“Compa Nanzi kan je mij morgen helpen
ik heb een hoop werk in de tuin van Dodo”
Compa Nanzi heeft zo velen geholpen
eergisteren was hij druk bij buurman Cododo
als hij Cha Tiger helpt dan mag hij op zijn rug klimmen
hij mag dan de luizen en tekens hebben
op een oude tak loert een chuchubi, zijn ogen glimmen
nieuwsgierig wacht hij op wat gaat komen
…
de twee beuken maar door, vermoeidheid slaat toe
hitte, dorst en honger, ze kunnen er niks meer van bakken
het wordt tijd voor een brake, ze zijn moe
wat zal een goed gekoelde cocosmelk nu lekker smaken
Cha Tiger gooit de spade opzij
rent weg om wat eten en drinken te halen
ai… hij kwam ongelukkig ten val op zijn zij
gestruikeld over een spade, echt balen
zwaar, donker geluid spuit uit zijn grote mond
van pijn is zijn gezicht rood verkleurd
zijn bips is beschadigd, gelukkig geen open wond
de huid is wel een beetje gescheurd
troostwoorden in overvloed en met zielige stem
belooft Compa Nanzi dat hij de zere plek zal verzorgen
bij zijn tante’s apotheek in Ponton gaat hij voor hem
een zalf kopen, beter meteen doen dan wachten tot morgen
Compa Nanzi liegt, hij is niet naar de apotheek gegaan
maar naar Kooyman, een blik zwarte verf gekocht
weer terug treft hij een rustige Cha Tiger aan
…
de zere plek werd bedekt met een laagje zwarte verf
…
de chuchubi heeft dit alles gezien
iedereen weet het nu
Cha Tiger heeft een zwarte kont
Nico Croes
2023
We laten ons niet bekeren
jongleren met mogelijkheden
zoeken adoptie ouders
voor ons volwassen project
met baby budgetten
aan elkaar gelast met humor, tranen en woorden
handfasten kennen we niet in Houten
wel een sociaal-cultureel-welzijns project
maar wie o wie
adopteert, niet te bekeren
Dorpsdichters?
Anja Tekelenburg
Ze scheppen water
met emmers
uit de straten
pompen zijn uit gelaten
uit besparings perspectief
dit beleid dient de kas
aldus verheven lieden
die het verdronken land
als erfgoed betreden
welwillend komen zij tegemoet
al dit water dat opkruipt
tegen de stoepranden
ware regenvloed doet
tuinen verdrinken
laat binnenshuis
het leefmilieu tot
paddenstoelen
schimmelparadijs
ontplooien HIER gooien
wij het badwater
over kinderkopjes uit
weven we woorden naar de raad
die pal staat voor de illusie
van duurzaamheid en klimaatdoelen
voelen doen ze het nog niet
met droge voeten in lakschoenen
in het Hoog gelegen Houten
Anja Tekelenburg
Gedichten en bundels
met de opdracht
van raad en college
bieden wij de eerste
en laatste Houtense
gedichtenbundel
aan u aan
geld geven ze ons niet
we bedelen bij BLIJ
krijgen koffie met papier
beschikbaar is daar een printer
hierbij vouwen en strijken
wij de naden strak en glad
nieten met een oud
kranten nietjes apparaat
gaat er wat mis en strekt
grijs perfectionisme langs de tafel
de jonge god legt zijn handen
op de schouders van de grijze haren
relax, relax …
de heks spreekt over de perfectie
van het imperfecte
een diepe zucht en gelaten
vouwt een glimlach traag
vol zichtbaar genot
over een niet(jes) orgasme
een dwalende waterstraal
langs het raam geniet mee
van een wel-tevreden stapel
bundels vol schoonheid uit
bijeen geraapte schepsels
met nietjes vastgezet
een per boekje
voor het milieu
en uit geldgebrek
Anja Tekelenburg
Toen ik nog gewoon ik was
En alles heel gewoon was
Geen zorgen
voor morgen
leven met passie
geen regen maar zon zie
tot de ziekte kruipt onder je huid
er in het sterke lijf een invalide schuilt
dan begint het gevecht
want zo ben ik niet echt
thuis zitten in je eentje
geen enkel steentje
voeg ik toe aan de maatschappij
ik hoor er niet meer bij
Dan komt de dag dat je de kracht weer vindt
Dan kan je weer terug naar het onbezorgde kind
Het ging niet vanzelf het was een strijd
Die ben ik nu meestal kwijt
Dan ben ik weer ik
Gewoon ik.
