ik zie ze in hun vakje zitten

soms valt er eentje weg

de helft zit nog te pitten

hoort iemand wat ik zeg?

 

Van staarten delen

begrijp ik nog geen biet

mijn vader denkt diep na

maar ach die dino snapt het niet.

 

Liever pak ik de telefoon

-redder in nood- op schoot.

De juf? Zij ziet alleen mijn hoofd!

Ik neem haar en mijn dino in de boot

op avontuur naar zee.

 

Vergeet het maar

ik zit al wekenlang alleen

aan mijn bureautje o zo saai

het is zo stil in Houten-Noord

en ik verveel me zo…

 

ã Henk Gilhuis

Wandelen

waar wandelen
zinnen verzet
wordt alles ingezet
om de genoegens
te behouden
en vergroten

ons Oude Dorp
op woensdagmorgen
een ontmoeting
met ondernemers
onze burgemeester

een gesprek van mens tot mens
over de grens tussen beeldscherm
en levende contacten
het gemis hiervan

we blijven doorgaan
staan stil en gaan door
voor altijd mens
met een kloppend hart

© Anja Tekelenburg

Gedichtendag

door storm en regen
was mij schoon
reinig mijn ziel
zuiver het hart …

vang jij het licht
zwicht je voor verlangen
naar een groene aarde
baar mij leven …

© Anja Tekelenburg

Cultuur in Houten

cultuur in een zuur klimaat
in gesprekken praat men over
niet geoormerkte staatssteun

traag leunen wij achterover
het lover ingetrokken
de winter over het dorp

cultuur in een zuur klimaat
waar alles ter discussie staat
in gesprek met inspiratie

legitimatie is een akkoord
dat bij regenten hoort

creativiteit kent rang noch tijd
verblijdt keren wij in …

om buitenom tot binnenin
het levenslied te komen
waar dromen mogen stromen

Jaarwisseling 2020

terug naar het ’t begin
we rolden als vanouds
een schoon nieuw jaar in
“nieuw” tussen haakjes

het was nog als weleer
eens even wat anders
dat kon nog wel een keer
een klein monster, ver weg in China

onzichtbaar, werd met miljarden actief
nee niet hier, het zal daar wel blijven
dachten wij Houtenezen heel naïef
het kwam voor het maart was, benam ons

de adem, kreeg onze geliefden in zijn macht
al schitterde buiten het licht door de bloesems
de kus werd verboden, een handdruk verdacht
op afstand knuffelen met twee handen

op de borst, als troost in zware tijden,
met corona sluipt eenzaamheid binnen
aangrijpende beelden van onmenselijk lijden
niet aanwezig kunnen zijn bij dierbaren

zorgverleners worden onze nieuwe helden
in een tijd van onzekerheid angst en verdriet
maatregelen ter bescherming gelden
we hopen op een mooi en veilig jaar

waarin het virus zich laat bedwingen
de huizen en harten opengaan
en iedereen uit volle borst mag zingen
we wensen jou en de jouwen gezondheid

overvloed en vrede in een nieuwe vorm
er komt een dag waarop rozen bloeien
met vrijheid en liefhebben als natuurlijke norm

Voor ieder een mooi twintig eenentwintig
Maak mooie momenten bijzonder.

Coproductie Dorpsdichters, 27-12-2020

Mijn engeltje

bedankt dat je er was
we stonden samen op de stoep
bij de hemelpoort zowaar

je was er
ongemerkt
maar voelbaar daar

op het moment
dat ik het nodig had
of zomaar

je was er het hele jaar
ook nu met kerst
en ik weet nu waar

in de boom
zit nog je engelenhaar

© Hans van der Vlugt

Kerststuk

het is toch zo gezellig
rondom Kerstmis ieder jaar
handen vol met blaren
van dat stomme engelhaar

overal die lampjes
en die snoeren in de knoop
geen plek meer in de koelkast
heel je huis weer overhoop

oh wat moet ik dragen
wat smijt ik dit jaar op het bord
nee, ik kan niet wachten
tot het januari wordt

stomme pakjes kopen
waar echt niemand iets aan heeft
echt ik heb nog nimmer
fijne feestdagen beleefd

het hele land door racen
visite hier, bezoekje daar
en weer die stomme beenham
dan te rauw en dan te gaar

en dan oudjaarsavond
leuk doen tot na middernacht
het nieuwjaar brak beginnen
welke gek heeft dat bedacht?

