Categorie Actualiteiten
Mag ik
aan het einde van de regenboog?
aan het einde
gouden tijden
in stilte
aan de randen van
de aarde
vouwen armen
zich rondom
een kil kind
dat langzaam
houvast vindt
in de armen
van een moeder
aan het einde van de regeboog
Anja Tekelenburg
laat de nacht overgaan in nacht
laat ons dromen van de wereld van gister
toen de dag begon met vogelzang
toen de zon nog opkwam boven vredig land
laat déze nacht overgaan in nacht
leid ons in dromen naar gisteren
toen onze kinderen fietsten, renden, speelden
toen we onverschillig strooiden met tijd
onverbiddelijk draait de aarde
onverbiddelijk stijgt de zon
boven onherstelbaar verleden
boven zwaar verwrongen trots
onverbiddelijk draait de aarde
met een noodgang stijgt de zon
boven huizen in puin
boven dromen in as
ik sla mijn hand voor mijn mond
ik sla mijn vuist op de grond
dit is waar mijn kinderen wonen!
dit is waar mijn kinderen zijn!
met mijn vuist op de grond
sla ik mijn hand voor mijn mond
dit is wat ik moet verwoorden
dit is wat ik duiden moet
ze zijn niet blind
ze zijn niet doof
onder mijn vleugels zien zij
onder mijn vleugels horen zij
ze zijn doof noch blind
zij horen en zien
onder het gruis hun deugd
onder het puin hun jeugd
en ze blijven vragen
vragen, niet klagen
grote, natte ogen
vegen op gezicht
ze blijven vragen
niet klagen, vragen
hun handen open
hun schouders hoog
ik sluit ze in mijn armen
druk ze ferm tegen mij aan
omdat ik ze wil troosten
omdat ik hun liefde wil
ik voel ze in mijn armen
houd ze ferm tegen mij aan
om ze te beschermen
om ze af te schermen
waar is de noodrem van de aarde?
waar is de dimmer van de zon?
want in het licht moet ik gaan zoeken
naar antwoorden van lucht
laat de ochtend schemeren naar donker
laat deze ochtend overgaan in nacht
zodat ze kunnen slapen
zodat ze kunnen dromen over fietsen, rennen, spelen
en laat de nacht overgaan in avond
en de avond overgaan in middag
en gistermiddag overgaan in ochtend
en laat de vogels bij nachteraad zingen
laat ze zingen als op de avond van 4 mei
en laat het dan morgen toch 5 mei zijn
en wij weer allen vrij zijn
en meer dan ooit tevoren blij zijn
met de vrijheid die nog is.
© Danny Keff
waar woorden bewegen
op het ritme van de wind
het kind stil houdt
bouwen wij aan morgen
© foto’s: René van den Brandt en Anja Tekelenburg – 2024
Opgedragen aan de bewoners en medewerkers van Het Haltna Huis.
iedere dag als de zon opkomt
en de dag je wakker maakt
met gezang van vogels
en de geur van koffie
dan weet je dat je thuis bent
je slaperige blik
zoekend naar houvast
aan de muur de foto
verzadigd van herinneringen
vastgehouden in je rimpelloze hart
liefdevol wordt je verzorgd
buiten zitten bij de bloembakken
genietend van de taferelen die voorbij gaan
kinderen die naar je kijken
een heen en weer gaan van grote mensen
het lukt de dag om de tijd
te geven om te leven
soms tikt de klok zacht
soms tikt de klok hard
zoals het hier tikt, tikt het nergens
© Nico Croes
Wralda – Oe ral da
Oe ver Linda
Over leven
langs linden
verbinden wij
ons met de bron
alvorens de toren
viel
Wralda – Oe ral da
over al, hier en daar
het gevaar
van vergetelheid
en tijden vol duister
zetten de waarheid
stil
ik luister
Auteur: Anja Tekelenburg
Vissen op het droge
hoge palm bomen
die weinig wind vangen
vanwege opgestapelde stenen
die de bron van beweging
afvangen in staal constructies
In de armen van de waanzin
dromen we de dagen vol
met liefde, dans en onzin
begin hier met de vissen
en visvliegen
de artificials vliegen rond
aan touwtjes
op stokken
mijn rokken strak
genaaid
Kopje koffie
kopje thee
advocaat met slagroom
en water uit een
osmose filter
om het zuur
en basische
te balanceren
we leren tellen
op de kleuterschool
schrijven en stampen
We leren daar niet
liefhebben
omarmen
zeker niet over de oersterke mystiek
die journalistiek
niet te verslaan is …
Nico
Ademloos luister in naar de oude heer
ooit bekend om zijn Cuba petjes
netjes de haren verborgen onder
de liefde voor een ei-land
en o ja, koffie en vlaai …
Danny
Ademloos luister ik naar die jonge vent
ongekend talent voor koken, wijnen en vissen
vliegen vangend aan de Rietplas
zijn das is een hengel
En soms zingt hij in vol ornaat
dan staat mijn hart stil …
Vrienden voor het leven
door, in en met taalkunst geboren
en o ja, bitterballen
Auteur: Anja Tekelenburg
Kom snel
weet je wel
welk kruid
dit bloedspuiten
kan stelpen?