IK
Georgette Goené
juni 2022
RIP juni 2023
de kater is het zat
de poes stoeit niet meer
de koe is moe
de mol viel in zijn hol
de vink brak zijn pink
de tor verloor zijn snor
de vogelbekdier viel op zijn bek
de parkiet gebruikt wiet
de hamster zit aan de corona
de mus kust de rat
de duif koert vals op de fuif
de merel veroorzaakte een rel
de beer is nergens meer
de slang is bang
de hond wordt rood
de bok draagt een rok
de haas gaat er vandoor
de zebra zoekt haar gestreepte slipje
de aap sabbelt aan een knolraap
de luiaard draait zich om
de brombeer bromt niet meer
het schaap slaapt
het is een grote bende
met een hoop ellende
© Nico Croes
Tak de kakkerlak is vroeg opgestaan
hij heeft een afspraak bij de pedicure
daarna wil hij nog op bezoek gaan bij de leguaan
die verwikkeld is geraakt in een scheidingsprocedure
bij de pedicure is het wachten uitgegroeid
van een volle ochtend tot diep in de middag
binnen in de studio worden de nagels gesnoeid
van Opa Duizendpoot, voor hem geen fijne dag
tot overmaat van ramp ging de schaar van Krab
stuk en is de techneut met vakantie in den Bosch
voor Tak vandaag geen uiting van vriendschap
onbegrijpelijk, een duizendpoot met duizend poten
en een slang zonder ledematen, toch voortbewegen
soms gedraagt de natuur zich als malloten
© Nico Croes
Opgedragen aan de bewoners en medewerkers van Het Haltna Huis.
iedere dag als de zon opkomt
en de dag je wakker maakt
met gezang van vogels
en de geur van koffie
dan weet je dat je thuis bent
je slaperige blik
zoekend naar houvast
aan de muur de foto
verzadigd van herinneringen
vastgehouden in je rimpelloze hart
liefdevol wordt je verzorgd
buiten zitten bij de bloembakken
genietend van de taferelen die voorbij gaan
kinderen die naar je kijken
een heen en weer gaan van grote mensen
het lukt de dag om de tijd
te geven om te leven
soms tikt de klok zacht
soms tikt de klok hard
zoals het hier tikt, tikt het nergens
© Nico Croes
een ode aan de organisatoren en artiesten van ‘ Andere Ogen, Andere Blik’.
GEZIEN EN GEWAARDEERD.
in de zaal is het onrustig
een geroezemoes, een lach
voor mijn neus vliegen de vragen voorbij
van de ene hoek van de zaal
naar de andere hoek
ik zit op mijn stoel
op schoot mijn vraag
blanco vertrokken van huis
wat moet ik verwachten
van deze voorstelling ?
de spanning op het toneel
is voelbaar in de zaal
als het echt is begonnen
word je meegezogen
in een bewogen levende cirkel
je ziet je medemens stralen
je hoort het muziek, soms zacht
je hoort het muziek, soms hard
dansers draaien, springen, liggen
kruipen en slepen over de vloer
artiesten laten zien wie ze zijn
in een wereld van iedereen
samen zijn in fijne tijden
samen zijn in moeilijke tijden
ook al herken je de ander niet meer
ogen kijken, je hart ziet
kinderen, gedragen naar de pubertijd
volwassenen die ze opvangen
ouderen die terugblikken
naar de tijd van toen
een traantje laat los op het toneel
emoties mag ook gezien worden
mijn traantje draag ik op
aan al die mooie mensen op het toneel,
achter de coulissen, in de zaal……..
en ver daarbuiten
Nico Croes
Wralda – Oe ral da
Oe ver Linda
Over leven
langs linden
verbinden wij
ons met de bron
alvorens de toren
viel
Wralda – Oe ral da
over al, hier en daar
het gevaar
van vergetelheid
en tijden vol duister
zetten de waarheid
stil
ik luister
Auteur: Anja Tekelenburg
Vissen op het droge
hoge palm bomen
die weinig wind vangen
vanwege opgestapelde stenen
die de bron van beweging
afvangen in staal constructies
In de armen van de waanzin
dromen we de dagen vol
met liefde, dans en onzin
begin hier met de vissen
en visvliegen
de artificials vliegen rond
aan touwtjes
op stokken
mijn rokken strak
genaaid
Kopje koffie
kopje thee
advocaat met slagroom
en water uit een
osmose filter
om het zuur
en basische
te balanceren
we leren tellen
op de kleuterschool
schrijven en stampen
We leren daar niet
liefhebben
omarmen
zeker niet over de oersterke mystiek
die journalistiek
niet te verslaan is …
Nico
Ademloos luister in naar de oude heer
ooit bekend om zijn Cuba petjes
netjes de haren verborgen onder
de liefde voor een ei-land
en o ja, koffie en vlaai …
Danny
Ademloos luister ik naar die jonge vent
ongekend talent voor koken, wijnen en vissen
vliegen vangend aan de Rietplas
zijn das is een hengel
En soms zingt hij in vol ornaat
dan staat mijn hart stil …
Vrienden voor het leven
door, in en met taalkunst geboren
en o ja, bitterballen
Auteur: Anja Tekelenburg
Kom snel
weet je wel
welk kruid
dit bloedspuiten
kan stelpen?
wil wel helpen
kan er niet bij
vertrapte planten
wanneer
deze waanzin
de strijd stopt
klopt de tijd dan
nog voor jou
lieve buurman
ik kan niet
meer dan bidden
vandaag die haag
van mensen
vertrapte planten
de restanten
van een ooit
zo mooie
leef-tijd
(herderstasje, zou bloedstelpend zijn)
Anja Tekelenburg
Kastelendag Jonkheer Ram
Met de kap
op mijn hoofd
roep ik het
geweld
nog even een halt toe
moe van de jaren
uit macht en jaloezie
gemaakte regels
waar de een zijn brood
de ander zijn magere hand bood
met een kap
rondom mijn ogen
kijk ik weg
geweld
en wapengekletter
laten geen letter
heel
mijn keel droog
van geween
kijk daar bewoog
een muis …
Anja Tekelenburg
Kastelendag Jonkheer Ram
Inspiratie: schilderij van Olivia O’Keeffe.
