maand mei 2022
Zie je MIJ
Zoals ik werkelijk ben
Als je kijkt
Door het
Selfie-pantser
Van Alfa-king
Of
Beauty-queen?
Hoor je MIJ
Als ik
In stilte
Schreeuw
Om échte
Aandacht?
Voel je MIJ
Mijn
Wanhoop
Angst
En verdriet
Verborgen onder
Stoerheid?
Ken je MIJ
Zoals ik ben
En gekend
Wil worden?
© G.J.M. Zegers 2022
Kijk…
Hier !
Schaamteloos
Toon ik
Mijn volle zinnen
Aan allen
Die
Het woord
Beminnen
Aan ieder
Die zich
Aan mij
Laven wil
Lees mij dus
Sta bij mij stil
Dát is
Mijn grootste
Wens
Reeds velen
Vóór u
Zijn gezwicht
Voor mijn
Gedachten
Ik ben
Uw
Raam-gedicht
© G.J.M. Zegers 2022
wat is het fijn
om te zien
dat wij weer
rond kunnen lopen
op dit mooie plein van Houten
bevolkt met blije mensen
genietend van elkaar en met elkaar
Genietend van al het moois
uitgestald speciaal voor jou
vooral genieten
van al het groen en de bloemen
die het lonken niet kunnen laten
als de muziek losbarst
maak de benen los
gooi de armen in de lucht
zo’n feest als vandaag
krijg je een keer per jaar
Straks als je weer thuis bent
geniet je nog na van deze dag
op Het Rond in volle bloei
© Nico Croes
29-5-22
We staan hier
dansen
draaien
maaien
de korrels
hoop voor
onze voeten
weg en zaaien
de bloemen
en vormen
voor morgen
we zingen
springen
bewegen
op ritmes
en klanken
zingen
Houtense duiven
van ronde
daken
we staan hier
genieten
gieten
inspiratie
over het plein
zijn zomerzot
blij
en dansen
draaien
schilderen
zwaaien
wij doen
wat ons leven
zin geeft
Anja Tekelenburg
Mantelzorg event
een vooralsnog onbekend
gegeven, overladen
met vooruitglijdend afscheid
een tijd van komen en gaan
van bestuurders en hulpverleners
voor gezinnen vol zorg niet:
het leven blijft bestaan
en voortgaan in zorgen
in grote en kleine zaken
je zult maar chronisch dagelijks
full-time moeten zorgen voor een geliefde
waarbij het soms te veel is
je vraag om hulp nergens in past
je behoefte niet in het plaatje van
het zoveelste protocol te voegen is
dit kan gaan over het bestaan
van vrager en ontvanger of over beide
en het systeem legt een claim …
Anja Tekelenburg
Als de mens toch sterven moet
zeg ik: Hé, doe het dan goed!
met een cocktail in de hand
op ons Houtens palmenstrand
Ja, zo zeker zal het gaan
de zee komt uit het westen aan
dus nog een slok. Salut en proost!
bouw op veilig: Houten-Oost
Liefst toch hoogbouw a.u.b.
wel zo veilig dicht bij zee
Danny Keff
• Vandaag is aan mij de bijzondere eer om het event te openen van ″Poëzie aan de Slinger″ van het team Dorpsdichters in Houten. • Graag markeer ik het belang van cultuur en ook van poëzie. Het vergroot ons cultureel… Verder lezen →
Er stonden drie bomen in een diep en duister woud
Zij waren hun jaren vergeten en ongelooflijk oud
Sterk en stevig onverzettelijk gebouwd
Saamgehouden door integer hout.
Zij bogen hun kruinen naar elkaar toe
Al wat zij zagen maakte hen moe
De mensen, de dieren compleet van het pad
De struiken en bloemen aan het eind van de lat.
Temidden van takken die naar elkaar reikten
Groeide de wijsheid in vrijheid ten top
De bomen konden hun glimlach niet langer weerhouden
Temidden van woeling viel niets meer te rijmen.
De bomen klampten zich aan elkaar vast
Met geoefende takken gaf dat hun meer kracht
Zij wilden het bos van onzaligheid redden
En voelden de macht diep in hun bast.
Bomen en struiken, bloemen bloeiden weer op
Dieren bemerkten levenslust in hun kop
De wijsheid van bomen verworteld in aarde
Diep ver verborgen waar het drietal schatten bewaarde!
KE0113042022
Ik zou willen dat de zon bij het opgaan besloot dat het zijn dag niet is. Terugkrabbelt en weer in bed kruipt en vergeet dat de wekker niet is gesnoozd. Dat we landelijk afspreken, op zulke momenten zelf ook maar een oogje toeknijpen?
Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, hoe moet je het interpreteren als je denkt dat je binnenstebuiten bent afgeleverd? Een kraan in plaats van een tweedehands maar nog bruikbaar stuk omlijsting van een schilderij? Zou Heidegger ook weten dat een landweg soms onbegaanbaar kan zijn? Zou die geven om mijn beslommeringen? Of is hij voor zichzelf filosoof geworden?
Geef me in godsnaam iets meer tijd om te recupereren, op adem te komen van heftige natte dromen. Ook al heb ik die eigenlijk niet eens, maar bij wijze van. Wel denk ik soms over je na. Niet meer in tranen maar wel in treinen
wagonnetjes die steeds hetzelfde spoor afrijden. Met voornamelijk Waarom als station en Waarmoethetheen. Ik heb bij die eerste nog geluncht, fantasieën gehad over vrouwen in trouwjurken, stilgestaan bij een gallerij. Volmondig gezegd…
Ja, ik wil.
Lars Ferwerda (stadsdichter Alphen ad Rijn)
Ik ben het er wel mee eens, ik een grasspriet, jij de wind. Ik vermijd het liefst een fietsbel en waan me een gordijn, zonder te willen drogen toch de hele dag wapperen. In stilte op en neer
op het ritme van regendruppels op kantoorramen. Maar structuur is tegelijkertijd ook de sleutel tot dragen, Seneca en heel veel lijdzaam toezien
hoe je de weg niet meer terugwist. Ik heb nog liedjes voor je geschreven, uitgekeken met een verrekijker op een denkbeeldige schommelstoel. In de regen
zonder passend kostuum de dageraad achterna gefietst. Ik zou graag willen dat ik stemmen hoor zodat het daar aan ligt. Ze zeggen – meestal, maar niet altijd – dat ik meer moet praten. Maar dan ken je me niet.
Kijk eens naar wat ik denk.
Lars Ferwerda (stadsdichter Alphen ad Rijn)
We schrijven 2008 – 2009
Gerard en ik komen elkaar
regelmatig tegen in kerkelijk
verband en naderhand ook
in de zogeheten raadszaal
hij als CDA-politicus
wij als sociaal maatschappelijk
voorvechters
echter, als het gaat
om menselijke waarden
vanuit geheel andere dossiers
blijkt op een terras
in raadsgesprekken over politiek
hoe uniek
-zo weet ik achteraf-
Gerard in eerlijkheid, integriteit
en gevoel voor rechtvaardigheid
beweegt.
We schrijven 2010
In een zaaltje bij de Engel
Groenlinks en ITH uitgesloten
van college overleg
achterkamertjespolitiek en muziek
van gekonkel, kronkelt dramtisch
door de Engelenzaal.
De drama queen gaat helemaal los
iets in mij wordt daar ballorig
schiet -ongepast- hard in de lach
Gerard aan de andere kant
van de zaal
pakt het op
grinnikt mee
wij twee
ontkrachten hiermee
even het toneelspel.
We schrijven verkiezingen 2014 en 2018
Vooroordelen van collega raadsleden
burgemeester en wethouders
blijven de grootste winnaar uitsluiten
van binnen en buiten vele tranen
als Gerard dan toch tussentijds vertrekt
Het nekt zijn partij [ITH] niet
zijn zoon ziet en vervolgt
Nu verbolgen ziet de orde
hoe hun wandorde, dan toch
wordt ontkracht.
Boven lacht Gerard en knipoogt vast
hij verrast Houten met gepaste trots.
dat je niet weg kunt lopen
van god, hij heeft het alziend oog
dat zich graag amuseert
met een vegetarisch diëet
en dat je hem tegenkomt
in alle werken van de natuur
dus ook elk levend wezen
in de donder en in het vuur
de dood is maar een deur
naar een nieuw begin
een olifant of een mug
helaas komt niemand terug
Stanislaus Jaworski
een nevelige zon wankelt
door horizonten vol tanks
in ruïnes slapen doden
radio’s zingen leugens
over zelfbenoemde overwinnaars
[eigenlijk is het land totaal vernield
en heeft er niemand gewonnen]
blauw zijn de bloesems
over mijnen en graven
geel schijnt het licht
in de schuilkelders
nooit wordt de hemel
nog zoals hij ooit was
en dát is de waarheid
sunset 28-04-2022
Een ansichtkaart
Met daarop:
Een verstild moment;
Voor altijd
Gestold
Verleden
“Hoe was het ook alweer?”
Weet jij het nog? “
Brink
Werd Plein
Verandering
Keer
Op keer
Toen
Nu
En ooit weer
Wat blijft
Is de plek
Waar verleden
Heden
En toekomst
Elkaar
Blijven
Ontmoeten
De plek
Waar wordt genoten
Waar de verhalen
Worden verteld
Steeds opnieuw
“Weet je nog……….?”
© G.J.M.Zegers 2021
wij zijn vrij vandaag
gisteren was het anders
contouren van wegdrijvende
zwarte wolken conserveren
geschreven verhalen en beelden
van het vernietigende oorlogsgeweld
dat de wereld had geteisterd
vogels zingen, het gras is groen
bomen verzorgen hun takken
vissen zwemmen naar elkaar
tussen alles wat leeft, rust de stilte
in de leegte achtergelaten
om onze vrijheid te betalen
beleven de vrijheid
noemen elkander broeders
noemen elkander zusters
vieren samen feest, vrijheidsfeest…
niet ver van ons vandaan
onder donkere wolken
schrijft men weer een nieuw verhaal
op zwarte bladzijden
© Nico Croes 5-5-22
Je rent, je rent
over wolken, over zee
over land, voorbij de wind
naar een plek zonder oorlog
waar het kwaad jou niet meer ziet
waar het kwaad jou niet meer vindt
Je angst laat je achter
om deel te worden
van onze geschiedenis
Je tranen laat je achter
op de vloer van de schuilkelder
waar ze nooit mogen opdrogen
Je voetstappen blijven gegrift
in de aarde, eens bedekt
met kleurrijke bloemen
Op de muren van huizen
zonder ramen zonder daken
ontwaakt je schaduw
in een wereld vol vleermuizen
verdwaald in een labyrint
van macht en onmacht
De morgenstond wringt zich
door de nacht en ontpopt zich
als een nieuwe dag
met hoop op de toekomst
Je hoeft niet meer te rennen
© Nico Croes, 28-2-22
Het mag weer
koningsdag
en ik zag
mensen in de zon
genieten op kleedjes
bij kraampjes
krioelen door elkaar
het is eigen raar
dat gewoon menselijk gedrag
er jaren uit lag en soms elders
nog verboden is
het mag weer
koningsdag
lach nog na
die sfeer…
de wegen doorheen het leven
vegen de drama’s weg
en de zon, begint
zijn zomer…
Anja Tekelenburg