Categorie Poezieaandeslinger 20220507
Christel
Hai ku
Dag koe
man en paard
niet in de mond
te kijken
We vergelijken
de ambtsketen
met de vergeten
en verloren
glorie van
de Jonge heer Ram
en zijn lammeren
Nico
Coeba, doe maar, daar baart
Nico schilderijen en woorden
die een geheel vormen en deel
uitmaken van een project
dat helaas nog immer geen einde kent
Nico is betrokken bij vrede en geweld
telt met pen en penseel streken
op eigen-wijze lijnen op doek en papier
en straks op een grote muur …
Bauke
Liederen en tonen
wonen in woorden
die springend
afdingen op het beeld
dat wordt gedeeld
in schijnbaar los zand
waar een hand vol
jeugd en ondeugd
zich laat horen…
Danny
Die kunstwerken en posters, hangen
op veel te weinig plaatsen
we haasten ons van hier naar daar
op het gevaar af dat de verwarring
tegen de plinten klotst
het Houtens bos, de takken van
de bomen zwiepen en iets
met schoenen in een boom …
Anja Tekelenburg
We laten ons niet bekeren
jongleren met mogelijkheden
zoeken adoptie ouders
voor ons volwassen project
met baby budgetten
aan elkaar gelast met humor, tranen en woorden
handfasten kennen we niet in Houten
wel een sociaal-cultureel-welzijns project
maar wie o wie
adopteert, niet te bekeren
Dorpsdichters?
Anja Tekelenburg
Ze scheppen water
met emmers
uit de straten
pompen zijn uit gelaten
uit besparings perspectief
dit beleid dient de kas
aldus verheven lieden
die het verdronken land
als erfgoed betreden
welwillend komen zij tegemoet
al dit water dat opkruipt
tegen de stoepranden
ware regenvloed doet
tuinen verdrinken
laat binnenshuis
het leefmilieu tot
paddenstoelen
schimmelparadijs
ontplooien HIER gooien
wij het badwater
over kinderkopjes uit
weven we woorden naar de raad
die pal staat voor de illusie
van duurzaamheid en klimaatdoelen
voelen doen ze het nog niet
met droge voeten in lakschoenen
in het Hoog gelegen Houten
Anja Tekelenburg
Gedichten en bundels
met de opdracht
van raad en college
bieden wij de eerste
en laatste Houtense
gedichtenbundel
aan u aan
geld geven ze ons niet
we bedelen bij BLIJ
krijgen koffie met papier
beschikbaar is daar een printer
hierbij vouwen en strijken
wij de naden strak en glad
nieten met een oud
kranten nietjes apparaat
gaat er wat mis en strekt
grijs perfectionisme langs de tafel
de jonge god legt zijn handen
op de schouders van de grijze haren
relax, relax …
de heks spreekt over de perfectie
van het imperfecte
een diepe zucht en gelaten
vouwt een glimlach traag
vol zichtbaar genot
over een niet(jes) orgasme
een dwalende waterstraal
langs het raam geniet mee
van een wel-tevreden stapel
bundels vol schoonheid uit
bijeen geraapte schepsels
met nietjes vastgezet
een per boekje
voor het milieu
en uit geldgebrek
Anja Tekelenburg
• Vandaag is aan mij de bijzondere eer om het event te openen van ″Poëzie aan de Slinger″ van het team Dorpsdichters in Houten. • Graag markeer ik het belang van cultuur en ook van poëzie. Het vergroot ons cultureel… Verder lezen →
Er stonden drie bomen in een diep en duister woud
Zij waren hun jaren vergeten en ongelooflijk oud
Sterk en stevig onverzettelijk gebouwd
Saamgehouden door integer hout.
Zij bogen hun kruinen naar elkaar toe
Al wat zij zagen maakte hen moe
De mensen, de dieren compleet van het pad
De struiken en bloemen aan het eind van de lat.
Temidden van takken die naar elkaar reikten
Groeide de wijsheid in vrijheid ten top
De bomen konden hun glimlach niet langer weerhouden
Temidden van woeling viel niets meer te rijmen.
De bomen klampten zich aan elkaar vast
Met geoefende takken gaf dat hun meer kracht
Zij wilden het bos van onzaligheid redden
En voelden de macht diep in hun bast.
Bomen en struiken, bloemen bloeiden weer op
Dieren bemerkten levenslust in hun kop
De wijsheid van bomen verworteld in aarde
Diep ver verborgen waar het drietal schatten bewaarde!
KE0113042022
Ik zou willen dat de zon bij het opgaan besloot dat het zijn dag niet is. Terugkrabbelt en weer in bed kruipt en vergeet dat de wekker niet is gesnoozd. Dat we landelijk afspreken, op zulke momenten zelf ook maar een oogje toeknijpen?