Water
in de schoot van de bergen
ligt het water
vol kracht en leven
dicht bij de zon
dicht bij de sterren
dicht bij de maan
kleine golfjes duwen elkander
tegen de wanden
dag in dag uit, onvermoeibaar
glinsterende kringetjes versieren haar oppervlakte
moeder natuur
heeft de stenen steen voor steen
opgestapeld als ornamenten
vogels rusten hier uit
en aanschouwen de compositie
in de diepte
ver van de groene dalen
waar mensen
eten, drinken en slapen
waar het leven floreert
dankzij het water
hoog in de bergen
© Nico Croes
22 april 2023, een deel van de voorgedragen gedichten is als luistergedicht opgenomen …
Veel luisterplezier
Aanmelden via de mail van dorpsdichter houten …
Zowel schrijvers als luisteraars zijn welkom.
Bij slecht weer maken we een korte wandeling, bij mooi weer 4 a 5 km.
Ze zweetten en zwierden
door de Houtense dreven
verbleven min of meer
ondergronds
een gesloten verbond
met elkaar en hun muze
gesproken en geschreven taal
het verhaal van alle dag
belevingen van de ziel vullen
bezielde straten
laten zich
in geletterde
en omgezette klank
op een bankje
op het plein
met olie en azijn
luid of stil horen
niet tegen de muur te zetten
gebrek aan geld en energie
zal ons wellicht beletten om
op gelijke voet voort te gaan
het uiteindelijke doel is bereikt.
Uit niets blijkt
begrip voor
benodigde rust
om door en uit
te bouwen …
We sjouwen onze koffers
naar zolder en zien u
in 2026 wederom hier
in de Raadszaal.
Hoe zal het sprookje dorpsdicher(es) dan geleefd zijn of wederom groot worden?
Workshop Elfjes schrijven door kinderen en volwassenen op 28 januari 2023 in Ons Lokaal te Houten
Hier
gebeurt iets
met veel mensen
woorden die diep treffen
dorpsdichters
(Ria Frowijn)
Zon
schijnt lokaal
op ons Houten
op ons houten huisje
Lokaal
(Danny)
Ik
ben hier
in het lokaal
het is hier gezellig
blij
(Sabine)
Zon
staat centraal
in ieder verhaal
lekker warm en levend
lief
(Christel)
Ik
ben hier
in dit gebouw
het is hier heel
leuk
Eva
heel lief
woont ver weg
ik mis haar erg
Eva
Mila
mijn BFF
is best stout
maar ook lief
Mila
(meisje)
Kermis
lekker druk
veel gillende mensen
soms heel erg spannend
leuk
(Eva)
Wij
lekker waveboarden
Mila en Rasa
wij spelen lekker buiten
samen
(meisje)
peren
lekker sappig
heerlijk te eten
en een mooie kleur
groen
(meisje)
Dankbaarheid
vraagt openheid
verblijdt over samen
zingen we alle namen
voluit
(Anja)
Lieve grote en kleine kinderen
welkom in het land van de dromende toekomst
we leven vandaag in een wereld vol toverwoorden
Dromen jullie toverwoorden mee
in de toverwoordenwereld is geen geweld
iedereen is gelukkig en blij.
Dromen jullie verder mee met mij?
Willen jullie op straat en in de tuin spelen?
Bessen plukken
jam maken
duizend zoete vruchten
smaken naar meer
Woorden schrijven keer op keer
zonneliedjes
melodietjes
levensverhalen
gezongen door nachtegalen
Dromen jullie verder mee met mij?
We zingen om het vuur
in het nachtelijk uur
dansen rond en rond
met liedjes en muziek
Eten de lekkerste pannenkoeken
vertellen sprookjes uit boeken
Vandaag leven hier in “Ons Lokaal”
voor ons allemaal
duizend toverwoorden
in volle vrijheid
Alle tijd voor vrolijkheid
en sprankelende waarheid
Als de tijd het vraagt
vult taal ons mooie Houten
zo vertelt mijn glazen bol
heeft Houten de beste, liefste, ondeugendste
dorpsdichter van de wereld
die het droom-dans-spel mooi vertelt.
Werkbezoek wethouder van onderwijs en cultuur aan Ons Lokaal en de Goudvinkhaag en de buurttuin … op deze wijze heb ik iets verteld over de Dorpsdichters.
Anja
In de week van de Poëzie zijn op steeds meer plaatsen in Houten gedichten achter de ramen en in openbare ruimten te vinden.
