Categorie Geen categorie
Nog een gedicht uit mijn dichtbundel Voorbijwoorden:
LOSVAST
Los lig ik, in verwondering.
Boven de wolken luchtschepen
volgeladen met watergoud
op weg naar hun val vervagend
in het uitspansel.
Beneden schuimende golven,
in de verte nog verborgen machten,
dichtbij grommende monsters,
uitvloeiend in tandeloze lijnen.
Onder mijn voeten beweegt het
zand, miljarden deeltjes kwarts
weven zich samen tot het zilverbed
dat mij draagt.
Vast zit ik, in vragen.
Is er verschil tussen de lucht
en het water, tussen mij
en het zand? Is het antwoord
verborgen in de wind die streelt
langs mijn huid, de wind
die morgen alles verslindt?
Henk Gilhuis
Mijn nieuwe dichtbundel ‘Voorbijwoorden’ is uit! Dwalend door de bundel ontmoet je mensen, dieren of ga je op reis. Alles geschreven vanuit verwondering, soms ook uit verbijstering of verontwaardiging. Voorbijwoorden gaat over meer of minder alledaagse wonderen en wonden. Het titelgedicht:
Voorbijwoorden
zoals een kind voor het eerst
door nog blauwe kijkers
vlokken ziet dwarrelen
in een wonderwitwereld
zoals een ochtendvlucht ganzen
een wandelaar beneden verrast
ruisend zijn trommelvlies beroert
vleugelslag voorbij de heimweetijd
zwemt de dichter verwonderd
voorbij drijvende woorden
oeverloos wassend en wegend
tot hij gegrepen wordt door een stroom vol zinnen
Henk Gilhuis
Er was een boekpresentatie van Henk Gilhuis tijdens Poesoep … we hebben letterlijk in verwondering, humor, en tranen de avond met elkaar doorgebracht.
Poësoep
Sticky berichten
Poësoep is nu steeds de tweede donderdag van de maand.
Dus vandaag 12 september 2024
wederom van harte welkom in Het Lokaal Puttershaag 2 te Houten
vanaf 19.00 tot ongeveer 21.00.
Velen zijn al langs geweest bij het Internationaal Podium ‘Avenida Poesía’ om gedichten in verschillende talen en de Nederlandse vertaling daarvan te lezen.
De gedichten zijn van de hand van dichters uit El Salvador, Oekraïne, Duitsland, Aruba, Ierland, Turkije, Griekenland, Rusland, Bosnië-Herzegovina en Nederland.
Ook u kunt de gedichten lezen op de schutting van de familie Noorlander (hoek Koolmeeshaag / Goudvinkhaag) . Mocht u de gedichten nog niet hebben gelezen, dan bent u van harte uitgenodigd om een bezoek te brengen aan dit poëziepodium. Op voorwaarde dat het niet hard waait, worden de gedichten dagelijks opgehangen.
Er zijn ook meerdere gedichten te lezen in de Goudvinkhaag alias ‘Avenida Poesía’. Deze zijn geplaatst achter schuurramen van de oneven nummers.
Ooit was ik een harde gele kern
zo klein en toch zo vol van potentieel.
Ik ontwikkel mij als één geheel
gelijk het universum met haar sterr’n
uiteenknalt als een deeltje in het CERN.
Alles beter dan vermaald tot meel.
Ik ontpop graag in een pan met steel.
Mijn maïsknal hoor je donderen in Bern.
Mijn tututje werd een chic gewaad.
Ik voel de blikken op mijn maïs gericht.
De adamsappel onder mijn gezicht
is het die mijn heerlijkheid verraadt.
Zien wie ik was – niet ben – maakt mij zo kwaad
ontploft mijn maïsje in een knal van licht.
Sonnet gemaakt tijdens Poësoep met Danny, Christel, Roelf, Nico, Bauke en
Tove
het kon niet op
gestopt
doorgaan
ingaan
op de vreugde
muze
geleefd
doorleefd
op een kleedje
in de zon
Anja Tekelenburg
Poëzie aan de Slinger
Cultuur in
Woord en beeld
Kunstig verwoord
Door zoveel hoofden
In zoveel zinnen
Een wandeling in gedachten
Soms hilarisch
Vaak ook
Serieus
Vlinders in een struik
Of
Vlinders in je buik
Hai koe!
Ben je mooeeee?
Durf je het te zeggen
In het publiek
Alleen met taal
Of ook met muziek?
