het kon niet op
gestopt
doorgaan
ingaan
op de vreugde
muze
geleefd
doorleefd
op een kleedje
in de zon
Anja Tekelenburg
Poëzie aan de Slinger
Cultuur in
Woord en beeld
Kunstig verwoord
Door zoveel hoofden
In zoveel zinnen
Een wandeling in gedachten
Soms hilarisch
Vaak ook
Serieus
Vlinders in een struik
Of
Vlinders in je buik
Hai koe!
Ben je mooeeee?
Durf je het te zeggen
In het publiek
Alleen met taal
Of ook met muziek?
Gedachten die aan
De dichter ontspruiten
Waarmee die zijn
Of haar
Gevoel
Kan uiten
Opdat dit nimmer zal verdwijnen
Zodat de zon
In woord
En klank
Blijft schijnen
G.J.M. Zegers 2024
Het organisme beweegt
geketend op een spiegel
zwart wit dansende orka
rennende woeste stier
achter de rode lap van
versluierde wolken gevangen
in pixels op mat plaatstaal
Het orgastische bewegen
in fantastische ogen blikken
belooft het hout zachtheid
organismen gestold in pixels
(ecowijk: Anja Tekelenburg)
Zompige aarde
overhangend nat appelblad
over het tuinpad
(ecowijk: Anja Tekelenburg)
Rozemarijn blauw
bedekt geurige avond
volle lentelucht
(ecowijk: Anja Tekelenburg)
De adelaar
en condor
mannelijk
vrouwelijk
noord
zuid
elementen en levenslijnen
verfijnd getekend
ragfijn vastgelegd
in een lijnenspel
de adelaar
en condor
Wonder dat leven heet
vergeten wijsheid
weer gevonden in de vlucht
Anja Tekelenburg
spelden op takken
gelakte herinneringen
aan zoveel leven dat
traag vergaat in gif
en straling een virus
dat onzichtbaar
merkbaar alles
tot AI en chaos
terugbrengt
de dood vergroot
vlinders op takken
gelakte herinneringen
aan het ware leven
Anja Tekelenburg
Proljeće dolazi i sve cvjeta
U našoj ulici ima za sve mjesta
Cvrkut ptica donosi novi dan
Ja se budim i nisam sam
Sunčani zraci obasjavaju moje lice
Čuju se krici djece
I sve je kao u jednoj priči
Dražen Pandža
Bosnië en Herzegovina
2024
De lente
De lente komt en alles bloeit
In onze straat is plek voor iedereen
Vogel gezang brengt een nieuwe dag
Ik word wakker en ben niet alleen
De zonnestralen schijnen op mijn gezicht
De stemmen van kinderen op straat
Alles lijkt net als in een sprookje
weer dronken wij warme slaap uit een kop
met ogen gesloten stonden we op
sloegen de dekens als jas om ons heen
op weg naar het dak waar de maan op ons scheen
conjunctie van sterren, een schier lange rij
startbaan voor droomvlucht voor jou en voor mij
we spreidden ons dekbed als vogels gelijk
en zweefden en dansten door het hemelrijk
de melkweg ons speelveld, de maan onze bal
we strooiden met sterren, ons doel het heelal
we landden bij schemer weer terug in ons bed
een dag net als gister, voorbij met de pret
de dagen zijn draagbaar, aanzienlijk verzacht
want wij konden dansen en zweven vannacht
Sergei Perepelkin
2024
Χάνονται σιγά σιγά στο μακρεμενο παρελθόν,
στη θέση τους έρχονται νέες μορφές που σκιαζουν τις παλιές.
Και προσδοκώ ανυπόμονος την καινούρια μέρα, με όσα αυτή θα φέρει.
Η ζωή μου γέμισε απο νέα όνειρα,
Που παραμερισαν τα παλιά.
Νέες μορφες έδωσαν την θέση τους στις παλιές.
Και όλα άλλαξαν,
σαν στο στεγνό και άψυχο χώμα να ρίχνεις νερό,
και μονομιάς φουντώνει βλάστηση,
που το καλύπτει και δεν φαινεται πια.
Από όσα πριν επιθυμούσα,
μου εδωσε η αγάπη περισσότερα.
Μέχρι την τελευταία μου πνοή,
θα έχω αξέχαστη την θυμηση σου, βαθιά μέσα μου,
σαν τις ρίζες του δέντρου που μπαίνουν βαθια στο χώμα ψάχνοντας
αδιακοπα για νερό.
Ik weet niet of ik van je zal houden,
Tot mijn laatste adem komt,
Ιk weet niet of mijn liefde voor jou die nu, vandaag bloeit,
morgen niet verwelken zal,
zoals een roos wanneer de hete zomerwind waait.
Wat ik wel weet is dat sinds ik je ontmoette,
mijn leven veranderde.
De deuren van de hemel gingen open
en een wind bracht mij naar de hemel.
Vreugde kwam mijn licham binnen,
hoop omringde mij,
en ik begon in wonderen te geloven.
De vreugde veranderde de beelden van weleer,
de hoop gaf mij nieuwe perspectieven,
mijn oude vrienden, mijn oude liefdes dreven weg,
alsof ik in een trein stapte die mij verweg brengt.
En jou wereld werd de mijne.
Mijn oude dromen worden herinneringen.
Langzaam verdwijnen ze in het verre verleden.
In hun plaats komen nieuwe beelden die de oude overschaduwen.
En ik kijk ongeduldig uit naar de nieuwe dag, met alles wat die zal brengen.
Mijn leven vulde zich met nieuwe dromen,
en de oude schoof ik opzij.
En alles veranderde,
zoals water gieten op droge en levenloze grond,
en ineens onspringt er leven,
dat de grond bedekt en onzichtbaar maakt.
Van wat ik vroeger verlangde,
gaf de liefde mij meer.
Tot mijn laatste adem,
zal je herinnering onvergetelijk zijn, diep in mij,
zoals de wortels van de boom de grond diep in gaan,
op zoek naar water.
Jor Pan
2024
Sokaklarında dolaşabilirsem bir gün yine
Sanki senin bir parçanmış gibi
Heyecanim eskisinden fazla
Koklasam insan esen rüzgarlarını
Yokuşlarına lanetler yağdırsam,
Güzellerine sevdalansam her adim başı
Karanlığında korkarak yürüsem ama
Seni sende yaşasam be İstanbul!
Sen benim varlığımın kederi
Ey sevdaların kalesi
Geleceğim umutlarımı kuşanıp
Haykırmak için özgürlük türküsünü.
als ik weer op een dag door je straten mag dwalen
alsof het echt een deel is van jou
mijn enthousiasme is groter dan voorheen
als ik de geur van je volk ruik
ik vervloek je hellingen
maar bij elke stap wordt ik verliefd
op je schoonheden
ook al loop ik met angst in het donker
Ik wou dat ik bij jou kan leven, Istanbul!
jij bent het verdriet van mijn bestaan
ooo, kasteel van liefde, hoopvol kom ik
om het lied van de vrijheid
uit volle borst te zinge
Oktay Petek
2024
Home is where…
Deep rooted connection and alignment happen effortlessly,
Where my protective wall just falls away,
Where I am understood without claim,
Where my inner song awakens and takes flight,
Where the familiar wraps around me like a warm old blanket,
And whiffs of past lives bridges generations.
Home is where….
A melody passed down in the bones of my people,
Is echoed in my silent prayers and
In my homesick longing for my land,
In dreams of pacing the old acre and
In the earthy smell of freshly ploughed fields.
Home is…
In the singsongs of a family gathering,
In the memories of happy days spent together,
In the reminiscing’s of times gone by,
Returning to the streets of my youthful self,
In the flashings of that free-spirited teenager
Or of that me child who is one with the earth.
Home is where…
The gurgling stream speaks my mother tongue,
While the sleeping giants moan lowly as I meander along the mountain path
And the crashing wave pulls me closer with every tidal breath.