In het theater op de beeldschermen:
20230121-boekjegedichtentheater
In de bibliotheek en bij van Houten en Co:
Er is een nieuwe expositie te vinden als je door de Goudvinkhaag wandelt:
U vindt ook Raampoëzie op diverse plaatsen op het Rond, balletscholen en in het winkelcentrum.
dorpsdichters dragen woorden aan
deze vatten vol verweer duizenden
volgeschreven bladen beleid met
een vette knipoog samen
dragen kanttekeningen aan
vatten de waanzin met een tip
van de tong samen
(met) een lang verhaal kort
hier wordt de tijdgeest beschreven
onderwezen en bovenlangs geleid
de tijd waarin de nar de koning
met een grap en grol een spiegel gaf
laf genoeg is dit vergeten in een
lange weerzin tegen reflectoren
die sensoren van het leven dragen
wordt aan fictieve woorden zin gegeven
welke woorden de dichters met bezieling
een hartenklop toedichten
Anja
Don Quixote bedot
de mensen die molens
als oplossing
van een probleem ervaren
niet te evenaren schoonheid
waar recyclebaarheid
in deze tijd niet echt
een item is,
hier rot over jaren
het plastic het laatste
restje leven kapot
Don Quixote vecht tegen
volledig verwaande zinnen
tegen spoken en wieken
we spieken in stukken
rukken winden uit plastic
villen draaiend de laatste
insecten, vogels en vissen
verstoren het leven
dat we willen sparen
de upperclass spint garen
bij de waan van de molen
Voorgedragen RTG 06122022
Anja
Het kostte veel tijd
om de mens levend
te begraven
niet om het zelf aan pijn
te laven
een onbevredigende zoektocht
naar duizenden puzzelstukjes
onduidelijke dynamiek
ongeloof
zij schoof
het intuïtieve beeld
niet aan de kant maar hield
die droom nog even
voor waanzin aan
vandaag staan de laatste
antwoorden in de mail
want spreken is voor hem
gods onmogelijk …
haar hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s
leugens en beschuldigingen
losgelaten
boeken verbrand en vervreemd
vorig jaar deze tijd
na een half jaar
lezen dat zij naar de hel
gaan, komt het hoge woord
eruit …
meldingen overal en nergens
laat de psycholoog hen maar veranderen.
Hun hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s.
En zij draagt van binnen
een zwarte rouwband
om haar hart.
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
Ze wandelt
met een kind
in haar hart
raakt jonge knoppen aan
ziet elven langs de takken
dansen, het leven
van het voorjaar kussend
ze wandelt
met een kind
in haar hart
ziet blad verdrogen en huilt
raakt het droge schors met
mededogen aan en
blijft hierbij staan
ze wandelt
met grootmoeder
in haar hart
ziet blad verkleurend vallen
vazallen van de herfst
stormachtige dagen
blijft vragen
om bezielde open ogen …
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
geen korte broek
niet te bloot
uitvergrote wellust
seksualiteit
sensualiteit
ze dansen kwetsbaar
breekbaar rondom
een niet te verwoorden
woord akkoord
niet te bloot
uitvergrote wellust
blust de liefde
tedere aanraking
vergroot haar
de moeder van
alle leven
pure liefde
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
Mag ik bij jou uithuilen
in je armen schuilen
als mijn stem verstomt
de wereld woest bromt
mag ik met jou uitlachen
met je door de plassen
stampen als mijn stappen
verloren wegen zoeken
mag ik mij verbinden
met jouw liefdevolle
begrip en de stip op
de horizon verplaatsen?
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
liefdevol mijn tranen
en wanen verborgen
intens puberverdriet
mijn ouders zien het niet
gebroken het leven
in het vier- of vijfkoppig gezin
een vriendin komt met drop
we lachen en gieren non-stop
als ontkrachting van een
overladen spanning die
de bemanning sprakeloos
achterlaat …
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht
de illusie van democratie
gewurgd in duizenden regels
internationale en lokale structuren
we gluren over de randen
van het mogelijke
zoeken naar lekken
om het onmogelijke
mogelijk te maken
hersens kraken en handen
blijven schrijven
mensen glimlachen naar elkaar
Met een knipoog …
Regels zijn dood, mensen leven
© Anja
Zie je MIJ
Zoals ik werkelijk ben
Als je kijkt
Door het
Selfie-pantser
Van Alfa-king
Of
Beauty-queen?
Hoor je MIJ
Als ik
In stilte
Schreeuw
Om échte
Aandacht?
Voel je MIJ
Mijn
Wanhoop
Angst
En verdriet
Verborgen onder
Stoerheid?
Ken je MIJ
Zoals ik ben
En gekend
Wil worden?
© G.J.M. Zegers 2022
een wilde waanzin
spettert gedachten
en dromen doorheen
een etherisch venster
gericht op een fractie
van het geheel
er valt ons schoonheid
ten deel indien wij zien
waar de lente haar
geschenken in lover
voor ogen tovert
Anja Tekelenburg
zachte voetstappen
van de vrouwe die met
haar schoonheid
de straat stralend vult
vele harten doet zingen
bloemen omringen ons
tomeloos liefdevolle
omarming vol schoonheid
die Maria Magdalena nalaat
Anja van Tekelenburg
zachtjes de stille onrust
een vogel kust een knop
en hapt een beestje weg
ik leg een broodje op
een rond bord en wordt
geraakt door het lied
de vogel die je niet ziet
maar hoort, verstoort de
stilte in de tuin…
Ik droom een cirkel
Van kleurige bloemen
Ik ruik in gedachten
Hun heerlijke geuren
En kijk!