Gedachten die aan
De dichter ontspruiten
Waarmee die zijn
Of haar
Gevoel
Kan uiten
Opdat dit nimmer zal verdwijnen
Zodat de zon
In woord
En klank
Blijft schijnen
G.J.M. Zegers 2024
Rozemarijn blauw
bedekt geurige avond
volle lentelucht
(ecowijk: Anja Tekelenburg)
Proljeće dolazi i sve cvjeta
U našoj ulici ima za sve mjesta
Cvrkut ptica donosi novi dan
Ja se budim i nisam sam
Sunčani zraci obasjavaju moje lice
Čuju se krici djece
I sve je kao u jednoj priči
Dražen Pandža
Bosnië en Herzegovina
2024
De lente
De lente komt en alles bloeit
In onze straat is plek voor iedereen
Vogel gezang brengt een nieuwe dag
Ik word wakker en ben niet alleen
De zonnestralen schijnen op mijn gezicht
De stemmen van kinderen op straat
Alles lijkt net als in een sprookje
weer dronken wij warme slaap uit een kop
met ogen gesloten stonden we op
sloegen de dekens als jas om ons heen
op weg naar het dak waar de maan op ons scheen
conjunctie van sterren, een schier lange rij
startbaan voor droomvlucht voor jou en voor mij
we spreidden ons dekbed als vogels gelijk
en zweefden en dansten door het hemelrijk
de melkweg ons speelveld, de maan onze bal
we strooiden met sterren, ons doel het heelal
we landden bij schemer weer terug in ons bed
een dag net als gister, voorbij met de pret
de dagen zijn draagbaar, aanzienlijk verzacht
want wij konden dansen en zweven vannacht
Sergei Perepelkin
2024
Χάνονται σιγά σιγά στο μακρεμενο παρελθόν,
στη θέση τους έρχονται νέες μορφές που σκιαζουν τις παλιές.
Και προσδοκώ ανυπόμονος την καινούρια μέρα, με όσα αυτή θα φέρει.
Η ζωή μου γέμισε απο νέα όνειρα,
Που παραμερισαν τα παλιά.
Νέες μορφες έδωσαν την θέση τους στις παλιές.
Και όλα άλλαξαν,
σαν στο στεγνό και άψυχο χώμα να ρίχνεις νερό,
και μονομιάς φουντώνει βλάστηση,
που το καλύπτει και δεν φαινεται πια.
Από όσα πριν επιθυμούσα,
μου εδωσε η αγάπη περισσότερα.
Μέχρι την τελευταία μου πνοή,
θα έχω αξέχαστη την θυμηση σου, βαθιά μέσα μου,
σαν τις ρίζες του δέντρου που μπαίνουν βαθια στο χώμα ψάχνοντας
αδιακοπα για νερό.
Ik weet niet of ik van je zal houden,
Tot mijn laatste adem komt,
Ιk weet niet of mijn liefde voor jou die nu, vandaag bloeit,
morgen niet verwelken zal,
zoals een roos wanneer de hete zomerwind waait.
Wat ik wel weet is dat sinds ik je ontmoette,
mijn leven veranderde.
De deuren van de hemel gingen open
en een wind bracht mij naar de hemel.
Vreugde kwam mijn licham binnen,
hoop omringde mij,
en ik begon in wonderen te geloven.
De vreugde veranderde de beelden van weleer,
de hoop gaf mij nieuwe perspectieven,
mijn oude vrienden, mijn oude liefdes dreven weg,
alsof ik in een trein stapte die mij verweg brengt.
En jou wereld werd de mijne.
Mijn oude dromen worden herinneringen.
Langzaam verdwijnen ze in het verre verleden.
In hun plaats komen nieuwe beelden die de oude overschaduwen.
En ik kijk ongeduldig uit naar de nieuwe dag, met alles wat die zal brengen.
Mijn leven vulde zich met nieuwe dromen,
en de oude schoof ik opzij.
En alles veranderde,
zoals water gieten op droge en levenloze grond,
en ineens onspringt er leven,
dat de grond bedekt en onzichtbaar maakt.
Van wat ik vroeger verlangde,
gaf de liefde mij meer.
Tot mijn laatste adem,
zal je herinnering onvergetelijk zijn, diep in mij,
zoals de wortels van de boom de grond diep in gaan,
op zoek naar water.
Jor Pan
2024
Sokaklarında dolaşabilirsem bir gün yine
Sanki senin bir parçanmış gibi
Heyecanim eskisinden fazla
Koklasam insan esen rüzgarlarını
Yokuşlarına lanetler yağdırsam,
Güzellerine sevdalansam her adim başı
Karanlığında korkarak yürüsem ama
Seni sende yaşasam be İstanbul!
Sen benim varlığımın kederi
Ey sevdaların kalesi
Geleceğim umutlarımı kuşanıp
Haykırmak için özgürlük türküsünü.
als ik weer op een dag door je straten mag dwalen
alsof het echt een deel is van jou
mijn enthousiasme is groter dan voorheen
als ik de geur van je volk ruik
ik vervloek je hellingen
maar bij elke stap wordt ik verliefd
op je schoonheden
ook al loop ik met angst in het donker
Ik wou dat ik bij jou kan leven, Istanbul!
jij bent het verdriet van mijn bestaan
ooo, kasteel van liefde, hoopvol kom ik
om het lied van de vrijheid
uit volle borst te zinge
Oktay Petek
2024
Home is where…
Deep rooted connection and alignment happen effortlessly,
Where my protective wall just falls away,
Where I am understood without claim,
Where my inner song awakens and takes flight,
Where the familiar wraps around me like a warm old blanket,
And whiffs of past lives bridges generations.