ik voel met Ebenezer
en die goede oude Grinch
ik lig de donk’re dagen
met eenieder in de clinch

steeds maar weer hetzelfde liedje
en ik trap er steeds weer in
laat ik allen toch weer binnen
maak het ieder naar zijn zin

Maar nee, niet twintig-twintig
ik zeg “Nee” en ik bedank
anders zit ik straks op zeker
met een burn-out op de bank

volledig naar de klote
mijn gevoelens voor Kerstmis
vandaar dus dat de titel
van dit rijmsel “Kerststuk” is

© Danny Ebenezer Keff

De stadsdichter

kunst behoorde vroeger
tot een elite groep
nu is kunst van jou
nu is kunst van mij
nu is kunst van ons
ik kan ermee spelen
kleuren, schilderen
de ruimte ermee vullen
ik kan prachtig zingen
aan de rand van de stad
mijn gezang draagt de zon
naar de rode nacht

ik kan dichten en nog meer
letters rijgen tot woorden
slingers deur naar deur hangen
ik vertel over de stad
over wat de cultuur baart
de buren het nieuws brengen
een stad zonder dichter
is een maan zonder sterren
hoe dichter bij de stad
hoe meer vervallen ogen de muren

ik dicht de gaten

© Nico Croes

Een kaarslengte …

In de donkerste maand
brandt midden op tafel
een vijfarmige vriend
met vuurrode vingers
de kandelaar

stille hulp voor ouders
om een kinderoorlog
-over wie iets het eerst mag-
in traag druipend vet
te smoren

daar komen de strijders
nog met verbeten gezichten
door de vlammen verleid
aan tafel de vrede tekenen
met sinaasappelschillen
zacht knetterend

gelach verstomt, ogen staren
in de stilte spreekt alleen het licht
waar een gezin zich verbindt

vrede duurt maar een kaarslengte lang
als bij het stompje de oorlog hervat

wie mag er blazen?

© Henk Gilhuis

Gangmakers

raak me met puur zoet bitter
een gang maakt zijn opwachting
bij het overleg dat uitleg voorbij
het woord vrij laat en mensen
voor procedures en wetten
in weten serieus neemt

mensen willen leven
verbinden
spelen en genieten
we gieten angst uit de pot
en vullen de kopjes
met koffie en thee

nemen een gang mee …
en maken zo samen
een bruisend Houten

© Anja Tekelenburg

In een kinderwereld gekropen

Lieve Sinterklaas
als je bij ons komt
dan ga ik voor jou zingen
Ozosnel krijgt een wortel
jammer dat Piet ziek is
mama vertelde mij
dat hij rode hond heeft
en dat hij misschien rood blijft
dat vind ik niet zo erg
maar als hij koorts krijgt
dan is het echt niet leuk
Ik ga niet meer op je schoot zitten
het mag niet meer
Papa zei dat ik te zwaar ben

ik heb gehuild
je bent heel oud
misschien ga je dood
en dan kom je niet meer
als ik groot ben
ga ik kadootjes kopen
voor arme kinderen

mijn spaarpot is leeg
helemaal leeg
een muts gekocht
voor Hanane mijn vriendin
een jongetje in de klas
had een stukje
van haar hoofddoek geknipt
als zij de muts draagt
dan ziet niemand dat

Ik ruik speculaas…

© Nico Croes
3 december 2020

Samen voor de schoorsteen

we riepen
zwarte piet
als we iemand
op het dak zagen

we zongen samen
liedjes bij
de haard
wie zoet is krijgt lekkers

wie lekkers krijgt
is zoet zullen
onze ouders
gedacht hebben

we zetten
onze schoenen
met daarin
een wortel voor het paard

de dag erna
aten we
stamppot
met wortelen

© Hans van der Vlugt

Sint en Piet

Ik zie ze nauwelijks tot niet
de najaar en winterrijke figuren
een groot melancholisch verdriet
beweegt zich uit het vallend blad

op het Rond is het winkelen
beperkt, ook in Het Dorp, de worp gemist
warme chocolade en koek
lijken een gevallen fotoboek

de muziek en bewegingen met snoep
deed het altijd lacherig goed
ik ontmoet slechts maskerades
onderweg over de pleinen waar rijen

verdwijnen achter gesloten deuren

© Anja Tekelenburg

Saint’s Lament

Vanuit Spanje
met de boot
vaar ik met appels van Oranje
regelrecht naar code Rood