Op straat:
Een bonte zebra
Zijn regenboog
Van warme kleuren
Roept uitnodigend
Naar mij:
“Kom, steek met mij over;
Hier ben je veilig”.
Ik droom een zee
Van unieke mensen
Op het veelkleurig pad
Van hier
Naar daar
Ik hoor gezang
Van de overkant
Eén koor
Van zoveel
Verschillende stemmen
En dan denk ik:
Als dát
Eens wáár
Mocht zijn……..
© G.J.M.Zegers 2021
het water
de aarde
ijle lucht
een vuur
het is ether
die het centrum
van jouw zijn
verbindt
een lint
zweeft in de wind
je innerlijk kind
hervindt
de weg
omarm jezelf
heb compassie
luister
mededogen
de sleutel
De Wijsheid:
Ik hou van jou en ben het niet eens met wat je deed/doet …
Anja Tekelenburg
het hart
klopt
in jou
ben jij trouw
aan je geboorterecht
leef jij als mens
of als Persoon
gewoon omdat
je niet beter weet
vergeet alles wat je hebt geleerd
en delf je oorsprong op
…
…
…
een hart
klopt
in mij
ik ben trouw
aan mijn geboorterecht
…
…
…
Anja Tekelenburg
het groot machtige krachtig gevat
in nazisme, communisme
de uitersten van het midden
brengt oorlog, haat en tegendraads
opstaan tegen elkaar
waar bloed vergoten
door de zelf genoemde
groten der Aarde
uit de hemel gevallen engelen
bengelen aan zijden draden
welk pad bewandel jij
en jij en jij
opdat wij mensen
de grenzen vinden
van het geheim
dat vrede brengt
Anja Tekelenburg
dans je met
de polen
bevecht
je het slechte
of zoek je dialoog
met het oog
op menszijn
ondanks
dankzij
alle levenspijn
Anja Tekelenburg
de afstand
tussen hoofd en hart
groter
dan de omtrek
van de Aarde
hecht geen waarde
aan je denken
als we de wijsheid
uitschenken
voor het weten
uit
sluit de cirkel
zich nimmer
balans tussen
zwart en wit
in het gelid
of spiralerend
jonglerend
met de tijd
…
…
…
Anja Tekelenburg
Jouw potentie
mijn talenten
samen nemen wij
een handvol lentegeluk
vrijdag, Freya
Kom laten we spelen
en ons geluk delen
haar kleuren en geuren
dagelijks aan verandering
onderhevig, is stevig
uilen laag in haar bomen
aalsgolvers hoog bovenin
eenden en hoentjes in haar armen
de in stilte en aan spiegelingen
onderhevige beelden en gedachten
onder de treurwilg doorleeft
zij
weeft seconden door mijn leven
omgeeft mij met schoonheid
door de tijd heen
zoveel stappen rondom haar
water welke de spiegelingen
wil weerkaatsen … in lilalicht
© Anja Tekelenburg
in een stilte
tussen winter
en lente
dragen de sneeuwklokjes
de herinnering aan een
maagdelijk witte deken
die door de zon weg gekeken
geheimen en beloften
in de stilte
tussen winter
en lente
uittekenen
kracht spiegelen
een lach
in het hart
en om de mond
tekent
© Anja Tekelenburg
Achter het scherm
zit ik mij te vervelen
ik mis mijn klas het plein
vriendjes om mee te spelen.
Ik zie ze in hun vakje zitten
soms valt er eentje weg
de helft zit nog te pitten
hoort iemand wat ik zeg?
Van staarten delen
begrijp ik nog geen biet
mijn vader denkt diep na
maar ach die dino snapt het niet.
Liever pak ik de telefoon
-redder in nood- op schoot.
De juf? Zij ziet alleen mijn hoofd!
Ik neem haar en mijn dino in de boot
op avontuur naar zee.