Home is where….
A melody passed down in the bones of my people,
Is echoed in my silent prayers and
In my homesick longing for my land,
In dreams of pacing the old acre and
In the earthy smell of freshly ploughed fields.
Home is…
In the singsongs of a family gathering,
In the memories of happy days spent together,
In the reminiscing’s of times gone by,
Returning to the streets of my youthful self,
In the flashings of that free-spirited teenager
Or of that me child who is one with the earth.
Home is where…
The gurgling stream speaks my mother tongue,
While the sleeping giants moan lowly as I meander along the mountain path
And the crashing wave pulls me closer with every tidal breath.
Home is where…
The fairy ring remains an untouched sacred space
And ditches are decorated with navelwort and primrose,
Interwoven by a vibrant green carpet of moss.
Home is…
Feeling safe where my inner compass
no longer searching for what’s beyond,
Where a contentment and a oneness unfold,
Rejoicing in me just being, being home.
Olivia O’Keeffe
2023
“Compa Nanzi bo por a yudami mañan
mi tin hopi trabou den cunucu di Dodo”
Compa Nanzi semper ta gusta duna un man
antayera el a yuda bisiña Cododo
e sa si e yuda Cha Tiger e mag di subi
su lomba pa piki carpata y piki pieuw
den palo di watapana ta wak un chuchubi
kaweta sinta ariba un taki bieuw
chapi ta bin, chapi ta bay e curpa ta cansa
solo, sed y hamber ta haci nan loco
a bira ora pa tuma un rato pa descansa
bon friew, ki dushi lo ta awor un awa di coco
Cha Tiger ta benta chapi un banda pa bay
busca algo pa bebe, tambe un plato di cuminda
na careda e kier a bay pero ay… el a cay
e no a mira e chapi di Compa Nanzi den caminda
grandi cu e tiger ta e ta grita di dolor
pa colmo su cuero a haya basta daño
su chanchan bon rasca cu un color
di cuero maltrata, hopi straño
Compa Nanzi a console y priminti
cu e ta bay percura pa tur cos bin bon
lo e bay cumpra un crema na Tanti
kende tin un botica na Ponton
e no a bay ningun botica, ta gaña e ta gaña
e a bay cumpra verf preto na Kooyman
ora e ta back Cha Tiger a stop di gruña …
e herida a kede preto. Compa a laba man
e chuchubi a mira tur cos y pronto
e noticia a plama den tur skina
Cha Tiger tin chanchan preto
“Compa Nanzi kan je mij morgen helpen
ik heb een hoop werk in de tuin van Dodo”
Compa Nanzi heeft zo velen geholpen
eergisteren was hij druk bij buurman Cododo
als hij Cha Tiger helpt dan mag hij op zijn rug klimmen
hij mag dan de luizen en tekens hebben
op een oude tak loert een chuchubi, zijn ogen glimmen
nieuwsgierig wacht hij op wat gaat komen
…
de twee beuken maar door, vermoeidheid slaat toe
hitte, dorst en honger, ze kunnen er niks meer van bakken
het wordt tijd voor een brake, ze zijn moe
wat zal een goed gekoelde cocosmelk nu lekker smaken
Cha Tiger gooit de spade opzij
rent weg om wat eten en drinken te halen
ai… hij kwam ongelukkig ten val op zijn zij
gestruikeld over een spade, echt balen
zwaar, donker geluid spuit uit zijn grote mond
van pijn is zijn gezicht rood verkleurd
zijn bips is beschadigd, gelukkig geen open wond
de huid is wel een beetje gescheurd
troostwoorden in overvloed en met zielige stem
belooft Compa Nanzi dat hij de zere plek zal verzorgen
bij zijn tante’s apotheek in Ponton gaat hij voor hem
een zalf kopen, beter meteen doen dan wachten tot morgen
Compa Nanzi liegt, hij is niet naar de apotheek gegaan
maar naar Kooyman, een blik zwarte verf gekocht
weer terug treft hij een rustige Cha Tiger aan
…
de zere plek werd bedekt met een laagje zwarte verf
…
de chuchubi heeft dit alles gezien
iedereen weet het nu
Cha Tiger heeft een zwarte kont
Nico Croes
2023
Hoe hard ik ook mijn best doe,
er is niets nieuws onder de zon.
Ik eindig steeds waar ik begon.
Ik ben het zwoegen moe.
Behoed mij God, voor apathie,
voor hen die onze onschuld stelen.
Zegen mijn dag, het brood en spelen,
en schijn mij bij, zodat ik helder zie.
Mijn ziel, door twijfel aangevreten,
laat haar niet door de knieën gaan.
Versterk mij, maak ruim baan
voor trouw aan mijn geweten.
Vul mijn beker tot de rand,
dan zal ik niet verslappen.
dan zal de angst mij niet vertrappen,
dan zal ik rusten in uw hand.
Markeer mij op uw lijst, niet hoog of laag,
maar ergens in het midden.
En hoor mij zachtjes bidden.
Verzacht mij en vertraag
en leg mij in een veld vol bloemen.
Spreek stil tot mij, een liefdeslied,
een handvol hoop. Verlaat mij niet
zonder mijn naam te noemen.
Als u mij kust, kan ik het kwaad
weerstaan en voor het goede kiezen.
Al zou ik alles om mij heen verliezen,
ik vlieg op vleugels van de dageraad.
Vertaling van Annemieke Reesink.
Oekraiens gedicht van Oksana Korondevych.
titel: Молитва
Як не крути, та в житті все статично..
Практично-тактично.
Етично-критично.
Еротично?.Скептично.. Звично й не дуже..
Бережи ,мене Боже,
Від людей байдужих!
Благослови мій день
На Хліб і видовища!
Бережи ж Бо,
Світлим моє середовище!
І сумлінню моєму не Буде,хай совісно!
Бережи Сумління,
щоб не стояти на вколішках!
Дай води щоб набрати по Вінця,до вух,
Щоб слова не калічили серпанковий Дух.
Борони від сумнівів!
Звільни ж від марева.
Дай дорогу рівну
Чи підбори надійні?.
Поміть мене в списку
Проте не високо і не низько..
Тримай за руку,
Проте непомітно..
Встеляй,частіше,
Стежини квітами..
Промовляй беззвучно
Проте в серце і влучно..
Не залиш без Надій..
Дай пригоршню Мрій..
Борони від добра,
Щоб уникнути зла..Обіймай міцно,
Цілуй цнотливо,
Роби ,що хочеш..
Облиш лишень Крила.
Oksana Korondevych.
“Poëzie is kaulo k*t man
een gedicht is tantoe saai
mattie, mij niet over appen
b-boys checken Spotify”
Bro, blijf jij maar lekker streamen
wil wel ff dat je weet
al die gangstas die lauw rappen
al die gasten zijn
poëet!
-DeCaff-
Land van mijn voeten, mijn wortels
vandaag troost een zee van afstand mij
Ik zet mijn bril recht
en kijk door het raam
De maan is weer vol rond geworden
tussen nostalgie en vreugde
Welk deel van mij brengt me naar jou?
Land van as
dat eergisteren de schemering zag ik vallen
Ik ademde de geur in van mango en bloed
en de stinkende rook
werd een eeuwig spinnenweb in mijn hart
Ik heb vleugels in mijn wortels geweven
Welke heimwee herberg ik in mijn hart vanaf de
tijd dat je mij verbannen hebt?
Land pijnlijk en omarmend
vergane aarde
rottende huid
geur van brandhout en geroosterde maïs
geur van dennen en bergen
Wie van mij vertrekt en komt niet terug?
Maïsland
Palmlelie en brandnetel
Ik schuil onder de schaduw van jouw kapokboom
terwijl zijn conische doornen
ons verdriet doen voelen
Is het mijn pijn of mijn liefde die jij je herinnert?
Bleek stofland,
dat zo veel vergeet
de stemmen onder het water die droefenis
brengen
En ik
ik spaar en verzamel
papieren van afwezigheid
Is jouw verleden mijn verleden?
Land van op en neer
Mijn dichtbij ver weg
Ik weet dat ik iets van jou ben in de spiegel
in mijn gevoel koester ik het komen en gaan van
jouw wind
de denkbeeldige grens van licht en donker
de voortdurende deining
mijn op en neer.
niet vloeken, niet tieren
en zeker niet schelden
hier zijn de woorden
echt letterlijk helden
taal als verpakking
van wat je bedoelt
wat je ervaart
en je zinnelijk voelt
taal vult de gaten
brengt ons dichterbij
vormt soms een spiegel
voor ons allebei
wát wij hier schrijven
is nimmer banaal
wel grensoverschrijdend
dus toch schuttingtaal
© Gedicht: Danny Keff – 2024
© foto: René van den Brandt – 2024
Opgeven bij Dorpsdichter Houten
info@dorpsdichterhouten.nl
:
Met gesloten ogen droom je weg
In je gerieflijke stoel
Op het nieuwe balkon
Beneden trekt als in een film
De tijd aan je voorbij
Weet je nog, vijftien jaar geleden?
Hoe het begon?
Een nieuw theater om van te houden
Voor iedereen
Van iedereen
Van boven kijken de visser en de nar
Naar het binnenstromende publiek
Een warm welkom voor de artiesten
Grote namen van ver weg
Of simpelweg bekenden uit je eigen dorp
Zang, dans, muziek, cabaret, toneel, poëzie, film…
Origineel en creatief, voor elk wat wils
Je kunt het zo gek niet bedenken
Of het wordt er vertoond
Soms slaat de slinger
Naar de andere kant uit
Met dertig bezoekers in de zaal
Op ruime afstand
In Coronatijd
Dat voelt kil aan
Nee….geef ons maar
De gezellige, warme
Volle zaal
En voor jullie allen nog jarenlang
Een daverende, staande ovatie
© G.J.M. Zegers 2023
sluit ze haar ogen
dan ziet zij de palmen
ruikt ze de trossen
met dadels zo zoet
voelt ze de tranen
gevoed door verlangen
naar Oma, haar vriendjes
haar bed in Aâmoûd
dan dwaalt ze naar duister
naar woest golvend rubber
de stank van benzine
gegil om haar heen
schudt ze haar hoofd
om het beeld uit te wissen
van die nacht dat haar pop
in het water verdween
met haar kin op haar knieën
zo zit ze te wiegen
ze neuriet een liedje
veegt haar wangen droog
aan een tweedehands beertje
vanmorgen gekregen
ja, nu is ze negen
container vier hoog
© Danny Keff – 2023
SCHOENWISSEL A.K.A. KICKFLIP
heel gewoon een schoenenboom
je ziet ze overal
overal waar skaters zijn
het lijkt een beetje mal
maar als skater moet je skaten
met een griptape op je deck
lekker flippen, pompen, grinden
en dan dikwijls op je bek
weer een schram, wat zand en bloed
boeiend! shake it off!
een scheur, een vlek, een gat erbij
dat maakt het extra tof
je pattas zijn de basis
vette Nikes, Converse, Vans
maar van al dat flat ground skaten
slijt je schoeisel echt immens
met je tenen door de neuzen
met je hielen door de hak
strik je voor het laatst die veters
en dan mik je op een tak
je schoenen zijn er blij mee
ze hangen trots en glimmend, want
ze hebben ook hun laatste trick
FLYING KICKS geland
© Danny Keff – 2023
ruim honderd jaren
stond je te malen
het rad in het rond
het water omhoog
je klusje te klaren
toch staat men te balen
drassige grond
je houdt het niet droog
naar avondlucht spieken
om wat ze gaan krijgen
bidden om zegen
weer gunstig gezind
machtige wieken
gehuld in diep zwijgen
wekenlang regen
geen klein zuchtje wind
hoe hoger het water
hoe meer mensen smalen
hoe harder ze schelden
ze geven je op
men hint reeds op later
met stoomgemalen
je moet het ontgelden
“rot op, Spinnekop!”
nu laat ik een traan, want
ik weet wat er was
niet óm te buigen
het is wat het is
wat rest is een eiland
nu iemands terras
een stille getuige
van mijn groot gemis
© Danny Keff – 2023
Schelpen
ik zoek schelpen
en vind rust
mijn emmer is leeg
net als mijn hoofd
niet gevonden wat ik zocht
wel wat ik nodig had
zand tussen mijn tenen
wind in mijn haar
en als ik straks thuiskom
dan lach ik naar haar
een zoen op haar lippen
haar wangen
haar oor-
schelpen
© Danny Keff – 2018
TUNNELVISIE is één van de virtuele kunstwerken in de openbare ruimte binnen de gemeente Houten.
De dorpsdichters zien graag meer inspirerende teksten terug in het straatbeeld van Houten en de kleine kernen.
Uiteraard is het ultieme streven deze kunstwerken uiteindelijk daadwerkelijk gerealiseerd te krijgen.
Tot die tijd schetsen we met de virtuele kunstwerken een beeld van hoe locaties kunnen worden verrijkt.
TUNNELVISIE met de tekst: “HOE DIEPER JE GAAT, HOE GROTER JE WORDT”, is een kunstwerk voor de fietstunnel tussen de Molenzoom en de Kruisboog. Het refereert aan de kernactiviteiten van de Kruisboog: leren en sporten.
Heeft u een inspirerend idee voor virtuele Houtense buitenkunst? Stuur gerust uw idee naar ons op: info@dorpsdichterhouten.nl
Wij werken het idee graag voor u uit tot een virtueel kunstwerk.
In het gemeentehuis van Houten is een expositie geopend, welke twee maanden te zien is, als het gemeentehuis geopend is. Het zijn werken van de mensen die zich “Laat Talent” noemen.
VLINDER
Zeg vlinder
waar ga je naar toe toe?
ga je op zoek naar een buik
waar je je kan vermaken
met de film
toen het nog niet zwart was
toen het nog niet wit was
toen het nog echt was
Nico Croes
21-3-23
We staan in OnsHouten met het resultaat van ons Burgerinitiatief:
houten-krijgt-weer-een-dorpsdichter-es
De archeograaf
Benevens mijn werk dat de dag en soms de nacht aanraakt
strompel ik meestal met mijn neus naar de grond.
Ik vind dingen. Gemaakt om te bewaren.
Ik stapel ze op kleur, op geur, op structuur.
Bij honderd houd ik op met sparen.Een blauw tegeltableau van Staphorst zeven tien toen.
Het plastic stokje voor de bellenblaas (gerolen voor een zoen)
Een ferme hand vol flessenpost. Gekregen van een kind.
De meesten gevuld met frisse lucht en eentje, zo mooi vanwege de doorschijningen
Hier is de plattegrond van Hene-gouwen en een weg die Dorestad vindt.
Een lied dat dankzij zonne-energie zingt.
Betekenis heet in mijn vak: dui-ding.
Ik ga alles netjes begraven voor de komende generatie.
Een complete archeo-grafie.
Een nieuw verleden open voor interpretatie.
Christel van Vliet
Dromen voor Houten
Ik pluk woorden
uit de hemel
leg ze neer op
zwarte aarde
Ik hoor woorden
en verhalen
uit duizend zon –en maan momenten
schrijf ze op
spreek ze uit
blaas ze hart-e-lijk
over een rood
taal-tapijt
leg twee handen
op mijn hart
en lief deelzaamheid
tegen eenzaamheid
vol samenhorigheid
Anja Tekelenburg
De receptioniste
en de pater laten
hun ogen rollen
het kleurrijke dollen
aan de grote houten
tafel in het huis
van Houten, daar tegenover
het andere lekkende Huis
Pluis konijntjes
uit een bloemkool
Holenberen aan tafel
met een schaterlach
veelkleurig vissenkleed
heet het
“thuis in Houten”.
Ze willen wel wat …
delen woorden vol gevoel
bedoelen het niet kwaad
het laat te raden over
deze bende van vier
met twee fotografen
aan de houten tafel
in het gemeentehuis van Houten
De wethouder al ouder
houdt haar kruit maar droog
hoog gelegen klanken
bang gemaakte droge thee
maakt wel en wee
een klucht, die een zucht
op levert
opgetekend in “Ons Houten”.
Anja Tekelenburg
Een afgelast persmoment, waar toch nog pers was, de pers door ons uitgenodigd … overigens waren er ook nog heel veel kinderen op het laatst.
Als ik jou zie
Blijven mijn ogen aan je kleven
En gaan mijn gedachten zweven
Mijn gedicht
Ik zou me naast je willen vlijen
En wel uren met je vrijen
Ongeremd met rijmen stoeien
Tot de woorden uit me vloeien
Klinkers ruw in stukken
Uit je woorden rukken
Om daarna in nieuwe zinnen
Je zachtjes, teder te beminnen
En dan strelen
Jouw gezicht
Ik ben gek op je
Mijn lief gedicht
© G.J.M. Zegers 2023
Nee
Dit is geen
Woordgrap
Maar glasharde
Waarheid
Het glas is halfvol
De maat is vol
De glasbak ook
Wie redt ons
Uit de nood?
Helaas
Mijn loon
Voor jullie
Is slechts
Dit gedicht
Maar van harte
Bedoeld als
Een hart onder de riem
Voor onze zwoegers
Laat dat
Glashelder
Zijn
© G.J.M. Zegers 2023
Senioren……
Slechter horen
Minder zien
Verstrooid, misschien?
Ouderen
Zijn wellicht
Wat sneller
Uit hun evenwicht
Iets te vlug
Een bochtje nemen
Zorgt dan eerder
Voor problemen
Nee, niet de e-bike
Maar te snel
Een stoeprand trekken
Dat weer wel
Wellicht
Worden
Senioren
Straks met
De valhelm op
Geboren
© G.J.M. Zegers 2023
waar vermoeidheid
toeslaat
spanning en gebrek
aan hoop
slopend en slurpend
de laatste resten
dag verorberen
en stamppot op het bord
nog iets van warmte brengt
mengen de gedachten
van zinloosheid zich
met die ene zin
Anja
22 april 2023 van 14.00-17.00 Poëziewandeling vanaf ons Lokaal
25 april 2023 om 16.30 persconferentie (onder voorbehoud)
28 april 2023 van 15.00-17.00 Poëzietafel in de Bibliotheek ism Reinaerde. Gaat niet door wegens omstandigheden.
OCHTENDGLORIE
een prachtverhaal
de nachtegaal
ooit spotvogel geweest
raakt naast het veld
nooit uitgeteld
zijn liedje is een feest
hij is de spil
draait niet om wil
hij is van dat-kan-je
door zijn lach
ontwaakt de dag
en kleurt het land oranje
Gedicht: © Danny Keff
Foto: Bondscoach Louis van Gaal. © ANP
https://www.houtensnieuws.nl/nieuws/overig/882533/dorpsdichter-burgerinitiatiefArtikel in het Groentje
oh, dit maakt me reuze blij
Sinterklaas kijkt terug naar mij
als ik in de spiegel staar
mooie baard en lang wit haar
“zo zo!” zegt hij.. laag en traag
“je ziet er piekfijn uit vandaag!”
nog één knipoog en dan hop
ik blijf zitten, Sint staat op
staf in hand en mijter recht
daar gaat Sint, hij is het echt!
met zijn ouwe, trouwe Piet
plankenkoorts dat kent hij niet
zijn zenuwen is hij de baas
hij gelooft in Sinterklaas!