Bij aankomst zet men
zonder gêne
mij regelrecht
in quarantaine

Na in totaal
een dag of tien
heb ik mijn schip
echt wel gezien

Ik tref als ik
de wal op ga
slechts één persoon
met camera

Die meldt mij
tot mijn groot verdriet:
“Er zijn geen kind’ren
zo u ziet”.

Mijn trouwe paard
-en dat is zuur-
moet aan een
anti-schimmel-kuur

En dat geklaag
-niet te genieten-
over de kleuren
van mijn Pieten

Het liefste maak ik
rechts-om-keert
dan zien ze mij
dit jaar niet meer

Ik denk dat ik
naar Spanje vaar;
Koop je cadeautjes
Zelf maar !

© G.J.M. Zegers 2020

Lancering website

Op 16 november 2020 is onze website officieel geopend. Hieronder kun je de video bekijken van de opening die online heeft plaatsgevonden. Met hartelijke dank aan wethouder Jan Overweg die deze opening met de voordracht van een gedicht heeft verzorgd.

Krantenartikel

Trots op het punt waar wij nu staan

Artikel AD

Het einde is leeg

vogels zingen niet
vliegen heeft geen zin
stil, alles is stil

dieren dalen in stilte
met de neerwaartse spiraal
richting duisternis

vissen zwemmen op het droogte
waar het zand gelukkig
hun zicht belemmert

micro organismen 
vreten aan de fundering
van de macro organismen 

de mens vlucht
naar Mars of naar Venus 
waar het einde leeg is. 

©Nico Croes
Augustus 2020

Mishandeling 2 (schoolkind)

in de klas
door de meester
gekleineerd

vader net overleden
moeder verwaarloost hem

je stinkt
hebt luizen

in de klas
door de meester
gekleineerd

je loopt achter
stikt in verdriet

zie de gaten in je sokken

zelf continu gepest
zie ik de blokken
aan jouw benen niet

de meester schiet
de pesters te hulp
kinderen in hun schulp gekropen

nopen hem tot geniepig
kleineren en jongleren

met het kwetsbaren in zijn school

© Anja Tekelenburg

N.a.v. Week van de Mishandeling

Stigma

Je foto
Voorzien
Van jouw
Levensverhaal

Enkele zinnen
Vertellen
Een tragedie
In zoveel delen

Voorbijgangers
Werpen
Passerend
Een blik

Soms herkenning
Vaak ook niet

Zij kunnen het
Vergeten

Jij
Zit er
Je hele
Leven mee

© G.J.M. Zegers 2020
Foto © René van den Brandt

N.a.v. Week van de Mishandeling

Sint Maarten

de schaal met mandarijntjes
ligt troosteloos op tafel
een paar snoepjes in bakjes
vragen naar kleine handjes
buiten is het stil, stil
de deurbel zwijgt
ik heb een leeg gevoel
verlang naar de stemmetjes
naar de liedjes van Sint Maarten
naar de kleine koppies
met  glinsterende oogjes

een vleugje wind
speelt met de kaarsvlam
de maan en de sterren
duwen de wolken opzij
zoekend naar kleurrijke lichtjes
gedragen door lampions
slierend door straten
de avond is donker
geen feestlichtjes
geen kinderstapjes
alles is zo anders

© Nico Croes.
Foto: @ Anja Tekelenburg

Mishandeling 1 (gaslighting)

je bent niets
kunt niets
maakt niets
van je koken
roken mag je

weet

ik tweet je naam uit
de mannen fluiten
nemen je mee
goud verdien ik
thee te heet gedronken

beschonken wil ik je
gedrogeerd
opdat je je niet verweert …

je bent niets
wat doe je nu
hou je mond
ongezond jouw
vragen

© Anja Tekelenburg

N.a.v. Week van de Mishandeling

Uit-gestorven

daar staan ze niet
zijn hand volgt niet
het licht niet in haar haar

daar staan ze niet
zijn duim streelt niet
niet haar wang aldaar

daar staan ze niet
zij rekt zich niet
op tenen niet naar hem

daar staan ze niet
hij fluistert niet
niet met zwoele stem

daar staan ze niet
het licht valt niet
als kader op de grond

daar staan ze niet
tot mijn verdriet
hier niet op Het Rond

 

Gedicht © Danny Keff
Foto © René van den Brandt

Vlinder-gedicht-Houten

Traag door oneindig volgebouwde Vinexwijken stromen met plotseling een onverwacht vergezicht over een prachtige plas met kleurrijke huizen en onze eigen Toren van Babel Op Houten Het Plein der gemoedelijkheid van een ver verleden idylle een schier onophoudelijke stroom van… Verder lezen →

Cultuur … morgen zou …

Op het scherpst
van de snede
tussen angst voor ziekte alsook dood
is de ruimte voor cultuur gedood

door generaties heen gedanst
in een groot avontuur
dat de dichte nacht
vol-ledig bezet

met een gebroken hart
verwarde geest
die vreest voor erger …

cultuur ondergronds
leven in het kleine binnen
we beginnen later

later

later

weer opnieuw …

 

 

© Anja Tekelenburg

PADS

We staan met zes mensen
luisteren aandacht
we verrasten elkander

woorden en klanken
toneel en veel meer
we delen in een koude zaal

helemaal voor ons alleen

Verbondenheid in kwaliteit
wij genieten na
uren, dagen en maanden

Kunst en Cultuur zijn medicijn
in tijden van twijfel en pijn

© Anja Tekelenburg

Over groeitaken

Een stadsdorp
dat zich ontsluit
voor ontmoeten

is een dorp
met gouden hart
rondom een plein

we zijn samen mens
op de grens tussen
de dagen en nachten vol zin

danwel nutteloos in eenzaamheid
laten wij tijd nemen voor samen
welzijns factoren als toetssteen

voor een ontwikkelfase die altijd
geldgestuurd was
eens omdraaien

dan maaien we gouden granen
een stadsdorp vol leven

© Anja Tekelenburg

Haiku

water stroomt harder
als stenen ruimte maken
voor kleine druppels

© Anja Tekelenburg

Regen en zon

Wandelend door Houten
stoute schoenen aan en gaan
bewegen velen zich over wegen
tegenover alleenzaamheid
op het jaagpad
langs het Amsterdam Rijnkanaal

© Anja Tekelenburg

Autisme en mondkapjes

Beangstigend zegt hij
mensen veraf
en naderbij
communicatie
vol eliminatie
van gezichten
maakt het leven
nog lastiger met de ander
hier verandert geen
gewoonte aan…

hoe kan ik hiermee omgaan?
ik dagdroom en droom
van de tijd voor deze crisis
Jezus wat is het leven waard
als je niets meer ervaart

van mede menselijke communicatie …

het is een dreigende sensatie …

© Anja Tekelenburg

Het sprookje biodiversiteit

daar stond ze in haar rode jas
te roepen: het is tijd
het is tijd voor verandering
voor meer diversiteit

voor vlinderstrook en bloeibogen
met pluriforme kruin
voor zonpaneel en regenton
en tegels uit de tuin

daar stond ze in haar rode jas
te roepen: het is tijd
geef alle beestjes ruimte
met een beter maaibeleid

er werd zowaar geluisterd
ze kreeg oevers met een lach
een bos zo mooi verwilderd
het was prachtig wat ze zag

daar ging ze met haar rode jas
ze had het naar haar zin
ze zong zo blij en huppelde
het Nieuwe Wulven in

de bloemen bloeiden weeldig
ze raakte van het pad
de laatste die haar heeft gezien…

de wolf die haar vrat

 

© Danny Keff

Moria

Waar bomen
niet meer groeien
tenten zijn verbrand
de aarde verschroeid
huilt een eiland

zit een man in de as
zijn hoofd op de vangrail
vergeefs wenst hij te verdwijnen
in het niets van een droomloze slaap
zonder vijand, zonder virus, zonder vuur

zijn enige hoop
is een dak van sterren
en het kind aan zijn voeten
dat met sintels speelt.

in een broedplaats van wanhoop
ontbreekt elk onderscheid
tussen daders en slachtoffers

zolang de leiders op het vaste land
hun harten met wantrouwen voeden
en oneindig leed in getallen verkleinen

is het een schrale troost
dat de meeste mensen deugen.

© Henk Gilhuis

In de schaduw van de vrede

je schaduw ligt
en kijkt naar je kruin
reikend tot in de hemel
prachtige bladeren
zuigt het leven op
uit de kracht
van de zon

onrustige  schaduwen
slingeren heen en weer
rondom je stam
en vallen vermoeid
op een groen tapijt
een zacht briesje
beweegt het gras

Als de avond valt
gaat het licht uit
je verdwijnt
met de laatste zonnestraal
morgen ben je er weer
zodra  de zonnestralen
de nacht hebben weggebracht

© Nico Croes

Oude Dorp

een plein vol historie
vele voetstappen en tranen
een plein met terrassen
kleding te passen bij vrouwen
en mannen
vol ondernemersbloed

we doen het niet voor minder
als het weer kan
eten onder de groene luifel

ons Oude Dorp op steenworp
afstand
aan de rand
van vermogen
verhogen we
samen de sfeer

dansen vol vreugde
met smaken zo puur
in volle harmonie gebracht
op een aftastende tong

© Anja Tekelenburg

Alleen slechte dichters hebben de krukken van het nut nodig.

Remco Campert

Rietplas

Wolken
drijven

water
vangt riet

dat wuift
en waait

wolken
drijven

mensen
in gesprek

bewegen
dagen in
en uit

we praten
en delen

wolken drijven
zonlicht
op aan

 

© Anja Tekelenburg

Rietplas een oase van kleur

prachtig hoe je daar pronkt
met je kleuren
geboren uit de diepte
van een grote plas
feestelijk aangebracht
tegen de horizon
leunend tegen het blauw
van de hemel
een schaamte
dat ik je nu pas zie
je schoonheid
je kleurenpracht
roept in mij op
herinneringen
naar de tijd
toen ik nog
als kind onbezorgd
met de regenboog speelde

© Nico Croes

Spijkers uit de tijd

roestige handgemaakte spijkers
zorgzaam uit oud hout bevrijd
een oude schakelaar en porseleinen doppen
trekkers aan messing kettingen
hoelang blijf ik dat nog bewaren
wil ik ze wel kwijt
zijn het herinneringen uit mijn jeugd
deelgenoten van mijn geheugen
of spijkers uit de tijd

© Hans vd Vlugt

Kop omhoog

neus in de wind
kop omhoog
fier zonder franje
je kleren afgeworpen
maar zo vast en zeker

© Hans vd Vlugt

An

An wil helpen met het nieuwe dakje
strak gestoken in een mantelpakje
muiltjes, haar tenen krommen er uit
ze vraagt me steeds ga je goed vooruit

even kruisen onze blikken elkaar
ze weet genoeg mijn gezicht zegt bedaar
ik ben druk met een brander in de weer
ai, er valt een hete druppel soldeer
langs haar blote benen
naar haar tenen
een uitbrander kreeg ik niet van An
gelukkig heeft zij de broek niet an

© Hans vd Vlugt

Rechtstaat

Als rechtvaardigheid
door de tijd heen illusies
in stand kan houden
waarheden verborgen in
massagraven gevonden

© Anja Tekelenburg

Actueel Kunstwerk

verbogen, verwrongen
tralies van staal
uitbraak van vrijheid
een krachtig verhaal

over moed en volharding
angst, strijd en smart
voor nimmer vergeten
recht uit het hart

zo zou het wezen
zo moest het zijn
maar wat ik vandaag zag
deed me zo’n pijn

oh zo symbolisch
noem mij maar gek
zo treffend rond vrijheid
een tijdelijk hek

© Danny Keff

De laatste vlinder

Een vlinder
zo mooi
de laatste
mensen zagen haar
bonden haar vast
met een scheepstouw
aan een dode struik

