Hoe hard ik ook mijn best doe,
er is niets nieuws onder de zon.
Ik eindig steeds waar ik begon.
Ik ben het zwoegen moe.
Behoed mij God, voor apathie,
voor hen die onze onschuld stelen.
Zegen mijn dag, het brood en spelen,
en schijn mij bij, zodat ik helder zie.
Mijn ziel, door twijfel aangevreten,
laat haar niet door de knieën gaan.
Versterk mij, maak ruim baan
voor trouw aan mijn geweten.
Vul mijn beker tot de rand,
dan zal ik niet verslappen.
dan zal de angst mij niet vertrappen,
dan zal ik rusten in uw hand.
Markeer mij op uw lijst, niet hoog of laag,
maar ergens in het midden.
En hoor mij zachtjes bidden.
Verzacht mij en vertraag
en leg mij in een veld vol bloemen.
Spreek stil tot mij, een liefdeslied,
een handvol hoop. Verlaat mij niet
zonder mijn naam te noemen.
Als u mij kust, kan ik het kwaad
weerstaan en voor het goede kiezen.
Al zou ik alles om mij heen verliezen,
ik vlieg op vleugels van de dageraad.
Vertaling van Annemieke Reesink.
Oekraiens gedicht van Oksana Korondevych.
titel: Молитва