© Danny Keff
de platte gemeente
met het blauw hoog in vaandel
was niet rood genoeg
voor eloquente woorden
het gemeen tehuis
investeerde in een onderscheiding
niet in de vorm van een pen of speld
maar namens het volk… een dolk
er drijft een lijk
in de grachten van Venetië
de gondelier wendt het roer
en de duiven krijgen voer.
er drijft een dichter
een lijk op z’n retour
in de hemel besefte zij pas
dat het kleinood
een briefopener was
In dit gedicht is gebruik gemaakt van fragmenten uit het lied ’t Lijk van Klein Orkest
Buiten hangen tranen
aan bladerloze takken
glinsterend in het licht
dragen bomen de druppels
verdriet van het oude jaar
achter een grijs wolkendek
gloort een aarzelend licht
voor de wereld openbreekt
Binnen hangt nog de geur
van gedoofde kaarsen
waar uit een oude vleugel
klanken de ruimte vullen
tijdloos, verstild, een dans
rond een achtergebleven glas
behoedzaam ingeschonken
dat nog halfvol wijn staat
Een van ons staat op
opent een venster
het licht valt binnen
Henk Gilhuis
tussen kerst
en oud en nieuw
vallen stukjes
kalkoen tussen ballen
van zilver en vet
we hebben zacht uiteengezet
let niet op de trage woorden
akkoorden vervagen
vlagen geluk en verlangen
rijgen een ketting
Anja Tekelenburg
als ik je wakker droom
lief mensenkind
de stroom van het bloed
dat je kloppend hart
voortbeweegt
jij lief mensenkind
vindt vandaag de dag
zelden de veiligheid die
je fysiek en in denken
hoopt en toch
je bent veilig
verzorgt
gedragen
je ziel is geschreven
en Michaël zal je
met hand en tand
beschermen
waar Maria Magdalena
je in haar stille genade
wil voeden met helder
weten en vergeten
waarheden
zullen aantreden.
Wist u dat we in Houten sinds 17-07-2021 een echte Poëziestraat hebben? Wist u dat dit de Goudvinkhaag betreft?
Iedereen hoort erbij
ongeacht ras, kleur en geslacht
het leven lacht in de zon
we dansen en onder het balkon
dromen we cirkels
met regenboogtaart
wikkelen levenslessen in
cultuur, contact en respect
mensen boven regels
tegels ingekleurd als
zebrapad, dat straalt
het beste in ons bovenhaalt
© Anja Tekelenburg
Danny kon er op 22 mei helaas niet bij zijn. Zijn bijdrage is hieronder toch als video te bekijken. Het eerste deel is geheel in het thema: Klimaatdichters. Het tweede deel zijn gedichten bij het kunstwerk HIER, waar we tijdens de wandeling hebben stilgestaan.
Springkussen
heel veel kinderen
wafels bakken
kennismaken
met een borrel
Coronaproof
Het was een gouden dag
Koningsdag
vol koningen
en koninginnen
hier aan het Patriottenland
oorverdovend de muziek
het springkussen voor de deur
nu is de avondstilte
weer gekeerd
en voel mijn roze wangen
© Anja Tekelenburg
Verontrustend, inspirerend en mobiliserend dat is wat een klimaatdichter tracht te zijn met haar of zijn klimaatpoëzie. Je kunt de ozonlaag niet dichten met woorden of een overstroming voorkomen met een vloedgolf aan zinnen… of toch wel? Naar voorbeeld van… Verder lezen →
opzij, opzij, opzij
maak plaats, maak plaats, maak plaats
want onze nieuwe leiders zijn er haast
we moeten debatteren, kiezen, stemmen,
formatteren
en weer doorgaan
de één die is wat banger
de ander wil niet langer blijven staan!
…
…
ik heb behoefte aan stilte
en aan rust
de lentezon die mij zacht kust
aan echt, aan groen en puur
aan de kracht van de natuur
en daarom met mijn stem
trap ik even op de rem
en is de huidhonger, zo gek
plots gestild
door paddentrek
© Danny Keff
Vrij naar “Opzij” – Herman van Veen
waar wandelen
zinnen verzet
wordt alles ingezet
om de genoegens
te behouden
en vergroten
ons Oude Dorp
op woensdagmorgen
een ontmoeting
met ondernemers
onze burgemeester
een gesprek van mens tot mens
over de grens tussen beeldscherm
en levende contacten
het gemis hiervan
we blijven doorgaan
staan stil en gaan door
voor altijd mens
met een kloppend hart
© Anja Tekelenburg
cultuur in een zuur klimaat
in gesprekken praat men over
niet geoormerkte staatssteun
traag leunen wij achterover
het lover ingetrokken
de winter over het dorp
cultuur in een zuur klimaat
waar alles ter discussie staat
in gesprek met inspiratie
legitimatie is een akkoord
dat bij regenten hoort
creativiteit kent rang noch tijd
verblijdt keren wij in …
om buitenom tot binnenin
het levenslied te komen
waar dromen mogen stromen
bedankt dat je er was
we stonden samen op de stoep
bij de hemelpoort zowaar
je was er
ongemerkt
maar voelbaar daar
op het moment
dat ik het nodig had
of zomaar
je was er het hele jaar
ook nu met kerst
en ik weet nu waar
in de boom
zit nog je engelenhaar
© Hans van der Vlugt
het is toch zo gezellig
rondom Kerstmis ieder jaar
handen vol met blaren
van dat stomme engelhaar
overal die lampjes
en die snoeren in de knoop
geen plek meer in de koelkast
heel je huis weer overhoop
oh wat moet ik dragen
wat smijt ik dit jaar op het bord
nee, ik kan niet wachten
tot het januari wordt
stomme pakjes kopen
waar echt niemand iets aan heeft
echt ik heb nog nimmer
fijne feestdagen beleefd
het hele land door racen
visite hier, bezoekje daar
en weer die stomme beenham
dan te rauw en dan te gaar
en dan oudjaarsavond
leuk doen tot na middernacht
het nieuwjaar brak beginnen
welke gek heeft dat bedacht?