Home is where…
The fairy ring remains an untouched sacred space
And ditches are decorated with navelwort and primrose,
Interwoven by a vibrant green carpet of moss.
Home is…
Feeling safe where my inner compass
no longer searching for what’s beyond,
Where a contentment and a oneness unfold,
Rejoicing in me just being, being home.
Olivia O’Keeffe
2023
“Compa Nanzi bo por a yudami mañan
mi tin hopi trabou den cunucu di Dodo”
Compa Nanzi semper ta gusta duna un man
antayera el a yuda bisiña Cododo
e sa si e yuda Cha Tiger e mag di subi
su lomba pa piki carpata y piki pieuw
den palo di watapana ta wak un chuchubi
kaweta sinta ariba un taki bieuw
chapi ta bin, chapi ta bay e curpa ta cansa
solo, sed y hamber ta haci nan loco
a bira ora pa tuma un rato pa descansa
bon friew, ki dushi lo ta awor un awa di coco
Cha Tiger ta benta chapi un banda pa bay
busca algo pa bebe, tambe un plato di cuminda
na careda e kier a bay pero ay… el a cay
e no a mira e chapi di Compa Nanzi den caminda
grandi cu e tiger ta e ta grita di dolor
pa colmo su cuero a haya basta daño
su chanchan bon rasca cu un color
di cuero maltrata, hopi straño
Compa Nanzi a console y priminti
cu e ta bay percura pa tur cos bin bon
lo e bay cumpra un crema na Tanti
kende tin un botica na Ponton
e no a bay ningun botica, ta gaña e ta gaña
e a bay cumpra verf preto na Kooyman
ora e ta back Cha Tiger a stop di gruña …
e herida a kede preto. Compa a laba man
e chuchubi a mira tur cos y pronto
e noticia a plama den tur skina
Cha Tiger tin chanchan preto
“Compa Nanzi kan je mij morgen helpen
ik heb een hoop werk in de tuin van Dodo”
Compa Nanzi heeft zo velen geholpen
eergisteren was hij druk bij buurman Cododo
als hij Cha Tiger helpt dan mag hij op zijn rug klimmen
hij mag dan de luizen en tekens hebben
op een oude tak loert een chuchubi, zijn ogen glimmen
nieuwsgierig wacht hij op wat gaat komen
…
de twee beuken maar door, vermoeidheid slaat toe
hitte, dorst en honger, ze kunnen er niks meer van bakken
het wordt tijd voor een brake, ze zijn moe
wat zal een goed gekoelde cocosmelk nu lekker smaken
Cha Tiger gooit de spade opzij
rent weg om wat eten en drinken te halen
ai… hij kwam ongelukkig ten val op zijn zij
gestruikeld over een spade, echt balen
zwaar, donker geluid spuit uit zijn grote mond
van pijn is zijn gezicht rood verkleurd
zijn bips is beschadigd, gelukkig geen open wond
de huid is wel een beetje gescheurd
troostwoorden in overvloed en met zielige stem
belooft Compa Nanzi dat hij de zere plek zal verzorgen
bij zijn tante’s apotheek in Ponton gaat hij voor hem
een zalf kopen, beter meteen doen dan wachten tot morgen
Compa Nanzi liegt, hij is niet naar de apotheek gegaan
maar naar Kooyman, een blik zwarte verf gekocht
weer terug treft hij een rustige Cha Tiger aan
…
de zere plek werd bedekt met een laagje zwarte verf
…
de chuchubi heeft dit alles gezien
iedereen weet het nu
Cha Tiger heeft een zwarte kont
Nico Croes
2023
Hoe hard ik ook mijn best doe,
er is niets nieuws onder de zon.
Ik eindig steeds waar ik begon.
Ik ben het zwoegen moe.
Behoed mij God, voor apathie,
voor hen die onze onschuld stelen.
Zegen mijn dag, het brood en spelen,
en schijn mij bij, zodat ik helder zie.
Mijn ziel, door twijfel aangevreten,
laat haar niet door de knieën gaan.
Versterk mij, maak ruim baan
voor trouw aan mijn geweten.
Vul mijn beker tot de rand,
dan zal ik niet verslappen.
dan zal de angst mij niet vertrappen,
dan zal ik rusten in uw hand.
Markeer mij op uw lijst, niet hoog of laag,
maar ergens in het midden.
En hoor mij zachtjes bidden.
Verzacht mij en vertraag
en leg mij in een veld vol bloemen.
Spreek stil tot mij, een liefdeslied,
een handvol hoop. Verlaat mij niet
zonder mijn naam te noemen.
Als u mij kust, kan ik het kwaad
weerstaan en voor het goede kiezen.
Al zou ik alles om mij heen verliezen,
ik vlieg op vleugels van de dageraad.
Vertaling van Annemieke Reesink.
Oekraiens gedicht van Oksana Korondevych.
titel: Молитва
Як не крути, та в житті все статично..
Практично-тактично.
Етично-критично.
Еротично?.Скептично.. Звично й не дуже..
Бережи ,мене Боже,
Від людей байдужих!
Благослови мій день
На Хліб і видовища!
Бережи ж Бо,
Світлим моє середовище!
І сумлінню моєму не Буде,хай совісно!
Бережи Сумління,
щоб не стояти на вколішках!
Дай води щоб набрати по Вінця,до вух,
Щоб слова не калічили серпанковий Дух.
Борони від сумнівів!
Звільни ж від марева.
Дай дорогу рівну
Чи підбори надійні?.
Поміть мене в списку
Проте не високо і не низько..
Тримай за руку,
Проте непомітно..
Встеляй,частіше,
Стежини квітами..
Промовляй беззвучно
Проте в серце і влучно..
Не залиш без Надій..
Дай пригоршню Мрій..
Борони від добра,
Щоб уникнути зла..Обіймай міцно,
Цілуй цнотливо,
Роби ,що хочеш..
Облиш лишень Крила.
Oksana Korondevych.
“Poëzie is kaulo k*t man
een gedicht is tantoe saai
mattie, mij niet over appen
b-boys checken Spotify”
Bro, blijf jij maar lekker streamen
wil wel ff dat je weet
al die gangstas die lauw rappen
al die gasten zijn
poëet!
-DeCaff-
Land van mijn voeten, mijn wortels
vandaag troost een zee van afstand mij
Ik zet mijn bril recht
en kijk door het raam
De maan is weer vol rond geworden
tussen nostalgie en vreugde
Welk deel van mij brengt me naar jou?
Land van as
dat eergisteren de schemering zag ik vallen
Ik ademde de geur in van mango en bloed
en de stinkende rook
werd een eeuwig spinnenweb in mijn hart
Ik heb vleugels in mijn wortels geweven
Welke heimwee herberg ik in mijn hart vanaf de
tijd dat je mij verbannen hebt?
Land pijnlijk en omarmend
vergane aarde
rottende huid
geur van brandhout en geroosterde maïs
geur van dennen en bergen
Wie van mij vertrekt en komt niet terug?
Maïsland
Palmlelie en brandnetel
Ik schuil onder de schaduw van jouw kapokboom
terwijl zijn conische doornen
ons verdriet doen voelen
Is het mijn pijn of mijn liefde die jij je herinnert?
Bleek stofland,
dat zo veel vergeet
de stemmen onder het water die droefenis
brengen
En ik
ik spaar en verzamel
papieren van afwezigheid
Is jouw verleden mijn verleden?
Land van op en neer
Mijn dichtbij ver weg
Ik weet dat ik iets van jou ben in de spiegel
in mijn gevoel koester ik het komen en gaan van
jouw wind
de denkbeeldige grens van licht en donker
de voortdurende deining
mijn op en neer.
