een wilde waanzin
spettert gedachten
en dromen doorheen
een etherisch venster
gericht op een fractie
van het geheel
er valt ons schoonheid
ten deel indien wij zien
waar de lente haar
geschenken in lover
voor ogen tovert
Anja Tekelenburg
zachte voetstappen
van de vrouwe die met
haar schoonheid
de straat stralend vult
vele harten doet zingen
bloemen omringen ons
tomeloos liefdevolle
omarming vol schoonheid
die Maria Magdalena nalaat
Anja van Tekelenburg
zachtjes de stille onrust
een vogel kust een knop
en hapt een beestje weg
ik leg een broodje op
een rond bord en wordt
geraakt door het lied
de vogel die je niet ziet
maar hoort, verstoort de
stilte in de tuin…
© 2024 — DEZE WEBSITE IS MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR WILLEM VAN ROOIJ CONCEPT & VORMGEVING | DIGITAL CONCEPTS EN UNIVÉ VERZEKERINGEN
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