ik voel met Ebenezer
en die goede oude Grinch
ik lig de donk’re dagen
met eenieder in de clinch
steeds maar weer hetzelfde liedje
en ik trap er steeds weer in
laat ik allen toch weer binnen
maak het ieder naar zijn zin
Maar nee, niet twintig-twintig
ik zeg “Nee” en ik bedank
anders zit ik straks op zeker
met een burn-out op de bank
volledig naar de klote
mijn gevoelens voor Kerstmis
vandaar dus dat de titel
van dit rijmsel “Kerststuk” is
© Danny Ebenezer Keff
Lieve Sinterklaas
als je bij ons komt
dan ga ik voor jou zingen
Ozosnel krijgt een wortel
jammer dat Piet ziek is
mama vertelde mij
dat hij rode hond heeft
en dat hij misschien rood blijft
dat vind ik niet zo erg
maar als hij koorts krijgt
dan is het echt niet leuk
Ik ga niet meer op je schoot zitten
het mag niet meer
Papa zei dat ik te zwaar ben
ik heb gehuild
je bent heel oud
misschien ga je dood
en dan kom je niet meer
als ik groot ben
ga ik kadootjes kopen
voor arme kinderen
mijn spaarpot is leeg
helemaal leeg
een muts gekocht
voor Hanane mijn vriendin
een jongetje in de klas
had een stukje
van haar hoofddoek geknipt
als zij de muts draagt
dan ziet niemand dat
Ik ruik speculaas…
© Nico Croes
3 december 2020
Op 16 november 2020 is onze website officieel geopend. Hieronder kun je de video bekijken van de opening die online heeft plaatsgevonden. Met hartelijke dank aan wethouder Jan Overweg die deze opening met de voordracht van een gedicht heeft verzorgd.
vogels zingen niet
vliegen heeft geen zin
stil, alles is stil
dieren dalen in stilte
met de neerwaartse spiraal
richting duisternis
vissen zwemmen op het droogte
waar het zand gelukkig
hun zicht belemmert
micro organismen
vreten aan de fundering
van de macro organismen
de mens vlucht
naar Mars of naar Venus
waar het einde leeg is.
©Nico Croes
Augustus 2020
Je foto
Voorzien
Van jouw
Levensverhaal
Enkele zinnen
Vertellen
Een tragedie
In zoveel delen
Voorbijgangers
Werpen
Passerend
Een blik
Soms herkenning
Vaak ook niet
Zij kunnen het
Vergeten
Jij
Zit er
Je hele
Leven mee
© G.J.M. Zegers 2020
Foto © René van den Brandt
N.a.v. Week van de Mishandeling
Beangstigend zegt hij
mensen veraf
en naderbij
communicatie
vol eliminatie
van gezichten
maakt het leven
nog lastiger met de ander
hier verandert geen
gewoonte aan…
hoe kan ik hiermee omgaan?
ik dagdroom en droom
van de tijd voor deze crisis
Jezus wat is het leven waard
als je niets meer ervaart
van mede menselijke communicatie …
het is een dreigende sensatie …
© Anja Tekelenburg
een deel van de boodschap
komt na weken stappen
buiten ons woon- en werkgebied
uiteindelijke via beveiligde mail
heel even vraag ik mij af
wat de zorgpartner mee wil delen
beveiligde mail valt ons dichters ten deel
“onze bewoners hebben niets met poëzie
derhalve maken wij geen gebruik
van uw aanbod”
was getekend
Zorgspectrum
beveiligde mail
heel even vraag ik mij af
in wat voor wereld wij
ons hebben voorgesteld
als team Dorpsdichters
we lichten woorden op
tillen namen uit het slijk
nu blijken wij op de lijst
van de WLZ te staan
hier gaan wij niet voor
ons gehoor is te goed
het verstand nog op orde
Anja Tekelenburg