“Compa Nanzi kan je mij morgen helpen
ik heb een hoop werk in de tuin van Dodo”
Compa Nanzi heeft zo velen geholpen
eergisteren was hij druk bij buurman Cododo
als hij Cha Tiger helpt dan mag hij op zijn rug klimmen
hij mag dan de luizen en tekens hebben
op een oude tak loert een chuchubi, zijn ogen glimmen
nieuwsgierig wacht hij op wat gaat komen
…
de twee beuken maar door, vermoeidheid slaat toe
hitte, dorst en honger, ze kunnen er niks meer van bakken
het wordt tijd voor een brake, ze zijn moe
wat zal een goed gekoelde cocosmelk nu lekker smaken
Cha Tiger gooit de spade opzij
rent weg om wat eten en drinken te halen
ai… hij kwam ongelukkig ten val op zijn zij
gestruikeld over een spade, echt balen
zwaar, donker geluid spuit uit zijn grote mond
van pijn is zijn gezicht rood verkleurd
zijn bips is beschadigd, gelukkig geen open wond
de huid is wel een beetje gescheurd
troostwoorden in overvloed en met zielige stem
belooft Compa Nanzi dat hij de zere plek zal verzorgen
bij zijn tante’s apotheek in Ponton gaat hij voor hem
een zalf kopen, beter meteen doen dan wachten tot morgen
Compa Nanzi liegt, hij is niet naar de apotheek gegaan
maar naar Kooyman, een blik zwarte verf gekocht
weer terug treft hij een rustige Cha Tiger aan
…
de zere plek werd bedekt met een laagje zwarte verf
…
de chuchubi heeft dit alles gezien
iedereen weet het nu
Cha Tiger heeft een zwarte kont
Nico Croes
2023
waar woorden bewegen
op het ritme van de wind
het kind stil houdt
bouwen wij aan morgen
© foto’s: René van den Brandt en Anja Tekelenburg – 2024
Opgeven bij Dorpsdichter Houten
info@dorpsdichterhouten.nl
:
Met gesloten ogen droom je weg
In je gerieflijke stoel
Op het nieuwe balkon
Beneden trekt als in een film
De tijd aan je voorbij
Weet je nog, vijftien jaar geleden?
Hoe het begon?
Een nieuw theater om van te houden
Voor iedereen
Van iedereen
Van boven kijken de visser en de nar
Naar het binnenstromende publiek
Een warm welkom voor de artiesten
Grote namen van ver weg
Of simpelweg bekenden uit je eigen dorp
Zang, dans, muziek, cabaret, toneel, poëzie, film…
Origineel en creatief, voor elk wat wils
Je kunt het zo gek niet bedenken
Of het wordt er vertoond
Soms slaat de slinger
Naar de andere kant uit
Met dertig bezoekers in de zaal
Op ruime afstand
In Coronatijd
Dat voelt kil aan
Nee….geef ons maar
De gezellige, warme
Volle zaal
En voor jullie allen nog jarenlang
Een daverende, staande ovatie
© G.J.M. Zegers 2023
Christel
Hai ku
Dag koe
man en paard
niet in de mond
te kijken
We vergelijken
de ambtsketen
met de vergeten
en verloren
glorie van
de Jonge heer Ram
en zijn lammeren
Nico
Coeba, doe maar, daar baart
Nico schilderijen en woorden
die een geheel vormen en deel
uitmaken van een project
dat helaas nog immer geen einde kent
Nico is betrokken bij vrede en geweld
telt met pen en penseel streken
op eigen-wijze lijnen op doek en papier
en straks op een grote muur …
Bauke
Liederen en tonen
wonen in woorden
die springend
afdingen op het beeld
dat wordt gedeeld
in schijnbaar los zand
waar een hand vol
jeugd en ondeugd
zich laat horen…
Danny
Die kunstwerken en posters, hangen
op veel te weinig plaatsen
we haasten ons van hier naar daar
op het gevaar af dat de verwarring
tegen de plinten klotst
het Houtens bos, de takken van
de bomen zwiepen en iets
met schoenen in een boom …
Anja Tekelenburg
We laten ons niet bekeren
jongleren met mogelijkheden
zoeken adoptie ouders
voor ons volwassen project
met baby budgetten
aan elkaar gelast met humor, tranen en woorden
handfasten kennen we niet in Houten
wel een sociaal-cultureel-welzijns project
maar wie o wie
adopteert, niet te bekeren
Dorpsdichters?
Anja Tekelenburg
Ze scheppen water
met emmers
uit de straten
pompen zijn uit gelaten
uit besparings perspectief
dit beleid dient de kas
aldus verheven lieden
die het verdronken land
als erfgoed betreden
welwillend komen zij tegemoet
al dit water dat opkruipt
tegen de stoepranden
ware regenvloed doet
tuinen verdrinken
laat binnenshuis
het leefmilieu tot
paddenstoelen
schimmelparadijs
ontplooien HIER gooien
wij het badwater
over kinderkopjes uit
weven we woorden naar de raad
die pal staat voor de illusie
van duurzaamheid en klimaatdoelen
voelen doen ze het nog niet
met droge voeten in lakschoenen
in het Hoog gelegen Houten
Anja Tekelenburg
Gedichten en bundels
met de opdracht
van raad en college
bieden wij de eerste
en laatste Houtense
gedichtenbundel
aan u aan
geld geven ze ons niet
we bedelen bij BLIJ
krijgen koffie met papier
beschikbaar is daar een printer
hierbij vouwen en strijken
wij de naden strak en glad
nieten met een oud
kranten nietjes apparaat
gaat er wat mis en strekt
grijs perfectionisme langs de tafel
de jonge god legt zijn handen
op de schouders van de grijze haren
relax, relax …
de heks spreekt over de perfectie
van het imperfecte
een diepe zucht en gelaten
vouwt een glimlach traag
vol zichtbaar genot
over een niet(jes) orgasme
een dwalende waterstraal
langs het raam geniet mee
van een wel-tevreden stapel
bundels vol schoonheid uit
bijeen geraapte schepsels
met nietjes vastgezet
een per boekje
voor het milieu
en uit geldgebrek
Anja Tekelenburg
Toen ik nog gewoon ik was
En alles heel gewoon was
Geen zorgen
voor morgen
leven met passie
geen regen maar zon zie
tot de ziekte kruipt onder je huid
er in het sterke lijf een invalide schuilt
dan begint het gevecht
want zo ben ik niet echt
thuis zitten in je eentje
geen enkel steentje
voeg ik toe aan de maatschappij
ik hoor er niet meer bij
Dan komt de dag dat je de kracht weer vindt
Dan kan je weer terug naar het onbezorgde kind
Het ging niet vanzelf het was een strijd
Die ben ik nu meestal kwijt
Dan ben ik weer ik
Gewoon ik.
IK
Georgette Goené
juni 2022
RIP juni 2023
de kater is het zat
de poes stoeit niet meer
de koe is moe
de mol viel in zijn hol
de vink brak zijn pink
de tor verloor zijn snor
de vogelbekdier viel op zijn bek
de parkiet gebruikt wiet
de hamster zit aan de corona
de mus kust de rat
de duif koert vals op de fuif
de merel veroorzaakte een rel
de beer is nergens meer
de slang is bang
de hond wordt rood
de bok draagt een rok
de haas gaat er vandoor
de zebra zoekt haar gestreepte slipje
de aap sabbelt aan een knolraap
de luiaard draait zich om
de brombeer bromt niet meer
het schaap slaapt
het is een grote bende
met een hoop ellende
© Nico Croes
Tak de kakkerlak is vroeg opgestaan
hij heeft een afspraak bij de pedicure
daarna wil hij nog op bezoek gaan bij de leguaan
die verwikkeld is geraakt in een scheidingsprocedure
bij de pedicure is het wachten uitgegroeid
van een volle ochtend tot diep in de middag
binnen in de studio worden de nagels gesnoeid
van Opa Duizendpoot, voor hem geen fijne dag
tot overmaat van ramp ging de schaar van Krab
stuk en is de techneut met vakantie in den Bosch
voor Tak vandaag geen uiting van vriendschap
onbegrijpelijk, een duizendpoot met duizend poten
en een slang zonder ledematen, toch voortbewegen
soms gedraagt de natuur zich als malloten
© Nico Croes
Opgedragen aan de bewoners en medewerkers van Het Haltna Huis.
iedere dag als de zon opkomt
en de dag je wakker maakt
met gezang van vogels
en de geur van koffie
dan weet je dat je thuis bent
je slaperige blik
zoekend naar houvast
aan de muur de foto
verzadigd van herinneringen
vastgehouden in je rimpelloze hart
liefdevol wordt je verzorgd
buiten zitten bij de bloembakken
genietend van de taferelen die voorbij gaan
kinderen die naar je kijken
een heen en weer gaan van grote mensen
het lukt de dag om de tijd
te geven om te leven
soms tikt de klok zacht
soms tikt de klok hard
zoals het hier tikt, tikt het nergens
© Nico Croes
een ode aan de organisatoren en artiesten van ‘ Andere Ogen, Andere Blik’.