wil wel helpen
kan er niet bij
vertrapte planten
wanneer
deze waanzin
de strijd stopt
klopt de tijd dan
nog voor jou
lieve buurman
ik kan niet
meer dan bidden
vandaag die haag
van mensen
vertrapte planten
de restanten
van een ooit
zo mooie
leef-tijd
(herderstasje, zou bloedstelpend zijn)
Anja Tekelenburg
Kastelendag Jonkheer Ram
Met de kap
op mijn hoofd
roep ik het
geweld
nog even een halt toe
moe van de jaren
uit macht en jaloezie
gemaakte regels
waar de een zijn brood
de ander zijn magere hand bood
met een kap
rondom mijn ogen
kijk ik weg
geweld
en wapengekletter
laten geen letter
heel
mijn keel droog
van geween
kijk daar bewoog
een muis …
Anja Tekelenburg
Kastelendag Jonkheer Ram
22 april 2023, een deel van de voorgedragen gedichten is als luistergedicht opgenomen …
Veel luisterplezier
Woord en gevoel in beeld
gebracht, delend getekend
met kleurpotlood en penseel
middelbaar verjaard
laat talent
ongekend essentiëel dit deel
van verborgen schatten
die in Houten is te vinden
Van harte lieve mensen
een kleine meid
en renende jongen
op de achtergrond
oma belt nu in het rond
ze stond zo klaar, maar
het blauwtje houdt haar
nu zowaar aan de tafel
met bouwstenen voor morgen
die grijze zorgen geven
we leven in een dwaze soap
een hoop is ongezegd
het andere dicht verzwegen
mensen vallen tegen
als ze hun professie
boven het hart stellen
prestige steelt de ziel
Anja Tekelenburg
Geïnspireerd door het geschrift: Oera Linda
een telefoontje
vijftig minuten
voor de afspraak
het gaat niet door
de genodigde pers
kan niet komen
onze eigen pers
staat er gewoon
een ongewoon
staaltje overheidsfalen
wie schrijft, die blijft
we hebben onze eigen
teksten en beelden
zo ook fotografen mee
één dichter telt voor twee
drie schrijven blij mee …
Anja Tekelenburg
Als je je schoenen al aan hebt om naar een afspraak te gaan, twee weken daarvoor gemaakt en deze 40 minuten daarvoor wordt afgezegd … de reden laten we maar even voor wat het is.
Aanmelden via de mail van dorpsdichter houten …
Zowel schrijvers als luisteraars zijn welkom.
Bij slecht weer maken we een korte wandeling, bij mooi weer 4 a 5 km.
Ze zweetten en zwierden
door de Houtense dreven
verbleven min of meer
ondergronds
een gesloten verbond
met elkaar en hun muze
gesproken en geschreven taal
het verhaal van alle dag
belevingen van de ziel vullen
bezielde straten
laten zich
in geletterde
en omgezette klank
op een bankje
op het plein
met olie en azijn
luid of stil horen
niet tegen de muur te zetten
gebrek aan geld en energie
zal ons wellicht beletten om
op gelijke voet voort te gaan
het uiteindelijke doel is bereikt.
Uit niets blijkt
begrip voor
benodigde rust
om door en uit
te bouwen …
We sjouwen onze koffers
naar zolder en zien u
in 2026 wederom hier
in de Raadszaal.
Hoe zal het sprookje dorpsdicher(es) dan geleefd zijn of wederom groot worden?