Iets verderop
stonden de bloemen
waaraan zij zich kon voeden
de mensen staarden naar de stervende vlinder zij gaf uiteindelijk de geest
mensen hun hoofd naar beneden
de dood ontwijkend

zagen niet dat de bloemen
stierven
daar de laatste vlinder
het zaad onbevrucht
verloor

Een vlinder
zo mooi
de laatste

Gedood
door de angst
voor het sterven
van een leven
dat eeuwig jong
had moeten zijn
de pijn van de angst

doodde meer
dan het laten leven
had doen sterven

© Anja Tekelenburg

Onvermogen of onwil (autisme in coronatijd)

Mensen op een bankje
daar tegenover op onze uitloop
een ander stel

hoe moet het nu?

een hoofd naar ASS structuur
voelt zich tegen een muur gezet
hoewel deze mens zo goed oplet …

1,5 meter, meer of minder
anticiperen op wat komt
als het bewegen verstomt …

omdat het brein langer nodig heeft
om het onverwachte te overzien
misschien autisme of NAH

mensen denk na voor je oordeelt
als mantelzorger deelt het opletten
zich soms in vieren

er is zoveel te vieren en te doen
de stress van onvoorspelbare momenten
met de Corona chaos daar omheen

is voor een autisme brein soms een steen
om het lijf
verstarring en verstening

zorgen voor elkaar
ik maak er maar een spel van

maar soms
soms ik ook dat
te zwaar.

Onvermogen of onwil
ASS en NAH, je ziet het niet
het is er wel

© Anja Tekelenburg

In een uitgestorven straat

Er zijn van die vrijplaatsen
waar nieuw licht je ogen vult
moeder aarde je voeten schraagt
de tunnel in je hoofd vervaagt

midden in een uitgestorven straat
-terwijl de dood in een hoestbui
langs gesloten rijtjeshuizen gaat-
staat anderhalve meter breed

een kleine witte bloesemboom.

Laat je strelen door fluwelen blaadjes
tooi je met haar schitterende kroon
spreid je armen in het lentelicht
tot het coronavirus is verdicht.

© Henk Gilhuis

Vandaar

HIER aan de waterkant
HIER in het gras
DAAR waar ik ben
HIER waar ik was

van DAAR kijk ik
naar HIER
zie ik daar een streep?
daar een streep door HIER?

daar staat niet HIER
daar staat NIET HIER
NIET HIER is DAAR
vandaar is het waar

© Danny Keff

Slimmerick

een ambtenaar maakte wat fouten
dat kostte de kikker zijn bouten
hoe kan men toch weten
wat ooievaars eten?
dit kan echt alleen maar in Houten

© Danny Keff

Puinhoop

laat de nacht overgaan in nacht
laat ons dromen van de wereld van gister
toen de dag begon met vogelzang
toen de zon nog opkwam boven vredig land

laat déze nacht overgaan in nacht
leid ons in dromen naar gisteren
toen onze kinderen fietsten, renden, speelden
toen we onverschillig strooiden met tijd

onverbiddelijk draait de aarde
onverbiddelijk stijgt de zon
boven onherstelbaar verleden
boven zwaar verwrongen trots

onverbiddelijk draait de aarde
met een noodgang stijgt de zon
boven huizen in puin
boven dromen in as

ik sla mijn hand voor mijn mond
ik sla mijn vuist op de grond
dit is waar mijn kind’ren wonen!
dit is waar mijn kind’ren zijn!

met mijn vuist op de grond
sla ik mijn hand voor mijn mond
dit is wat ik moet verwoorden
dit is wat ik duiden moet

ze zijn niet blind
ze zijn niet doof
onder mijn vleugels zien zij
onder mijn vleugels horen zij

ze zijn doof noch blind
zij horen en zien
onder het gruis hun deugd
onder het puin hun jeugd

en ze blijven vragen
vragen, niet klagen
grote, natte ogen
vegen op gezicht

ze blijven vragen
niet klagen,  vragen
hun handen open
hun schouders hoog

ik sluit ze in mijn armen
druk ze ferm tegen mij aan
omdat ik ze wil troosten
omdat ik hun liefde wil

ik voel ze in mijn armen
houd ze ferm tegen mij aan
om ze te beschermen
om ze af te schermen

waar is de noodrem van de aarde?
waar is de dimmer van de zon?
want in het licht moet ik gaan zoeken
naar antwoorden van lucht

laat de ochtend schemeren naar donker
laat deze ochtend overgaan in nacht
zodat ze kunnen slapen
zodat ze kunnen dromen over fietsen, rennen, spelen

en laat de nacht overgaan in avond
en de avond overgaan in middag
en gistermiddag overgaan in ochtend
en laat de vogels bij nachteraad zingen

laat ze zingen als op de avond van 4 mei
en laat het overgister 5 mei zijn
en wij weer allen vrij zijn
en meer dan ooit te voren blij zijn
met de vrijheid die nog is.

© Danny Keff

De Veerman

daar alle dagen
alleen in zijn hut
zit de veerman te grijnzen
grijnst stil voor zich uit

echt niemand begrijpt hem
dat saai heen en weer
ze schudden hun hoofden
ze zwaaien niet meer

maar de man in zijn hut
hij leeft in een droom
vangt de wind in zijn vlaggen
geeft zijn last aan de stroom

wie betaalt, zal het krijgen
krijgt het heen en weer
want ze moeten het halen
moeten elke dag meer

oeverloos razend
op weg naar succes
heen lang voor negen
terug ver door zes

en de man in zijn hut?
hij leeft in een droom
vangt de wind in zijn vlaggen
geeft zijn last aan de stroom

nee, niemand begrijpt hem
en niemand benijdt hem
die man zonder doel

ze vinden het vreemd
het raakt kant noch wal
hoe kan hij zo leven?
wat lacht hij toch mal

de man in zijn hut
hij leeft in een droom
vangt de wind in zijn vlaggen
geeft zijn last aan de stroom

laat de wind voor hem waaien
de vlag naar hem zwaaien
hij grijnst keer op keer

heen en weer
heen en weer

Vrij naar The Fool on the Hill
van Lennon & McCartney

©️ Danny Keff

Eindbeelden

Soms komt de dood als een dief.
In een onbewaakt nachtmoment
steelt hij het hart vlak naast je,
jouw liefste. Je blijft achter. Te vroeg.

Soms komt de dood als bacterie.
Een heel leger, sluipend en vuil
dat onstuitbaar je lichaam verslaat.
De witte macht moet wijken. Te laat.

Op z’n best is de dood een zachte vriendin
die je wakker kust met muziek,
je optilt uit je harde spijkerbed.
Jullie gaan samen de tijd uit.
Gewichtsloos.

© Henk Gilhuis

Waarheid

daar staat HIER
HIER niet DAAR
maar…
hier is toch HIER?
en…
DAAR is toch daar?

is het dan waar?
waar dat daar is
waar HIER ook DAAR is?

en als het waar is
dat HIER daar is
dan moet DAAR hier zijn

maar…
ga je van DAAR dat hier is
naar HIER dat daar is
dan wordt DAAR daar
en HIER hier

het is dus hier
daar waar HIER is
waar de daarheid daar is
en de waarheid waar is

© Danny Keff

Beveiligde mail

een deel van de boodschap
komt na weken stappen
buiten ons woon- en werkgebied
uiteindelijke via beveiligde mail

heel even vraag ik mij af
wat de zorgpartner mee wil delen

beveiligde mail valt ons dichters ten deel
“onze bewoners hebben niets met poëzie
derhalve maken wij geen gebruik
van uw aanbod”

was getekend
Zorgspectrum
beveiligde mail
heel even vraag ik mij af
in wat voor wereld wij
ons hebben voorgesteld
als team Dorpsdichters

we lichten woorden op
tillen namen uit het slijk
nu blijken wij op de lijst
van de WLZ te staan
hier gaan wij niet voor

ons gehoor is te goed
het verstand nog op orde

Anja Tekelenburg

Nieuwere berichten »

© 2024 — DEZE WEBSITE IS MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR WILLEM VAN ROOIJ CONCEPT & VORMGEVING | DIGITAL CONCEPTS EN UNIVÉ VERZEKERINGEN

Thema door Anders NorenOmhoog ↑