GEZIEN EN GEWAARDEERD.
in de zaal is het onrustig
een geroezemoes, een lach
voor mijn neus vliegen de vragen voorbij
van de ene hoek van de zaal
naar de andere hoek
ik zit op mijn stoel
op schoot mijn vraag
blanco vertrokken van huis
wat moet ik verwachten
van deze voorstelling ?
de spanning op het toneel
is voelbaar in de zaal
als het echt is begonnen
word je meegezogen
in een bewogen levende cirkel
je ziet je medemens stralen
je hoort het muziek, soms zacht
je hoort het muziek, soms hard
dansers draaien, springen, liggen
kruipen en slepen over de vloer
artiesten laten zien wie ze zijn
in een wereld van iedereen
samen zijn in fijne tijden
samen zijn in moeilijke tijden
ook al herken je de ander niet meer
ogen kijken, je hart ziet
kinderen, gedragen naar de pubertijd
volwassenen die ze opvangen
ouderen die terugblikken
naar de tijd van toen
een traantje laat los op het toneel
emoties mag ook gezien worden
mijn traantje draag ik op
aan al die mooie mensen op het toneel,
achter de coulissen, in de zaal……..
en ver daarbuiten
Nico Croes
Wralda – Oe ral da
Oe ver Linda
Over leven
langs linden
verbinden wij
ons met de bron
alvorens de toren
viel
Wralda – Oe ral da
over al, hier en daar
het gevaar
van vergetelheid
en tijden vol duister
zetten de waarheid
stil
ik luister
Auteur: Anja Tekelenburg
Vissen op het droge
hoge palm bomen
die weinig wind vangen
vanwege opgestapelde stenen
die de bron van beweging
afvangen in staal constructies
In de armen van de waanzin
dromen we de dagen vol
met liefde, dans en onzin
begin hier met de vissen
en visvliegen
de artificials vliegen rond
aan touwtjes
op stokken
mijn rokken strak
genaaid
Kopje koffie
kopje thee
advocaat met slagroom
en water uit een
osmose filter
om het zuur
en basische
te balanceren
we leren tellen
op de kleuterschool
schrijven en stampen
We leren daar niet
liefhebben
omarmen
zeker niet over de oersterke mystiek
die journalistiek
niet te verslaan is …
Nico
Ademloos luister in naar de oude heer
ooit bekend om zijn Cuba petjes
netjes de haren verborgen onder
de liefde voor een ei-land
en o ja, koffie en vlaai …
Danny
Ademloos luister ik naar die jonge vent
ongekend talent voor koken, wijnen en vissen
vliegen vangend aan de Rietplas
zijn das is een hengel
En soms zingt hij in vol ornaat
dan staat mijn hart stil …
Vrienden voor het leven
door, in en met taalkunst geboren
en o ja, bitterballen
Auteur: Anja Tekelenburg
Kom snel
weet je wel
welk kruid
dit bloedspuiten
kan stelpen?
wil wel helpen
kan er niet bij
vertrapte planten
wanneer
deze waanzin
de strijd stopt
klopt de tijd dan
nog voor jou
lieve buurman
ik kan niet
meer dan bidden
vandaag die haag
van mensen
vertrapte planten
de restanten
van een ooit
zo mooie
leef-tijd
(herderstasje, zou bloedstelpend zijn)
Anja Tekelenburg
Kastelendag Jonkheer Ram
Met de kap
op mijn hoofd
roep ik het
geweld
nog even een halt toe
moe van de jaren
uit macht en jaloezie
gemaakte regels
waar de een zijn brood
de ander zijn magere hand bood
met een kap
rondom mijn ogen
kijk ik weg
geweld
en wapengekletter
laten geen letter
heel
mijn keel droog
van geween
kijk daar bewoog
een muis …
Anja Tekelenburg
Kastelendag Jonkheer Ram
22 april 2023, een deel van de voorgedragen gedichten is als luistergedicht opgenomen …
Veel luisterplezier
Woord en gevoel in beeld
gebracht, delend getekend
met kleurpotlood en penseel
middelbaar verjaard
laat talent
ongekend essentiëel dit deel
van verborgen schatten
die in Houten is te vinden
Van harte lieve mensen
In het gemeentehuis van Houten is een expositie geopend, welke twee maanden te zien is, als het gemeentehuis geopend is. Het zijn werken van de mensen die zich “Laat Talent” noemen.
VLINDER
Zeg vlinder
waar ga je naar toe toe?
ga je op zoek naar een buik
waar je je kan vermaken
met de film
toen het nog niet zwart was
toen het nog niet wit was
toen het nog echt was
Nico Croes
21-3-23
We staan in OnsHouten met het resultaat van ons Burgerinitiatief:
houten-krijgt-weer-een-dorpsdichter-es
De archeograaf
Benevens mijn werk dat de dag en soms de nacht aanraakt
strompel ik meestal met mijn neus naar de grond.
Ik vind dingen. Gemaakt om te bewaren.
Ik stapel ze op kleur, op geur, op structuur.
Bij honderd houd ik op met sparen.Een blauw tegeltableau van Staphorst zeven tien toen.
Het plastic stokje voor de bellenblaas (gerolen voor een zoen)
Een ferme hand vol flessenpost. Gekregen van een kind.
De meesten gevuld met frisse lucht en eentje, zo mooi vanwege de doorschijningen
Hier is de plattegrond van Hene-gouwen en een weg die Dorestad vindt.
Een lied dat dankzij zonne-energie zingt.
Betekenis heet in mijn vak: dui-ding.
Ik ga alles netjes begraven voor de komende generatie.
Een complete archeo-grafie.
Een nieuw verleden open voor interpretatie.
Christel van Vliet
Dromen voor Houten
Ik pluk woorden
uit de hemel
leg ze neer op
zwarte aarde
Ik hoor woorden
en verhalen
uit duizend zon –en maan momenten
schrijf ze op
spreek ze uit
blaas ze hart-e-lijk
over een rood
taal-tapijt
leg twee handen
op mijn hart
en lief deelzaamheid
tegen eenzaamheid
vol samenhorigheid
Anja Tekelenburg
De receptioniste
en de pater laten
hun ogen rollen
het kleurrijke dollen
aan de grote houten
tafel in het huis
van Houten, daar tegenover
het andere lekkende Huis
Pluis konijntjes
uit een bloemkool
Holenberen aan tafel
met een schaterlach
veelkleurig vissenkleed
heet het
“thuis in Houten”.
Ze willen wel wat …
delen woorden vol gevoel
bedoelen het niet kwaad
het laat te raden over
deze bende van vier
met twee fotografen
aan de houten tafel
in het gemeentehuis van Houten
De wethouder al ouder
houdt haar kruit maar droog
hoog gelegen klanken
bang gemaakte droge thee
maakt wel en wee
een klucht, die een zucht
op levert
opgetekend in “Ons Houten”.