Vergeet het maar
ik zit al wekenlang alleen
aan mijn bureautje o zo saai
het is zo stil in Houten-Noord
en ik verveel me zo…
ã Henk Gilhuis
kunst behoorde vroeger
tot een elite groep
nu is kunst van jou
nu is kunst van mij
nu is kunst van ons
ik kan ermee spelen
kleuren, schilderen
de ruimte ermee vullen
ik kan prachtig zingen
aan de rand van de stad
mijn gezang draagt de zon
naar de rode nacht
ik kan dichten en nog meer
letters rijgen tot woorden
slingers deur naar deur hangen
ik vertel over de stad
over wat de cultuur baart
de buren het nieuws brengen
een stad zonder dichter
is een maan zonder sterren
hoe dichter bij de stad
hoe meer vervallen ogen de muren
ik dicht de gaten
© Nico Croes
raak me met puur zoet bitter
een gang maakt zijn opwachting
bij het overleg dat uitleg voorbij
het woord vrij laat en mensen
voor procedures en wetten
in weten serieus neemt
mensen willen leven
verbinden
spelen en genieten
we gieten angst uit de pot
en vullen de kopjes
met koffie en thee
nemen een gang mee …
en maken zo samen
een bruisend Houten
© Anja Tekelenburg
de schaal met mandarijntjes
ligt troosteloos op tafel
een paar snoepjes in bakjes
vragen naar kleine handjes
buiten is het stil, stil
de deurbel zwijgt
ik heb een leeg gevoel
verlang naar de stemmetjes
naar de liedjes van Sint Maarten
naar de kleine koppies
met glinsterende oogjes
een vleugje wind
speelt met de kaarsvlam
de maan en de sterren
duwen de wolken opzij
zoekend naar kleurrijke lichtjes
gedragen door lampions
slierend door straten
de avond is donker
geen feestlichtjes
geen kinderstapjes
alles is zo anders
© Nico Croes.
Foto: @ Anja Tekelenburg
daar staan ze niet
zijn hand volgt niet
het licht niet in haar haar
daar staan ze niet
zijn duim streelt niet
niet haar wang aldaar
daar staan ze niet
zij rekt zich niet
op tenen niet naar hem
daar staan ze niet
hij fluistert niet
niet met zwoele stem
daar staan ze niet
het licht valt niet
als kader op de grond
daar staan ze niet
tot mijn verdriet
hier niet op Het Rond
Gedicht © Danny Keff
Foto © René van den Brandt
Traag door oneindig volgebouwde Vinexwijken stromen met plotseling een onverwacht vergezicht over een prachtige plas met kleurrijke huizen en onze eigen Toren van Babel Op Houten Het Plein der gemoedelijkheid van een ver verleden idylle een schier onophoudelijke stroom van… Verder lezen →
We staan met zes mensen
luisteren aandacht
we verrasten elkander
woorden en klanken
toneel en veel meer
we delen in een koude zaal
helemaal voor ons alleen
Verbondenheid in kwaliteit
wij genieten na
uren, dagen en maanden
Kunst en Cultuur zijn medicijn
in tijden van twijfel en pijn
© Anja Tekelenburg
Een stadsdorp
dat zich ontsluit
voor ontmoeten
is een dorp
met gouden hart
rondom een plein
we zijn samen mens
op de grens tussen
de dagen en nachten vol zin
danwel nutteloos in eenzaamheid
laten wij tijd nemen voor samen
welzijns factoren als toetssteen
voor een ontwikkelfase die altijd
geldgestuurd was
eens omdraaien
dan maaien we gouden granen
een stadsdorp vol leven
© Anja Tekelenburg
Wandelend door Houten
stoute schoenen aan en gaan
bewegen velen zich over wegen
tegenover alleenzaamheid
op het jaagpad
langs het Amsterdam Rijnkanaal
© Anja Tekelenburg
daar stond ze in haar rode jas
te roepen: het is tijd
het is tijd voor verandering
voor meer diversiteit
voor vlinderstrook en bloeibogen
met pluriforme kruin
voor zonpaneel en regenton
en tegels uit de tuin
daar stond ze in haar rode jas
te roepen: het is tijd
geef alle beestjes ruimte
met een beter maaibeleid
er werd zowaar geluisterd
ze kreeg oevers met een lach
een bos zo mooi verwilderd
het was prachtig wat ze zag
daar ging ze met haar rode jas
ze had het naar haar zin
ze zong zo blij en huppelde
het Nieuwe Wulven in
de bloemen bloeiden weeldig
ze raakte van het pad
de laatste die haar heeft gezien…
de wolf die haar vrat
© Danny Keff
Waar bomen
niet meer groeien
tenten zijn verbrand
de aarde verschroeid
huilt een eiland
zit een man in de as
zijn hoofd op de vangrail
vergeefs wenst hij te verdwijnen
in het niets van een droomloze slaap
zonder vijand, zonder virus, zonder vuur
zijn enige hoop
is een dak van sterren
en het kind aan zijn voeten
dat met sintels speelt.
in een broedplaats van wanhoop
ontbreekt elk onderscheid
tussen daders en slachtoffers
zolang de leiders op het vaste land
hun harten met wantrouwen voeden
en oneindig leed in getallen verkleinen
is het een schrale troost
dat de meeste mensen deugen.
© Henk Gilhuis
je schaduw ligt
en kijkt naar je kruin
reikend tot in de hemel
prachtige bladeren
zuigt het leven op
uit de kracht
van de zon
onrustige schaduwen
slingeren heen en weer
rondom je stam
en vallen vermoeid
op een groen tapijt
een zacht briesje
beweegt het gras
Als de avond valt
gaat het licht uit
je verdwijnt
met de laatste zonnestraal
morgen ben je er weer
zodra de zonnestralen
de nacht hebben weggebracht
© Nico Croes
een plein vol historie
vele voetstappen en tranen
een plein met terrassen
kleding te passen bij vrouwen
en mannen
vol ondernemersbloed
we doen het niet voor minder
als het weer kan
eten onder de groene luifel
ons Oude Dorp op steenworp
afstand
aan de rand
van vermogen
verhogen we
samen de sfeer
dansen vol vreugde
met smaken zo puur
in volle harmonie gebracht
op een aftastende tong
© Anja Tekelenburg
Alleen slechte dichters hebben de krukken van het nut nodig.
Wolken
drijven
water
vangt riet
dat wuift
en waait
wolken
drijven
mensen
in gesprek
bewegen
dagen in
en uit
we praten
en delen
wolken drijven
zonlicht
op aan
© Anja Tekelenburg
prachtig hoe je daar pronkt
met je kleuren
geboren uit de diepte
van een grote plas
feestelijk aangebracht
tegen de horizon
leunend tegen het blauw
van de hemel
een schaamte
dat ik je nu pas zie
je schoonheid
je kleurenpracht
roept in mij op
herinneringen
naar de tijd
toen ik nog
als kind onbezorgd
met de regenboog speelde
© Nico Croes
roestige handgemaakte spijkers
zorgzaam uit oud hout bevrijd
een oude schakelaar en porseleinen doppen
trekkers aan messing kettingen
hoelang blijf ik dat nog bewaren
wil ik ze wel kwijt
zijn het herinneringen uit mijn jeugd
deelgenoten van mijn geheugen
of spijkers uit de tijd
© Hans vd Vlugt
neus in de wind
kop omhoog
fier zonder franje
je kleren afgeworpen
maar zo vast en zeker
© Hans vd Vlugt
An wil helpen met het nieuwe dakje
strak gestoken in een mantelpakje
muiltjes, haar tenen krommen er uit
ze vraagt me steeds ga je goed vooruit
even kruisen onze blikken elkaar
ze weet genoeg mijn gezicht zegt bedaar
ik ben druk met een brander in de weer
ai, er valt een hete druppel soldeer
langs haar blote benen
naar haar tenen
een uitbrander kreeg ik niet van An
gelukkig heeft zij de broek niet an
© Hans vd Vlugt
Als rechtvaardigheid
door de tijd heen illusies
in stand kan houden
waarheden verborgen in
massagraven gevonden
© Anja Tekelenburg
verbogen, verwrongen
tralies van staal
uitbraak van vrijheid
een krachtig verhaal
over moed en volharding
angst, strijd en smart
voor nimmer vergeten
recht uit het hart
zo zou het wezen
zo moest het zijn
maar wat ik vandaag zag
deed me zo’n pijn
oh zo symbolisch
noem mij maar gek
zo treffend rond vrijheid
een tijdelijk hek
© Danny Keff
Een vlinder
zo mooi
de laatste
mensen zagen haar
bonden haar vast
met een scheepstouw
aan een dode struik
Iets verderop
stonden de bloemen
waaraan zij zich kon voeden
de mensen staarden naar de stervende vlinder zij gaf uiteindelijk de geest
mensen hun hoofd naar beneden
de dood ontwijkend
zagen niet dat de bloemen
stierven
daar de laatste vlinder
het zaad onbevrucht
verloor
Een vlinder
zo mooi
de laatste
Gedood
door de angst
voor het sterven
van een leven
dat eeuwig jong
had moeten zijn
de pijn van de angst
doodde meer
dan het laten leven
had doen sterven
© Anja Tekelenburg
Mensen op een bankje
daar tegenover op onze uitloop
een ander stel
hoe moet het nu?
een hoofd naar ASS structuur
voelt zich tegen een muur gezet
hoewel deze mens zo goed oplet …
1,5 meter, meer of minder
anticiperen op wat komt
als het bewegen verstomt …
omdat het brein langer nodig heeft
om het onverwachte te overzien
misschien autisme of NAH
mensen denk na voor je oordeelt
als mantelzorger deelt het opletten
zich soms in vieren
er is zoveel te vieren en te doen
de stress van onvoorspelbare momenten
met de Corona chaos daar omheen
is voor een autisme brein soms een steen
om het lijf
verstarring en verstening
zorgen voor elkaar
ik maak er maar een spel van
maar soms
soms ik ook dat
te zwaar.
Onvermogen of onwil
ASS en NAH, je ziet het niet
het is er wel
© Anja Tekelenburg
Er zijn van die vrijplaatsen
waar nieuw licht je ogen vult
moeder aarde je voeten schraagt
de tunnel in je hoofd vervaagt
midden in een uitgestorven straat
-terwijl de dood in een hoestbui
langs gesloten rijtjeshuizen gaat-
staat anderhalve meter breed
een kleine witte bloesemboom.
Laat je strelen door fluwelen blaadjes
tooi je met haar schitterende kroon
spreid je armen in het lentelicht
tot het coronavirus is verdicht.
© Henk Gilhuis
HIER aan de waterkant
HIER in het gras
DAAR waar ik ben
HIER waar ik was
van DAAR kijk ik
naar HIER
zie ik daar een streep?
daar een streep door HIER?
daar staat niet HIER
daar staat NIET HIER
NIET HIER is DAAR
vandaar is het waar
© Danny Keff
een ambtenaar maakte wat fouten
dat kostte de kikker zijn bouten
hoe kan men toch weten
wat ooievaars eten?
dit kan echt alleen maar in Houten
© Danny Keff
laat de nacht overgaan in nacht
laat ons dromen van de wereld van gister
toen de dag begon met vogelzang
toen de zon nog opkwam boven vredig land
laat déze nacht overgaan in nacht
leid ons in dromen naar gisteren
toen onze kinderen fietsten, renden, speelden
toen we onverschillig strooiden met tijd
onverbiddelijk draait de aarde
onverbiddelijk stijgt de zon
boven onherstelbaar verleden
boven zwaar verwrongen trots
onverbiddelijk draait de aarde
met een noodgang stijgt de zon
boven huizen in puin
boven dromen in as
ik sla mijn hand voor mijn mond
ik sla mijn vuist op de grond
dit is waar mijn kind’ren wonen!
dit is waar mijn kind’ren zijn!
met mijn vuist op de grond
sla ik mijn hand voor mijn mond
dit is wat ik moet verwoorden
dit is wat ik duiden moet
ze zijn niet blind
ze zijn niet doof
onder mijn vleugels zien zij
onder mijn vleugels horen zij
ze zijn doof noch blind
zij horen en zien
onder het gruis hun deugd
onder het puin hun jeugd
en ze blijven vragen
vragen, niet klagen
grote, natte ogen
vegen op gezicht
ze blijven vragen
niet klagen, vragen
hun handen open
hun schouders hoog
ik sluit ze in mijn armen
druk ze ferm tegen mij aan
omdat ik ze wil troosten
omdat ik hun liefde wil
ik voel ze in mijn armen
houd ze ferm tegen mij aan
om ze te beschermen
om ze af te schermen
waar is de noodrem van de aarde?
waar is de dimmer van de zon?
want in het licht moet ik gaan zoeken
naar antwoorden van lucht
laat de ochtend schemeren naar donker
laat deze ochtend overgaan in nacht
zodat ze kunnen slapen
zodat ze kunnen dromen over fietsen, rennen, spelen
en laat de nacht overgaan in avond
en de avond overgaan in middag
en gistermiddag overgaan in ochtend
en laat de vogels bij nachteraad zingen
laat ze zingen als op de avond van 4 mei
en laat het overgister 5 mei zijn
en wij weer allen vrij zijn
en meer dan ooit te voren blij zijn
met de vrijheid die nog is.
© Danny Keff
daar alle dagen
alleen in zijn hut
zit de veerman te grijnzen
grijnst stil voor zich uit
echt niemand begrijpt hem
dat saai heen en weer
ze schudden hun hoofden
ze zwaaien niet meer
maar de man in zijn hut
hij leeft in een droom
vangt de wind in zijn vlaggen
geeft zijn last aan de stroom
wie betaalt, zal het krijgen
krijgt het heen en weer
want ze moeten het halen
moeten elke dag meer
oeverloos razend
op weg naar succes
heen lang voor negen
terug ver door zes
en de man in zijn hut?
hij leeft in een droom
vangt de wind in zijn vlaggen
geeft zijn last aan de stroom
nee, niemand begrijpt hem
en niemand benijdt hem
die man zonder doel
ze vinden het vreemd
het raakt kant noch wal
hoe kan hij zo leven?
wat lacht hij toch mal
de man in zijn hut
hij leeft in een droom
vangt de wind in zijn vlaggen
geeft zijn last aan de stroom
laat de wind voor hem waaien
de vlag naar hem zwaaien
hij grijnst keer op keer
heen en weer
heen en weer
Vrij naar The Fool on the Hill
van Lennon & McCartney
©️ Danny Keff
Soms komt de dood als een dief.
In een onbewaakt nachtmoment
steelt hij het hart vlak naast je,
jouw liefste. Je blijft achter. Te vroeg.
Soms komt de dood als bacterie.
Een heel leger, sluipend en vuil
dat onstuitbaar je lichaam verslaat.
De witte macht moet wijken. Te laat.
Op z’n best is de dood een zachte vriendin
die je wakker kust met muziek,
je optilt uit je harde spijkerbed.
Jullie gaan samen de tijd uit.
Gewichtsloos.
© Henk Gilhuis
daar staat HIER
HIER niet DAAR
maar…
hier is toch HIER?
en…
DAAR is toch daar?
is het dan waar?
waar dat daar is
waar HIER ook DAAR is?
en als het waar is
dat HIER daar is
dan moet DAAR hier zijn
maar…
ga je van DAAR dat hier is
naar HIER dat daar is
dan wordt DAAR daar
en HIER hier
het is dus hier
daar waar HIER is
waar de daarheid daar is
en de waarheid waar is
© Danny Keff
© 2024 — DEZE WEBSITE IS MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR WILLEM VAN ROOIJ CONCEPT & VORMGEVING | DIGITAL CONCEPTS EN UNIVÉ VERZEKERINGEN
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑
