laat de nacht overgaan in nacht
laat ons dromen van de wereld van gister
toen de dag begon met vogelzang
toen de zon nog opkwam boven vredig land
laat déze nacht overgaan in nacht
leid ons in dromen naar gisteren
toen onze kinderen fietsten, renden, speelden
toen we onverschillig strooiden met tijd
onverbiddelijk draait de aarde
onverbiddelijk stijgt de zon
boven onherstelbaar verleden
boven zwaar verwrongen trots
onverbiddelijk draait de aarde
met een noodgang stijgt de zon
boven huizen in puin
boven dromen in as
ik sla mijn hand voor mijn mond
ik sla mijn vuist op de grond
dit is waar mijn kind’ren wonen!
dit is waar mijn kind’ren zijn!
met mijn vuist op de grond
sla ik mijn hand voor mijn mond
dit is wat ik moet verwoorden
dit is wat ik duiden moet
ze zijn niet blind
ze zijn niet doof
onder mijn vleugels zien zij
onder mijn vleugels horen zij
ze zijn doof noch blind
zij horen en zien
onder het gruis hun deugd
onder het puin hun jeugd
en ze blijven vragen
vragen, niet klagen
grote, natte ogen
vegen op gezicht
ze blijven vragen
niet klagen, vragen
hun handen open
hun schouders hoog
ik sluit ze in mijn armen
druk ze ferm tegen mij aan
omdat ik ze wil troosten
omdat ik hun liefde wil
ik voel ze in mijn armen
houd ze ferm tegen mij aan
om ze te beschermen
om ze af te schermen
waar is de noodrem van de aarde?
waar is de dimmer van de zon?
want in het licht moet ik gaan zoeken
naar antwoorden van lucht
laat de ochtend schemeren naar donker
laat deze ochtend overgaan in nacht
zodat ze kunnen slapen
zodat ze kunnen dromen over fietsen, rennen, spelen
en laat de nacht overgaan in avond
en de avond overgaan in middag
en gistermiddag overgaan in ochtend
en laat de vogels bij nachteraad zingen
laat ze zingen als op de avond van 4 mei
en laat het overgister 5 mei zijn
en wij weer allen vrij zijn
en meer dan ooit te voren blij zijn
met de vrijheid die nog is.
© Danny Keff