We hadden vele activiteiten in de week van de Poëzie
Een bloemlezing vanuit het open podium op 29 januari 2023 …
20230129-bloemlezingpads
Daarnaast vind u verslagen en foto’s bij omroep Houten en in het Groentje Goudvinkhaag, Het Lokaal en Buurttuin
Workshop Elfjes schrijven door kinderen en volwassenen op 28 januari 2023 in Ons Lokaal te Houten
Hier
gebeurt iets
met veel mensen
woorden die diep treffen
dorpsdichters
(Ria Frowijn)
Zon
schijnt lokaal
op ons Houten
op ons houten huisje
Lokaal
(Danny)
Ik
ben hier
in het lokaal
het is hier gezellig
blij
(Sabine)
Zon
staat centraal
in ieder verhaal
lekker warm en levend
lief
(Christel)
Ik
ben hier
in dit gebouw
het is hier heel
leuk
Eva
heel lief
woont ver weg
ik mis haar erg
Eva
Mila
mijn BFF
is best stout
maar ook lief
Mila
(meisje)
Kermis
lekker druk
veel gillende mensen
soms heel erg spannend
leuk
(Eva)
Wij
lekker waveboarden
Mila en Rasa
wij spelen lekker buiten
samen
(meisje)
peren
lekker sappig
heerlijk te eten
en een mooie kleur
groen
(meisje)
Dankbaarheid
vraagt openheid
verblijdt over samen
zingen we alle namen
voluit
(Anja)
Lieve grote en kleine kinderen
welkom in het land van de dromende toekomst
we leven vandaag in een wereld vol toverwoorden
Dromen jullie toverwoorden mee
in de toverwoordenwereld is geen geweld
iedereen is gelukkig en blij.
Dromen jullie verder mee met mij?
Willen jullie op straat en in de tuin spelen?
Bessen plukken
jam maken
duizend zoete vruchten
smaken naar meer
Woorden schrijven keer op keer
zonneliedjes
melodietjes
levensverhalen
gezongen door nachtegalen
Dromen jullie verder mee met mij?
We zingen om het vuur
in het nachtelijk uur
dansen rond en rond
met liedjes en muziek
Eten de lekkerste pannenkoeken
vertellen sprookjes uit boeken
Vandaag leven hier in “Ons Lokaal”
voor ons allemaal
duizend toverwoorden
in volle vrijheid
Alle tijd voor vrolijkheid
en sprankelende waarheid
Als de tijd het vraagt
vult taal ons mooie Houten
zo vertelt mijn glazen bol
heeft Houten de beste, liefste, ondeugendste
dorpsdichter van de wereld
die het droom-dans-spel mooi vertelt.
Werkbezoek wethouder van onderwijs en cultuur aan Ons Lokaal en de Goudvinkhaag en de buurttuin … op deze wijze heb ik iets verteld over de Dorpsdichters.
Anja
dorpsdichters dragen woorden aan
deze vatten vol verweer duizenden
volgeschreven bladen beleid met
een vette knipoog samen
dragen kanttekeningen aan
vatten de waanzin met een tip
van de tong samen
(met) een lang verhaal kort
hier wordt de tijdgeest beschreven
onderwezen en bovenlangs geleid
de tijd waarin de nar de koning
met een grap en grol een spiegel gaf
laf genoeg is dit vergeten in een
lange weerzin tegen reflectoren
die sensoren van het leven dragen
wordt aan fictieve woorden zin gegeven
welke woorden de dichters met bezieling
een hartenklop toedichten
Anja
Don Quixote bedot
de mensen die molens
als oplossing
van een probleem ervaren
niet te evenaren schoonheid
waar recyclebaarheid
in deze tijd niet echt
een item is,
hier rot over jaren
het plastic het laatste
restje leven kapot
Don Quixote vecht tegen
volledig verwaande zinnen
tegen spoken en wieken
we spieken in stukken
rukken winden uit plastic
villen draaiend de laatste
insecten, vogels en vissen
verstoren het leven
dat we willen sparen
de upperclass spint garen
bij de waan van de molen
Voorgedragen RTG 06122022
Anja
11.45 … een tentje op het veld nabij het geheim van man en paard, op het inundatieveld aan de Achterdijk in Schalkwijk naast het Haiku pad. Er was een uitnodiging binnen gekomen bij de dorpsdichters … Nico Croes en ondergetekende zijn er geweest …
Het was prachtig Nederlands weer … de opkomst was onvoorspelbaar, exclusief Christel en Willy, was er nog een kunstenaarsechtpaar … de kwaliteit van de ontmoeting was alsof we met honderden waren …
De weidsheid van het landschap en de intimiteit van het kleine poëzie minnende gezelschap in een natuurgebied dat die naam niet mag dragen … We hebben samen nagedacht over het breder uitdragen van Poëzie en hoe dit pad en de Goudvinkhaag Avenida Poesia met elkaar te verbinden en/of dit breder uit te zetten in de gehele gemeente Houten … wie zijn of haar raam ter beschikking wil stellen voor een gedicht kan zich melden bij: info@dorpsdichterhouten.nl
Nico schreef voor Christel:
Schalkwijk rijk aan vlijt
gecondenseerd uit de lek
besproeid met haiku’s
Anja schreef voor Christel:
vlinderkinderen
landen op hun waardigheid
zeldzame zinne
—-
deze regenbui
verwachtten appel bomen
al geruime tijd
wat is het fijn
om te zien
dat wij weer
rond kunnen lopen
op dit mooie plein van Houten
bevolkt met blije mensen
genietend van elkaar en met elkaar
Genietend van al het moois
uitgestald speciaal voor jou
vooral genieten
van al het groen en de bloemen
die het lonken niet kunnen laten
als de muziek losbarst
maak de benen los
gooi de armen in de lucht
zo’n feest als vandaag
krijg je een keer per jaar
Straks als je weer thuis bent
geniet je nog na van deze dag
op Het Rond in volle bloei
© Nico Croes
29-5-22
We staan hier
dansen
draaien
maaien
de korrels
hoop voor
onze voeten
weg en zaaien
de bloemen
en vormen
voor morgen
we zingen
springen
bewegen
op ritmes
en klanken
zingen
Houtense duiven
van ronde
daken
we staan hier
genieten
gieten
inspiratie
over het plein
zijn zomerzot
blij
en dansen
draaien
schilderen
zwaaien
wij doen
wat ons leven
zin geeft
Anja Tekelenburg
Mantelzorg event
een vooralsnog onbekend
gegeven, overladen
met vooruitglijdend afscheid
een tijd van komen en gaan
van bestuurders en hulpverleners
voor gezinnen vol zorg niet:
het leven blijft bestaan
en voortgaan in zorgen
in grote en kleine zaken
je zult maar chronisch dagelijks
full-time moeten zorgen voor een geliefde
waarbij het soms te veel is
je vraag om hulp nergens in past
je behoefte niet in het plaatje van
het zoveelste protocol te voegen is
dit kan gaan over het bestaan
van vrager en ontvanger of over beide
en het systeem legt een claim …
Anja Tekelenburg
Als de mens toch sterven moet
zeg ik: Hé, doe het dan goed!
met een cocktail in de hand
op ons Houtens palmenstrand
Ja, zo zeker zal het gaan
de zee komt uit het westen aan
dus nog een slok. Salut en proost!
bouw op veilig: Houten-Oost
Liefst toch hoogbouw a.u.b.
wel zo veilig dicht bij zee
Danny Keff
wij zijn vrij vandaag
gisteren was het anders
contouren van wegdrijvende
zwarte wolken conserveren
geschreven verhalen en beelden
van het vernietigende oorlogsgeweld
dat de wereld had geteisterd
vogels zingen, het gras is groen
bomen verzorgen hun takken
vissen zwemmen naar elkaar
tussen alles wat leeft, rust de stilte
in de leegte achtergelaten
om onze vrijheid te betalen
beleven de vrijheid
noemen elkander broeders
noemen elkander zusters
vieren samen feest, vrijheidsfeest…
niet ver van ons vandaan
onder donkere wolken
schrijft men weer een nieuw verhaal
op zwarte bladzijden
© Nico Croes 5-5-22
Je rent, je rent
over wolken, over zee
over land, voorbij de wind
naar een plek zonder oorlog
waar het kwaad jou niet meer ziet
waar het kwaad jou niet meer vindt
Je angst laat je achter
om deel te worden
van onze geschiedenis
Je tranen laat je achter
op de vloer van de schuilkelder
waar ze nooit mogen opdrogen
Je voetstappen blijven gegrift
in de aarde, eens bedekt
met kleurrijke bloemen
Op de muren van huizen
zonder ramen zonder daken
ontwaakt je schaduw
in een wereld vol vleermuizen
verdwaald in een labyrint
van macht en onmacht
De morgenstond wringt zich
door de nacht en ontpopt zich
als een nieuwe dag
met hoop op de toekomst
Je hoeft niet meer te rennen
© Nico Croes, 28-2-22
Het mag weer
koningsdag
en ik zag
mensen in de zon
genieten op kleedjes
bij kraampjes
krioelen door elkaar
het is eigen raar
dat gewoon menselijk gedrag
er jaren uit lag en soms elders
nog verboden is
het mag weer
koningsdag
lach nog na
die sfeer…
de wegen doorheen het leven
vegen de drama’s weg
en de zon, begint
zijn zomer…
Anja Tekelenburg
lichten lonken
wazig dronken
hoewel wankel
toch we staan
zalen gonzen
glazen plonzen
mensen dansen
af en aan
blijf maar tappen
grollen grappen
jong en oud
drink met ons mee
wees geen watje
nóg een adje
gewaarschuwd mens
die drinkt voor twee
er is geen morgen
ban de zorgen
leef de lol
dus zuipen, maar
in het theater
steeds nog staat er
bezem vol
met plukjes haar
Danny Keff
vandaag is kaas
helaas de baas
over spek en vlees
helaas vandaag
een relaas
met de rasp
in stukje gevouwen
en geschoven
doorheen gaatjes
in de pan gevallen
vandaag is kaas
het vlees van gisteren
en het verbod
van overmorgen
als de heilige Claus
zijn klauwen verder
om ons leven vouwt
of vertrouw jij je leven
toe aan het goede
lichte en vredevolle
droomverhaal van ooit
dat morgen ook nog
mag bestaan als je
de vonkjes in je bestaan
en sprankeltjes van je ziel
als enige liefdevol
houvast handhaaft
Anja Tekelenburg
na regen
de zon
het begon
zo nat
dat de
hoop op
licht zacht
verdween
daar scheen
de zon
en kon
het licht
gevangen
worden
stenen
stralen
Anja Tekelenburg
de dagen korten
wind raast
door de landen
over polders
appels vallen
bomen verliezen blad
we vieren het leven
en eren de doden
lichtjes in het duister
bij volle maan
in dromen vliegen
spoken en heksen
doorheen straten
lanen en bossen
kinder-rijk
zo kostbaar
dat we kijken
naar theater
dat later
een gouden
herinnering
en glimlach
op gezichten
tovert
Anja Tekelenburg
een ruimte
buiten
waarvan we
niet wisten
dat een Q-r code
ondanks de last minute
uitnodiging
verplicht is
waar zelfs een papieren
vaccinatie bewijs
niet werkt om de droomcirkel
te mogen betreden
nog voor 25 september
voor de vrijwilligers van het theater
was alleen een smartphone app genoeg
om binnen te komen
de richtlijnen van het theater
strenger dan de wet
voorbij onze mensenrechten
Neurenberg en Helsinki
voor de opening
van ons eigen kunstfeest
gedichten liggen ten toon
in een ruimte
waar wij niet meer mogen komen
sinds vandaag
kunst en cultuur
onder de stolp
van Phizeriaanse
Billy Boom
om Klaus met Swabs
om niet meer te vergeten
culturele erfenissen
verloren in een
draak vol wratten
Dan wandel je naar huis
drie jongens
pesten
spugen
naar een huilend
jongetje
op de stoep
een vrouw in het geel
fietst langs, stopt
“Is dit nu nodig?”
Ik wandel
steek over
doe wat eigenlijk niet mag
in Coronatijd
kniel neer bij het
huilend hijgende kind
vind de zachtheid
die ik zoek
vraag wat er is
de oudere jongens
waaronder een broertje
brutaal en dreigend
met een strenge blik
maan ik tot rust
en afstand
wat er is gebeurd
voor ik langsliep
is een raadsel …
vraag wat er is
kan er geen touw aan vast knopen
zag alleen de trappen en de open
spugende monden van de drie
tegen één
haal eens rustig adem
na het verhaal en een
verbaal en fysieke grens
keert de mens
in het lijfje terug …
Ik vertrek
de oudste brutale aap
“We moeten nog 3 uur naar huis”,
succes … ga er niet in mee
ga het duel in woorden
met een lach uit de weg
draai me na de bocht
nog even om
ze lijken weer samen
te fietsen
vier jongens
op twee fietsen
© Anja: Tekelenburg
Ik droom een cirkel
Van kleurige bloemen
Ik ruik in gedachten
Hun heerlijke geuren
En kijk!
Op straat:
Een bonte zebra
Zijn regenboog
Van warme kleuren
Roept uitnodigend
Naar mij:
“Kom, steek met mij over;
Hier ben je veilig”.