Anja Tekelenburg
Een afgelast persmoment, waar toch nog pers was, de pers door ons uitgenodigd … overigens waren er ook nog heel veel kinderen op het laatst.
een kleine meid
en renende jongen
op de achtergrond
oma belt nu in het rond
ze stond zo klaar, maar
het blauwtje houdt haar
nu zowaar aan de tafel
met bouwstenen voor morgen
die grijze zorgen geven
we leven in een dwaze soap
een hoop is ongezegd
het andere dicht verzwegen
mensen vallen tegen
als ze hun professie
boven het hart stellen
prestige steelt de ziel
Anja Tekelenburg
Geïnspireerd door het geschrift: Oera Linda
een telefoontje
vijftig minuten
voor de afspraak
het gaat niet door
de genodigde pers
kan niet komen
onze eigen pers
staat er gewoon
een ongewoon
staaltje overheidsfalen
wie schrijft, die blijft
we hebben onze eigen
teksten en beelden
zo ook fotografen mee
één dichter telt voor twee
drie schrijven blij mee …
Anja Tekelenburg
Als je je schoenen al aan hebt om naar een afspraak te gaan, twee weken daarvoor gemaakt en deze 40 minuten daarvoor wordt afgezegd … de reden laten we maar even voor wat het is.
Aanmelden via de mail van dorpsdichter houten …
Zowel schrijvers als luisteraars zijn welkom.
Bij slecht weer maken we een korte wandeling, bij mooi weer 4 a 5 km.
Ze zweetten en zwierden
door de Houtense dreven
verbleven min of meer
ondergronds
een gesloten verbond
met elkaar en hun muze
gesproken en geschreven taal
het verhaal van alle dag
belevingen van de ziel vullen
bezielde straten
laten zich
in geletterde
en omgezette klank
op een bankje
op het plein
met olie en azijn
luid of stil horen
niet tegen de muur te zetten
gebrek aan geld en energie
zal ons wellicht beletten om
op gelijke voet voort te gaan
het uiteindelijke doel is bereikt.
Uit niets blijkt
begrip voor
benodigde rust
om door en uit
te bouwen …
We sjouwen onze koffers
naar zolder en zien u
in 2026 wederom hier
in de Raadszaal.
Hoe zal het sprookje dorpsdicher(es) dan geleefd zijn of wederom groot worden?
Als ik jou zie
Blijven mijn ogen aan je kleven
En gaan mijn gedachten zweven
Mijn gedicht
Ik zou me naast je willen vlijen
En wel uren met je vrijen
Ongeremd met rijmen stoeien
Tot de woorden uit me vloeien
Klinkers ruw in stukken
Uit je woorden rukken
Om daarna in nieuwe zinnen
Je zachtjes, teder te beminnen
En dan strelen
Jouw gezicht
Ik ben gek op je
Mijn lief gedicht
© G.J.M. Zegers 2023
Nee
Dit is geen
Woordgrap
Maar glasharde
Waarheid
Het glas is halfvol
De maat is vol
De glasbak ook
Wie redt ons
Uit de nood?
Helaas
Mijn loon
Voor jullie
Is slechts
Dit gedicht
Maar van harte
Bedoeld als
Een hart onder de riem
Voor onze zwoegers
Laat dat
Glashelder
Zijn
© G.J.M. Zegers 2023
Senioren……
Slechter horen
Minder zien
Verstrooid, misschien?
Ouderen
Zijn wellicht
Wat sneller
Uit hun evenwicht
Iets te vlug
Een bochtje nemen
Zorgt dan eerder
Voor problemen
Nee, niet de e-bike
Maar te snel
Een stoeprand trekken
Dat weer wel
Wellicht
Worden
Senioren
Straks met
De valhelm op
Geboren
© G.J.M. Zegers 2023
waar vermoeidheid
toeslaat
spanning en gebrek
aan hoop
slopend en slurpend
de laatste resten
dag verorberen
en stamppot op het bord
nog iets van warmte brengt
mengen de gedachten
van zinloosheid zich
met die ene zin
Anja
We hadden vele activiteiten in de week van de Poëzie
Een bloemlezing vanuit het open podium op 29 januari 2023 …
20230129-bloemlezingpads
Daarnaast vind u verslagen en foto’s bij omroep Houten en in het Groentje Goudvinkhaag, Het Lokaal en Buurttuin
Workshop Elfjes schrijven door kinderen en volwassenen op 28 januari 2023 in Ons Lokaal te Houten
Hier
gebeurt iets
met veel mensen
woorden die diep treffen
dorpsdichters
(Ria Frowijn)
Zon
schijnt lokaal
op ons Houten
op ons houten huisje
Lokaal
(Danny)
Ik
ben hier
in het lokaal
het is hier gezellig
blij
(Sabine)
Zon
staat centraal
in ieder verhaal
lekker warm en levend
lief
(Christel)
Ik
ben hier
in dit gebouw
het is hier heel
leuk
Eva
heel lief
woont ver weg
ik mis haar erg
Eva
Mila
mijn BFF
is best stout
maar ook lief
Mila
(meisje)
Kermis
lekker druk
veel gillende mensen
soms heel erg spannend
leuk
(Eva)
Wij
lekker waveboarden
Mila en Rasa
wij spelen lekker buiten
samen
(meisje)
peren
lekker sappig
heerlijk te eten
en een mooie kleur
groen
(meisje)
Dankbaarheid
vraagt openheid
verblijdt over samen
zingen we alle namen
voluit
(Anja)
Lieve grote en kleine kinderen
welkom in het land van de dromende toekomst
we leven vandaag in een wereld vol toverwoorden
Dromen jullie toverwoorden mee
in de toverwoordenwereld is geen geweld
iedereen is gelukkig en blij.
Dromen jullie verder mee met mij?
Willen jullie op straat en in de tuin spelen?
Bessen plukken
jam maken
duizend zoete vruchten
smaken naar meer
Woorden schrijven keer op keer
zonneliedjes
melodietjes
levensverhalen
gezongen door nachtegalen
Dromen jullie verder mee met mij?
We zingen om het vuur
in het nachtelijk uur
dansen rond en rond
met liedjes en muziek
Eten de lekkerste pannenkoeken
vertellen sprookjes uit boeken
Vandaag leven hier in “Ons Lokaal”
voor ons allemaal
duizend toverwoorden
in volle vrijheid
Alle tijd voor vrolijkheid
en sprankelende waarheid
Als de tijd het vraagt
vult taal ons mooie Houten
zo vertelt mijn glazen bol
heeft Houten de beste, liefste, ondeugendste
dorpsdichter van de wereld
die het droom-dans-spel mooi vertelt.
Werkbezoek wethouder van onderwijs en cultuur aan Ons Lokaal en de Goudvinkhaag en de buurttuin … op deze wijze heb ik iets verteld over de Dorpsdichters.
Anja
In de week van de Poëzie zijn op steeds meer plaatsen in Houten gedichten achter de ramen en in openbare ruimten te vinden.
In het theater op de beeldschermen:
20230121-boekjegedichtentheater
In de bibliotheek en bij van Houten en Co:
Er is een nieuwe expositie te vinden als je door de Goudvinkhaag wandelt:
U vindt ook Raampoëzie op diverse plaatsen op het Rond, balletscholen en in het winkelcentrum.
dorpsdichters dragen woorden aan
deze vatten vol verweer duizenden
volgeschreven bladen beleid met
een vette knipoog samen
dragen kanttekeningen aan
vatten de waanzin met een tip
van de tong samen
(met) een lang verhaal kort
hier wordt de tijdgeest beschreven
onderwezen en bovenlangs geleid
de tijd waarin de nar de koning
met een grap en grol een spiegel gaf
laf genoeg is dit vergeten in een
lange weerzin tegen reflectoren
die sensoren van het leven dragen
wordt aan fictieve woorden zin gegeven
welke woorden de dichters met bezieling
een hartenklop toedichten
Anja
22 april 2023 van 14.00-17.00 Poëziewandeling vanaf ons Lokaal
25 april 2023 om 16.30 persconferentie (onder voorbehoud)
28 april 2023 van 15.00-17.00 Poëzietafel in de Bibliotheek ism Reinaerde. Gaat niet door wegens omstandigheden.
Don Quixote bedot
de mensen die molens
als oplossing
van een probleem ervaren
niet te evenaren schoonheid
waar recyclebaarheid
in deze tijd niet echt
een item is,
hier rot over jaren
het plastic het laatste
restje leven kapot
Don Quixote vecht tegen
volledig verwaande zinnen
tegen spoken en wieken
we spieken in stukken
rukken winden uit plastic
villen draaiend de laatste
insecten, vogels en vissen
verstoren het leven
dat we willen sparen
de upperclass spint garen
bij de waan van de molen
Voorgedragen RTG 06122022
Anja
Het kostte veel tijd
om de mens levend
te begraven
niet om het zelf aan pijn
te laven
een onbevredigende zoektocht
naar duizenden puzzelstukjes
onduidelijke dynamiek
ongeloof
zij schoof
het intuïtieve beeld
niet aan de kant maar hield
die droom nog even
voor waanzin aan
vandaag staan de laatste
antwoorden in de mail
want spreken is voor hem
gods onmogelijk …
haar hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s
leugens en beschuldigingen
losgelaten
boeken verbrand en vervreemd
vorig jaar deze tijd
na een half jaar
lezen dat zij naar de hel
gaan, komt het hoge woord
eruit …
meldingen overal en nergens
laat de psycholoog hen maar veranderen.
Hun hobby’s maken hem ziek
geven onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s
hun wereldbeeld is zo anders, daarmee negatief
het geeft woede, onrust en dus hoge bloeddruk
tia’s en cva’s.
En zij draagt van binnen
een zwarte rouwband
om haar hart.
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
Ze wandelt
met een kind
in haar hart
raakt jonge knoppen aan
ziet elven langs de takken
dansen, het leven
van het voorjaar kussend
ze wandelt
met een kind
in haar hart
ziet blad verdrogen en huilt
raakt het droge schors met
mededogen aan en
blijft hierbij staan
ze wandelt
met grootmoeder
in haar hart
ziet blad verkleurend vallen
vazallen van de herfst
stormachtige dagen
blijft vragen
om bezielde open ogen …
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
geen korte broek
niet te bloot
uitvergrote wellust
seksualiteit
sensualiteit
ze dansen kwetsbaar
breekbaar rondom
een niet te verwoorden
woord akkoord
niet te bloot
uitvergrote wellust
blust de liefde
tedere aanraking
vergroot haar
de moeder van
alle leven
pure liefde
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
Mag ik bij jou uithuilen
in je armen schuilen
als mijn stem verstomt
de wereld woest bromt
mag ik met jou uitlachen
met je door de plassen
stampen als mijn stappen
verloren wegen zoeken
mag ik mij verbinden
met jouw liefdevolle
begrip en de stip op
de horizon verplaatsen?
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht door Anja
liefdevol mijn tranen
en wanen verborgen
intens puberverdriet
mijn ouders zien het niet
gebroken het leven
in het vier- of vijfkoppig gezin
een vriendin komt met drop
we lachen en gieren non-stop
als ontkrachting van een
overladen spanning die
de bemanning sprakeloos
achterlaat …
Voorgedragen tijdens de cultuurnacht
de illusie van democratie
gewurgd in duizenden regels
internationale en lokale structuren
we gluren over de randen
van het mogelijke
zoeken naar lekken
om het onmogelijke
mogelijk te maken
hersens kraken en handen
blijven schrijven
mensen glimlachen naar elkaar
Met een knipoog …
Regels zijn dood, mensen leven
© Anja
11.45 … een tentje op het veld nabij het geheim van man en paard, op het inundatieveld aan de Achterdijk in Schalkwijk naast het Haiku pad. Er was een uitnodiging binnen gekomen bij de dorpsdichters … Nico Croes en ondergetekende zijn er geweest …
Het was prachtig Nederlands weer … de opkomst was onvoorspelbaar, exclusief Christel en Willy, was er nog een kunstenaarsechtpaar … de kwaliteit van de ontmoeting was alsof we met honderden waren …
De weidsheid van het landschap en de intimiteit van het kleine poëzie minnende gezelschap in een natuurgebied dat die naam niet mag dragen … We hebben samen nagedacht over het breder uitdragen van Poëzie en hoe dit pad en de Goudvinkhaag Avenida Poesia met elkaar te verbinden en/of dit breder uit te zetten in de gehele gemeente Houten … wie zijn of haar raam ter beschikking wil stellen voor een gedicht kan zich melden bij: info@dorpsdichterhouten.nl
Nico schreef voor Christel:
Schalkwijk rijk aan vlijt
gecondenseerd uit de lek
besproeid met haiku’s
Anja schreef voor Christel:
vlinderkinderen
landen op hun waardigheid
zeldzame zinne
—-
deze regenbui
verwachtten appel bomen
al geruime tijd
Zie je MIJ
Zoals ik werkelijk ben
Als je kijkt
Door het
Selfie-pantser
Van Alfa-king
Of
Beauty-queen?
Hoor je MIJ
Als ik
In stilte
Schreeuw
Om échte
Aandacht?
Voel je MIJ
Mijn
Wanhoop
Angst
En verdriet
Verborgen onder
Stoerheid?
Ken je MIJ
Zoals ik ben
En gekend
Wil worden?
© G.J.M. Zegers 2022
Kijk…
Hier !
Schaamteloos
Toon ik
Mijn volle zinnen
Aan allen
Die
Het woord
Beminnen
Aan ieder
Die zich
Aan mij
Laven wil
Lees mij dus
Sta bij mij stil
Dát is
Mijn grootste
Wens
Reeds velen
Vóór u
Zijn gezwicht
Voor mijn
Gedachten
Ik ben
Uw
Raam-gedicht
© G.J.M. Zegers 2022
wat is het fijn
om te zien
dat wij weer
rond kunnen lopen
op dit mooie plein van Houten
bevolkt met blije mensen
genietend van elkaar en met elkaar
Genietend van al het moois
uitgestald speciaal voor jou
vooral genieten
van al het groen en de bloemen
die het lonken niet kunnen laten
als de muziek losbarst
maak de benen los
gooi de armen in de lucht
zo’n feest als vandaag
krijg je een keer per jaar
Straks als je weer thuis bent
geniet je nog na van deze dag
op Het Rond in volle bloei
© Nico Croes
29-5-22
We staan hier
dansen
draaien
maaien
de korrels
hoop voor
onze voeten
weg en zaaien
de bloemen
en vormen
voor morgen
we zingen
springen
bewegen
op ritmes
en klanken
zingen
Houtense duiven
van ronde
daken
we staan hier
genieten
gieten
inspiratie
over het plein
zijn zomerzot
blij
en dansen
draaien
schilderen
zwaaien
wij doen
wat ons leven
zin geeft
Anja Tekelenburg
Mantelzorg event
een vooralsnog onbekend
gegeven, overladen
met vooruitglijdend afscheid
een tijd van komen en gaan
van bestuurders en hulpverleners
voor gezinnen vol zorg niet:
het leven blijft bestaan
en voortgaan in zorgen
in grote en kleine zaken
je zult maar chronisch dagelijks
full-time moeten zorgen voor een geliefde
waarbij het soms te veel is
je vraag om hulp nergens in past
je behoefte niet in het plaatje van
het zoveelste protocol te voegen is
dit kan gaan over het bestaan
van vrager en ontvanger of over beide
en het systeem legt een claim …
Anja Tekelenburg
Als de mens toch sterven moet
zeg ik: Hé, doe het dan goed!
met een cocktail in de hand
op ons Houtens palmenstrand
Ja, zo zeker zal het gaan
de zee komt uit het westen aan
dus nog een slok. Salut en proost!
bouw op veilig: Houten-Oost
Liefst toch hoogbouw a.u.b.
wel zo veilig dicht bij zee
Danny Keff
• Vandaag is aan mij de bijzondere eer om het event te openen van ″Poëzie aan de Slinger″ van het team Dorpsdichters in Houten. • Graag markeer ik het belang van cultuur en ook van poëzie. Het vergroot ons cultureel… Verder lezen →
Er stonden drie bomen in een diep en duister woud
Zij waren hun jaren vergeten en ongelooflijk oud
Sterk en stevig onverzettelijk gebouwd
Saamgehouden door integer hout.
Zij bogen hun kruinen naar elkaar toe
Al wat zij zagen maakte hen moe
De mensen, de dieren compleet van het pad
De struiken en bloemen aan het eind van de lat.
Temidden van takken die naar elkaar reikten
Groeide de wijsheid in vrijheid ten top
De bomen konden hun glimlach niet langer weerhouden
Temidden van woeling viel niets meer te rijmen.
De bomen klampten zich aan elkaar vast
Met geoefende takken gaf dat hun meer kracht
Zij wilden het bos van onzaligheid redden
En voelden de macht diep in hun bast.
Bomen en struiken, bloemen bloeiden weer op
Dieren bemerkten levenslust in hun kop
De wijsheid van bomen verworteld in aarde
Diep ver verborgen waar het drietal schatten bewaarde!
KE0113042022
Ik zou willen dat de zon bij het opgaan besloot dat het zijn dag niet is. Terugkrabbelt en weer in bed kruipt en vergeet dat de wekker niet is gesnoozd. Dat we landelijk afspreken, op zulke momenten zelf ook maar een oogje toeknijpen?
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, hoe moet je het interpreteren als je denkt dat je binnenstebuiten bent afgeleverd? Een kraan in plaats van een tweedehands maar nog bruikbaar stuk omlijsting van een schilderij? Zou Heidegger ook weten dat een landweg soms onbegaanbaar kan zijn? Zou die geven om mijn beslommeringen? Of is hij voor zichzelf filosoof geworden?
Geef me in godsnaam iets meer tijd om te recupereren, op adem te komen van heftige natte dromen. Ook al heb ik die eigenlijk niet eens, maar bij wijze van. Wel denk ik soms over je na. Niet meer in tranen maar wel in treinen
wagonnetjes die steeds hetzelfde spoor afrijden. Met voornamelijk Waarom als station en Waarmoethetheen. Ik heb bij die eerste nog geluncht, fantasieën gehad over vrouwen in trouwjurken, stilgestaan bij een gallerij. Volmondig gezegd…
Ja, ik wil.
Lars Ferwerda (stadsdichter Alphen ad Rijn)
Ik ben het er wel mee eens, ik een grasspriet, jij de wind. Ik vermijd het liefst een fietsbel en waan me een gordijn, zonder te willen drogen toch de hele dag wapperen. In stilte op en neer
op het ritme van regendruppels op kantoorramen. Maar structuur is tegelijkertijd ook de sleutel tot dragen, Seneca en heel veel lijdzaam toezien
hoe je de weg niet meer terugwist. Ik heb nog liedjes voor je geschreven, uitgekeken met een verrekijker op een denkbeeldige schommelstoel. In de regen
zonder passend kostuum de dageraad achterna gefietst. Ik zou graag willen dat ik stemmen hoor zodat het daar aan ligt. Ze zeggen – meestal, maar niet altijd – dat ik meer moet praten. Maar dan ken je me niet.
Kijk eens naar wat ik denk.
Lars Ferwerda (stadsdichter Alphen ad Rijn)
We schrijven 2008 – 2009
Gerard en ik komen elkaar
regelmatig tegen in kerkelijk
verband en naderhand ook
in de zogeheten raadszaal
hij als CDA-politicus
wij als sociaal maatschappelijk
voorvechters
echter, als het gaat
om menselijke waarden
vanuit geheel andere dossiers
blijkt op een terras
in raadsgesprekken over politiek
hoe uniek
-zo weet ik achteraf-
Gerard in eerlijkheid, integriteit
en gevoel voor rechtvaardigheid
beweegt.
We schrijven 2010
In een zaaltje bij de Engel
Groenlinks en ITH uitgesloten
van college overleg
achterkamertjespolitiek en muziek
van gekonkel, kronkelt dramtisch
door de Engelenzaal.
De drama queen gaat helemaal los
iets in mij wordt daar ballorig
schiet -ongepast- hard in de lach
Gerard aan de andere kant
van de zaal
pakt het op
grinnikt mee
wij twee
ontkrachten hiermee
even het toneelspel.
We schrijven verkiezingen 2014 en 2018
Vooroordelen van collega raadsleden
burgemeester en wethouders
blijven de grootste winnaar uitsluiten
van binnen en buiten vele tranen
als Gerard dan toch tussentijds vertrekt
Het nekt zijn partij [ITH] niet
zijn zoon ziet en vervolgt
Nu verbolgen ziet de orde
hoe hun wandorde, dan toch
wordt ontkracht.
Boven lacht Gerard en knipoogt vast
hij verrast Houten met gepaste trots.
dat je niet weg kunt lopen
van god, hij heeft het alziend oog
dat zich graag amuseert
met een vegetarisch diëet
en dat je hem tegenkomt
in alle werken van de natuur
dus ook elk levend wezen
in de donder en in het vuur
de dood is maar een deur
naar een nieuw begin
een olifant of een mug
helaas komt niemand terug
Stanislaus Jaworski
een nevelige zon wankelt
door horizonten vol tanks
in ruïnes slapen doden
radio’s zingen leugens
over zelfbenoemde overwinnaars
[eigenlijk is het land totaal vernield
en heeft er niemand gewonnen]
blauw zijn de bloesems
over mijnen en graven
geel schijnt het licht
in de schuilkelders
nooit wordt de hemel
nog zoals hij ooit was
en dát is de waarheid
sunset 28-04-2022
Een ansichtkaart
Met daarop:
Een verstild moment;
Voor altijd
Gestold
Verleden
“Hoe was het ook alweer?”
Weet jij het nog? “
Brink
Werd Plein
Verandering
Keer
Op keer
Toen
Nu
En ooit weer
Wat blijft
Is de plek
Waar verleden
Heden
En toekomst
Elkaar
Blijven
Ontmoeten
De plek
Waar wordt genoten
Waar de verhalen
Worden verteld
Steeds opnieuw
“Weet je nog……….?”
© G.J.M.Zegers 2021
wij zijn vrij vandaag
gisteren was het anders
contouren van wegdrijvende
zwarte wolken conserveren
geschreven verhalen en beelden
van het vernietigende oorlogsgeweld
dat de wereld had geteisterd
vogels zingen, het gras is groen
bomen verzorgen hun takken
vissen zwemmen naar elkaar
tussen alles wat leeft, rust de stilte
in de leegte achtergelaten
om onze vrijheid te betalen
beleven de vrijheid
noemen elkander broeders
noemen elkander zusters
vieren samen feest, vrijheidsfeest…
niet ver van ons vandaan
onder donkere wolken
schrijft men weer een nieuw verhaal
op zwarte bladzijden
© Nico Croes 5-5-22
Je rent, je rent
over wolken, over zee
over land, voorbij de wind
naar een plek zonder oorlog
waar het kwaad jou niet meer ziet
waar het kwaad jou niet meer vindt
Je angst laat je achter
om deel te worden
van onze geschiedenis
Je tranen laat je achter
op de vloer van de schuilkelder
waar ze nooit mogen opdrogen
Je voetstappen blijven gegrift
in de aarde, eens bedekt
met kleurrijke bloemen
Op de muren van huizen
zonder ramen zonder daken
ontwaakt je schaduw
in een wereld vol vleermuizen
verdwaald in een labyrint
van macht en onmacht
De morgenstond wringt zich
door de nacht en ontpopt zich
als een nieuwe dag
met hoop op de toekomst
Je hoeft niet meer te rennen
© Nico Croes, 28-2-22
Het mag weer
koningsdag
en ik zag
mensen in de zon
genieten op kleedjes
bij kraampjes
krioelen door elkaar
het is eigen raar
dat gewoon menselijk gedrag
er jaren uit lag en soms elders
nog verboden is
het mag weer
koningsdag
lach nog na
die sfeer…
de wegen doorheen het leven
vegen de drama’s weg
en de zon, begint
zijn zomer…
Anja Tekelenburg
een wilde waanzin
spettert gedachten
en dromen doorheen
een etherisch venster
gericht op een fractie
van het geheel
er valt ons schoonheid
ten deel indien wij zien
waar de lente haar
geschenken in lover
voor ogen tovert
Anja Tekelenburg
zachte voetstappen
van de vrouwe die met
haar schoonheid
de straat stralend vult
vele harten doet zingen
bloemen omringen ons
tomeloos liefdevolle
omarming vol schoonheid
die Maria Magdalena nalaat
Anja van Tekelenburg
zachtjes de stille onrust
een vogel kust een knop
en hapt een beestje weg
ik leg een broodje op
een rond bord en wordt
geraakt door het lied
de vogel die je niet ziet
maar hoort, verstoort de
stilte in de tuin…
Buiten hangen tranen
aan bladerloze takken
glinsterend in het licht
dragen bomen de druppels
verdriet van het oude jaar
achter een grijs wolkendek
gloort een aarzelend licht
voor de wereld openbreekt
Binnen hangt nog de geur
van gedoofde kaarsen
waar uit een oude vleugel
klanken de ruimte vullen
tijdloos, verstild, een dans
rond een achtergebleven glas
behoedzaam ingeschonken
dat nog halfvol wijn staat
Een van ons staat op
opent een venster
het licht valt binnen
Henk Gilhuis
vandaag is kaas
helaas de baas
over spek en vlees
helaas vandaag
een relaas
met de rasp
in stukje gevouwen
en geschoven
doorheen gaatjes
in de pan gevallen
vandaag is kaas
het vlees van gisteren
en het verbod
van overmorgen
als de heilige Claus
zijn klauwen verder
om ons leven vouwt
of vertrouw jij je leven
toe aan het goede
lichte en vredevolle
droomverhaal van ooit
dat morgen ook nog
mag bestaan als je
de vonkjes in je bestaan
en sprankeltjes van je ziel
als enige liefdevol
houvast handhaaft
Anja Tekelenburg
tussen kerst
en oud en nieuw
vallen stukjes
kalkoen tussen ballen
van zilver en vet
we hebben zacht uiteengezet
let niet op de trage woorden
akkoorden vervagen
vlagen geluk en verlangen
rijgen een ketting
Anja Tekelenburg
als ik je wakker droom
lief mensenkind
de stroom van het bloed
dat je kloppend hart
voortbeweegt
jij lief mensenkind
vindt vandaag de dag
zelden de veiligheid die
je fysiek en in denken
hoopt en toch
je bent veilig
verzorgt
gedragen
je ziel is geschreven
en Michaël zal je
met hand en tand
beschermen
waar Maria Magdalena
je in haar stille genade
wil voeden met helder
weten en vergeten
waarheden
zullen aantreden.
na regen
de zon
het begon
zo nat
dat de
hoop op
licht zacht
verdween
daar scheen
de zon
en kon
het licht
gevangen
worden
stenen
stralen
Anja Tekelenburg
de dagen korten
wind raast
door de landen
over polders
appels vallen
bomen verliezen blad
we vieren het leven
en eren de doden
lichtjes in het duister
bij volle maan
in dromen vliegen
spoken en heksen
doorheen straten
lanen en bossen
kinder-rijk
zo kostbaar
dat we kijken
naar theater
dat later
een gouden
herinnering
en glimlach
op gezichten
tovert
Anja Tekelenburg
Wist u dat we in Houten sinds 17-07-2021 een echte Poëziestraat hebben? Wist u dat dit de Goudvinkhaag betreft?
een ruimte
buiten
waarvan we
niet wisten
dat een Q-r code
ondanks de last minute
uitnodiging
verplicht is
waar zelfs een papieren
vaccinatie bewijs
niet werkt om de droomcirkel
te mogen betreden
nog voor 25 september
voor de vrijwilligers van het theater
was alleen een smartphone app genoeg
om binnen te komen
de richtlijnen van het theater
strenger dan de wet
voorbij onze mensenrechten
Neurenberg en Helsinki
voor de opening
van ons eigen kunstfeest
gedichten liggen ten toon
in een ruimte
waar wij niet meer mogen komen
sinds vandaag
kunst en cultuur
onder de stolp
van Phizeriaanse
Billy Boom
om Klaus met Swabs
om niet meer te vergeten
culturele erfenissen
verloren in een
draak vol wratten
Dan wandel je naar huis
drie jongens
pesten
spugen
naar een huilend
jongetje
op de stoep
een vrouw in het geel
fietst langs, stopt
“Is dit nu nodig?”
Ik wandel
steek over
doe wat eigenlijk niet mag
in Coronatijd
kniel neer bij het
huilend hijgende kind
vind de zachtheid
die ik zoek
vraag wat er is
de oudere jongens
waaronder een broertje
brutaal en dreigend
met een strenge blik
maan ik tot rust
en afstand
wat er is gebeurd
voor ik langsliep
is een raadsel …
vraag wat er is
kan er geen touw aan vast knopen
zag alleen de trappen en de open
spugende monden van de drie
tegen één
haal eens rustig adem
na het verhaal en een
verbaal en fysieke grens
keert de mens
in het lijfje terug …
Ik vertrek
de oudste brutale aap
“We moeten nog 3 uur naar huis”,
succes … ga er niet in mee
ga het duel in woorden
met een lach uit de weg
draai me na de bocht
nog even om
ze lijken weer samen
te fietsen
vier jongens
op twee fietsen
© Anja: Tekelenburg
Zachte waterstromen
en heldere dromen
komen samen in een dorp
aan het water
waar vroeger in later
verborgen geheimen
zacht en liefdevol haar
namen in het gezicht
van een toeschouwer
voorzien van fonteinwater
© Anja: Tekelenburg
Ik droom een cirkel
Van kleurige bloemen
Ik ruik in gedachten
Hun heerlijke geuren
En kijk!
Op straat:
Een bonte zebra
Zijn regenboog
Van warme kleuren
Roept uitnodigend
Naar mij:
“Kom, steek met mij over;
Hier ben je veilig”.
Ik droom een zee
Van unieke mensen
Op het veelkleurig pad
Van hier
Naar daar
Ik hoor gezang
Van de overkant
Eén koor
Van zoveel
Verschillende stemmen
En dan denk ik:
Als dát
Eens wáár
Mocht zijn……..
© G.J.M.Zegers 2021
Iedereen hoort erbij
ongeacht ras, kleur en geslacht
het leven lacht in de zon
we dansen en onder het balkon
dromen we cirkels
met regenboogtaart
wikkelen levenslessen in
cultuur, contact en respect
mensen boven regels
tegels ingekleurd als
zebrapad, dat straalt
het beste in ons bovenhaalt
© Anja Tekelenburg
het water
de aarde
ijle lucht
een vuur
het is ether
die het centrum
van jouw zijn
verbindt
een lint
zweeft in de wind
je innerlijk kind
hervindt
de weg
omarm jezelf
heb compassie
luister
mededogen
de sleutel
De Wijsheid:
Ik hou van jou en ben het niet eens met wat je deed/doet …
Anja Tekelenburg
© 2024 — DEZE WEBSITE IS MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR WILLEM VAN ROOIJ CONCEPT & VORMGEVING | DIGITAL CONCEPTS EN UNIVÉ VERZEKERINGEN
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑