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, hoe moet je het interpreteren als je denkt dat je binnenstebuiten bent afgeleverd? Een kraan in plaats van een tweedehands maar nog bruikbaar stuk omlijsting van een schilderij? Zou Heidegger ook weten dat een landweg soms onbegaanbaar kan zijn? Zou die geven om mijn beslommeringen? Of is hij voor zichzelf filosoof geworden?
Geef me in godsnaam iets meer tijd om te recupereren, op adem te komen van heftige natte dromen. Ook al heb ik die eigenlijk niet eens, maar bij wijze van. Wel denk ik soms over je na. Niet meer in tranen maar wel in treinen
wagonnetjes die steeds hetzelfde spoor afrijden. Met voornamelijk Waarom als station en Waarmoethetheen. Ik heb bij die eerste nog geluncht, fantasieën gehad over vrouwen in trouwjurken, stilgestaan bij een gallerij. Volmondig gezegd…
Ja, ik wil.
Lars Ferwerda (stadsdichter Alphen ad Rijn)
Ik ben het er wel mee eens, ik een grasspriet, jij de wind. Ik vermijd het liefst een fietsbel en waan me een gordijn, zonder te willen drogen toch de hele dag wapperen. In stilte op en neer
op het ritme van regendruppels op kantoorramen. Maar structuur is tegelijkertijd ook de sleutel tot dragen, Seneca en heel veel lijdzaam toezien
hoe je de weg niet meer terugwist. Ik heb nog liedjes voor je geschreven, uitgekeken met een verrekijker op een denkbeeldige schommelstoel. In de regen
zonder passend kostuum de dageraad achterna gefietst. Ik zou graag willen dat ik stemmen hoor zodat het daar aan ligt. Ze zeggen – meestal, maar niet altijd – dat ik meer moet praten. Maar dan ken je me niet.
Kijk eens naar wat ik denk.
Lars Ferwerda (stadsdichter Alphen ad Rijn)
We schrijven 2008 – 2009
Gerard en ik komen elkaar
regelmatig tegen in kerkelijk
verband en naderhand ook
in de zogeheten raadszaal
hij als CDA-politicus
wij als sociaal maatschappelijk
voorvechters
echter, als het gaat
om menselijke waarden
vanuit geheel andere dossiers
blijkt op een terras
in raadsgesprekken over politiek
hoe uniek
-zo weet ik achteraf-
Gerard in eerlijkheid, integriteit
en gevoel voor rechtvaardigheid
beweegt.
We schrijven 2010
In een zaaltje bij de Engel
Groenlinks en ITH uitgesloten
van college overleg
achterkamertjespolitiek en muziek
van gekonkel, kronkelt dramtisch
door de Engelenzaal.
De drama queen gaat helemaal los
iets in mij wordt daar ballorig
schiet -ongepast- hard in de lach
Gerard aan de andere kant
van de zaal
pakt het op
grinnikt mee
wij twee
ontkrachten hiermee
even het toneelspel.
We schrijven verkiezingen 2014 en 2018
Vooroordelen van collega raadsleden
burgemeester en wethouders
blijven de grootste winnaar uitsluiten
van binnen en buiten vele tranen
als Gerard dan toch tussentijds vertrekt
Het nekt zijn partij [ITH] niet
zijn zoon ziet en vervolgt
Nu verbolgen ziet de orde
hoe hun wandorde, dan toch
wordt ontkracht.
Boven lacht Gerard en knipoogt vast
hij verrast Houten met gepaste trots.
dat je niet weg kunt lopen
van god, hij heeft het alziend oog
dat zich graag amuseert
met een vegetarisch diëet
en dat je hem tegenkomt
in alle werken van de natuur
dus ook elk levend wezen
in de donder en in het vuur
de dood is maar een deur
naar een nieuw begin
een olifant of een mug
helaas komt niemand terug
Stanislaus Jaworski
een nevelige zon wankelt
door horizonten vol tanks
in ruïnes slapen doden
radio’s zingen leugens
over zelfbenoemde overwinnaars
[eigenlijk is het land totaal vernield
en heeft er niemand gewonnen]
blauw zijn de bloesems
over mijnen en graven
geel schijnt het licht
in de schuilkelders
nooit wordt de hemel
nog zoals hij ooit was
en dát is de waarheid
sunset 28-04-2022
Een ansichtkaart
Met daarop:
Een verstild moment;
Voor altijd
Gestold
Verleden
“Hoe was het ook alweer?”
Weet jij het nog? “
Brink
Werd Plein
Verandering
Keer
Op keer
Toen
Nu
En ooit weer
Wat blijft
Is de plek
Waar verleden
Heden
En toekomst
Elkaar
Blijven
Ontmoeten
De plek
Waar wordt genoten
Waar de verhalen
Worden verteld
Steeds opnieuw
“Weet je nog……….?”
© G.J.M.Zegers 2021