Ik droom een zee
Van unieke mensen
Op het veelkleurig pad
Van hier
Naar daar
Ik hoor gezang
Van de overkant
Eén koor
Van zoveel
Verschillende stemmen
En dan denk ik:
Als dát
Eens wáár
Mocht zijn……..
© G.J.M.Zegers 2021
een project met senioren die naar behoren de regels volgen kansen zoeken hoe motiveer je mensen en keer je geraniums om tot stralende bloemen voluit bloeiend die het leven waar benoemen dat schoonheid van binnen naar buiten wil bewegen en… Verder lezen →
Klimaat in de uitverkoop haar zon droop af en viel stil in de cyclus van elf jaren van koelen en opwarmen op en neer miljarden jaren telkens maar weer een arrogante man bedacht dat hij de macht wel over kon… Verder lezen →
Je zult maar op weg zijn
naar een wandeling
met mooie vrouwen
en collega belegen heer
dan is er die ene keer een vrouw
die gauw de honden weg wil brengen
en hierna besluit dat de nood
voor een stukje brood hoog is
wij wachten en verlengen de tijd
van blijven staan voor deze mensen
tot de koude ons aanvat
en de groep besluit dat
het tijd is om te gaan
zonder telefoon nummers
en mobiel internet is het net
die gek gemiste kans
om elkander dan toch nog
op het terras te treffen
we effenen het ongeluk
met een stuk extra poëzie
en appeltaart op afstand
na wat ruilgedichten
in binnen gezichten gevat
Anja Tekelenburg
Vrij
wat is het
wat betekent het
voor jou?
voor mij?
Jezelf opdelven
onder lagen overtuigingen
vandaan
gaan staan
voor je eigen pijn en zijn
talenten en verlangen
dat is vrij zijn
voor mij
deze dag
© Anja Tekelenburg
In het kader van dodenherdenking en bevrijdingsdag hierbij het schilderijen en gedichtenboek van Nico Croes
dag van het autisme
een specialisme
in een anders werkend brein
het zou een ziekte zijn
met medicatie te onderdrukken
echt ik val in duizend stukken
uit elkaar
spelletjes om gewin
dat begin van eindeloosheid is
is wat hij zo mist
sterren en strepen verbleken
voor zijn ogen als leugen en bedrog
de trog hebben gevuld
dag het het autisme
een specialisme
in zingeving en geduld
voor de mensen om je heen
© Anja Tekelenburg
waar de bij beeld geschreven
woorden uitgesproken
een bespeelde handpan breekt
illusies in duizenden facetten
welke een uitgesproken
woord niet kan horen
harten raken zielen
stemmen vormen trillingen
gezongen woorden
gedragen op handen
raken een snaar
die diep van binnen
beroert en wil inkleuren
© Anja Tekelenburg
inspiratie
en integriteit
een zingende zoektocht
bezweren, leren
wij van dag tot dag
vanuit de nacht
de snelwegen van het woud
ons hart houdt herinneringen
aan een zinderende tijd
waar handen elkaar raken
golvende bewegingen maken
op een maagdelijk doek
kleuren fleuren de dagen op
klanken raken zoet de ziel
zetten gedachten in beweging
tegen alle moeten in
maakt zij ons wakker
doet leven ontwaken
een stroom van liefde
en inspiratie
de sensatie
van ons leven
(n.a.v. gesprekken over het cultuurplein in relatie tot het referendum Ruimtelijke Koers)
© Anja Tekelenburg
Het kind wil dansen
kansen en sterren
uit de hemel plukken
het wil niet lukken
Corona zeggen ze
het is gevaarlijk
hoort ze steeds weer
leven lukt niet meer
zij willen zingen
stemmen en sferen
naar de hemel bidden
het wil niet lukken
Corona en angst verzwijgen
de onderliggende pijn
van verdwenen geluk en inspiratie
de traktatie steeds weer uitgesteld
wel verteld het samen leven
omgeven door mensen om je heen
alleen met je verlangen
en een doodsstrijd in eenzaamheid
© Anja Tekelenburg
Een kinderhand
alleen op straat
bouwend
aan een sneeuwpop
Dag Anja
ha meis
je mag wel bij mij
op de oprit een pop maken
daar tegen de wand
is de sneeuw opgewaaid
ja …
Zij bouwt strategisch
we zoeken stenen
uit tovermandjes
met schatten
uit Oostenrijk
een oude pen
als neus
stenen als oog
uitgestoken tong
Plezier en geluk
zomaar een stukje
uit een winterdag
© Anja Tekelenburg
Achter het scherm
zit ik mij te vervelen
ik mis mijn klas het plein
vriendjes om mee te spelen.
Ik zie ze in hun vakje zitten
soms valt er eentje weg
de helft zit nog te pitten
hoort iemand wat ik zeg?
Van staarten delen
begrijp ik nog geen biet
mijn vader denkt diep na
maar ach die dino snapt het niet.
Liever pak ik de telefoon
-redder in nood- op schoot.
De juf? Zij ziet alleen mijn hoofd!
Ik neem haar en mijn dino in de boot
op avontuur naar zee.
Vergeet het maar
ik zit al wekenlang alleen
aan mijn bureautje o zo saai
het is zo stil in Houten-Noord
en ik verveel me zo…
ã Henk Gilhuis
door storm en regen
was mij schoon
reinig mijn ziel
zuiver het hart …
vang jij het licht
zwicht je voor verlangen
naar een groene aarde
baar mij leven …
© Anja Tekelenburg
terug naar het ’t begin
we rolden als vanouds
een schoon nieuw jaar in
“nieuw” tussen haakjes
het was nog als weleer
eens even wat anders
dat kon nog wel een keer
een klein monster, ver weg in China
onzichtbaar, werd met miljarden actief
nee niet hier, het zal daar wel blijven
dachten wij Houtenezen heel naïef
het kwam voor het maart was, benam ons
de adem, kreeg onze geliefden in zijn macht
al schitterde buiten het licht door de bloesems
de kus werd verboden, een handdruk verdacht
op afstand knuffelen met twee handen
op de borst, als troost in zware tijden,
met corona sluipt eenzaamheid binnen
aangrijpende beelden van onmenselijk lijden
niet aanwezig kunnen zijn bij dierbaren
zorgverleners worden onze nieuwe helden
in een tijd van onzekerheid angst en verdriet
maatregelen ter bescherming gelden
we hopen op een mooi en veilig jaar
waarin het virus zich laat bedwingen
de huizen en harten opengaan
en iedereen uit volle borst mag zingen
we wensen jou en de jouwen gezondheid
overvloed en vrede in een nieuwe vorm
er komt een dag waarop rozen bloeien
met vrijheid en liefhebben als natuurlijke norm
Voor ieder een mooi twintig eenentwintig
Maak mooie momenten bijzonder.
Coproductie Dorpsdichters, 27-12-2020
kunst behoorde vroeger
tot een elite groep
nu is kunst van jou
nu is kunst van mij
nu is kunst van ons
ik kan ermee spelen
kleuren, schilderen
de ruimte ermee vullen
ik kan prachtig zingen
aan de rand van de stad
mijn gezang draagt de zon
naar de rode nacht
ik kan dichten en nog meer
letters rijgen tot woorden
slingers deur naar deur hangen
ik vertel over de stad
over wat de cultuur baart
de buren het nieuws brengen
een stad zonder dichter
is een maan zonder sterren
hoe dichter bij de stad
hoe meer vervallen ogen de muren
ik dicht de gaten
© Nico Croes
In de donkerste maand
brandt midden op tafel
een vijfarmige vriend
met vuurrode vingers
de kandelaar
stille hulp voor ouders
om een kinderoorlog
-over wie iets het eerst mag-
in traag druipend vet
te smoren
daar komen de strijders
nog met verbeten gezichten
door de vlammen verleid
aan tafel de vrede tekenen
met sinaasappelschillen
zacht knetterend
gelach verstomt, ogen staren
in de stilte spreekt alleen het licht
waar een gezin zich verbindt
vrede duurt maar een kaarslengte lang
als bij het stompje de oorlog hervat
wie mag er blazen?
© Henk Gilhuis
we riepen
zwarte piet
als we iemand
op het dak zagen
we zongen samen
liedjes bij
de haard
wie zoet is krijgt lekkers
wie lekkers krijgt
is zoet zullen
onze ouders
gedacht hebben
we zetten
onze schoenen
met daarin
een wortel voor het paard
de dag erna
aten we
stamppot
met wortelen
© Hans van der Vlugt
Ik zie ze nauwelijks tot niet
de najaar en winterrijke figuren
een groot melancholisch verdriet
beweegt zich uit het vallend blad
op het Rond is het winkelen
beperkt, ook in Het Dorp, de worp gemist
warme chocolade en koek
lijken een gevallen fotoboek
de muziek en bewegingen met snoep
deed het altijd lacherig goed
ik ontmoet slechts maskerades
onderweg over de pleinen waar rijen
verdwijnen achter gesloten deuren
© Anja Tekelenburg
Vanuit Spanje
met de boot
vaar ik met appels van Oranje
regelrecht naar code Rood
Bij aankomst zet men
zonder gêne
mij regelrecht
in quarantaine
Na in totaal
een dag of tien
heb ik mijn schip
echt wel gezien
Ik tref als ik
de wal op ga
slechts één persoon
met camera
Die meldt mij
tot mijn groot verdriet:
“Er zijn geen kind’ren
zo u ziet”.
Mijn trouwe paard
-en dat is zuur-
moet aan een
anti-schimmel-kuur
En dat geklaag
-niet te genieten-
over de kleuren
van mijn Pieten
Het liefste maak ik
rechts-om-keert
dan zien ze mij
dit jaar niet meer
Ik denk dat ik
naar Spanje vaar;
Koop je cadeautjes
Zelf maar !
© G.J.M. Zegers 2020
in de klas
door de meester
gekleineerd
vader net overleden
moeder verwaarloost hem
je stinkt
hebt luizen
in de klas
door de meester
gekleineerd
je loopt achter
stikt in verdriet
zie de gaten in je sokken
zelf continu gepest
zie ik de blokken
aan jouw benen niet
de meester schiet
de pesters te hulp
kinderen in hun schulp gekropen
nopen hem tot geniepig
kleineren en jongleren
met het kwetsbaren in zijn school
© Anja Tekelenburg
N.a.v. Week van de Mishandeling
je bent niets
kunt niets
maakt niets
van je koken
roken mag je
weet
ik tweet je naam uit
de mannen fluiten
nemen je mee
goud verdien ik
thee te heet gedronken
beschonken wil ik je
gedrogeerd
opdat je je niet verweert …
je bent niets
wat doe je nu
hou je mond
ongezond jouw
vragen
© Anja Tekelenburg
N.a.v. Week van de Mishandeling
daar staan ze niet
zijn hand volgt niet
het licht niet in haar haar
daar staan ze niet
zijn duim streelt niet
niet haar wang aldaar
daar staan ze niet
zij rekt zich niet
op tenen niet naar hem
daar staan ze niet
hij fluistert niet
niet met zwoele stem
daar staan ze niet
het licht valt niet
als kader op de grond
daar staan ze niet
tot mijn verdriet
hier niet op Het Rond
Gedicht © Danny Keff
Foto © René van den Brandt
Op het scherpst
van de snede
tussen angst voor ziekte alsook dood
is de ruimte voor cultuur gedood
door generaties heen gedanst
in een groot avontuur
dat de dichte nacht
vol-ledig bezet
met een gebroken hart
verwarde geest
die vreest voor erger …
cultuur ondergronds
leven in het kleine binnen
we beginnen later
later
later
weer opnieuw …
© Anja Tekelenburg
daar stond ze in haar rode jas
te roepen: het is tijd
het is tijd voor verandering
voor meer diversiteit
voor vlinderstrook en bloeibogen
met pluriforme kruin
voor zonpaneel en regenton
en tegels uit de tuin
daar stond ze in haar rode jas
te roepen: het is tijd
geef alle beestjes ruimte
met een beter maaibeleid
er werd zowaar geluisterd
ze kreeg oevers met een lach
een bos zo mooi verwilderd
het was prachtig wat ze zag
daar ging ze met haar rode jas
ze had het naar haar zin
ze zong zo blij en huppelde
het Nieuwe Wulven in
de bloemen bloeiden weeldig
ze raakte van het pad
de laatste die haar heeft gezien…
de wolf die haar vrat
© Danny Keff
een deel van de boodschap
komt na weken stappen
buiten ons woon- en werkgebied
uiteindelijke via beveiligde mail
heel even vraag ik mij af
wat de zorgpartner mee wil delen
beveiligde mail valt ons dichters ten deel
“onze bewoners hebben niets met poëzie
derhalve maken wij geen gebruik
van uw aanbod”
was getekend
Zorgspectrum
beveiligde mail
heel even vraag ik mij af
in wat voor wereld wij
ons hebben voorgesteld
als team Dorpsdichters
we lichten woorden op
tillen namen uit het slijk
nu blijken wij op de lijst
van de WLZ te staan
hier gaan wij niet voor
ons gehoor is te goed
het verstand nog op orde
Anja Tekelenburg