maand november 2020
we riepen
zwarte piet
als we iemand
op het dak zagen
we zongen samen
liedjes bij
de haard
wie zoet is krijgt lekkers
wie lekkers krijgt
is zoet zullen
onze ouders
gedacht hebben
we zetten
onze schoenen
met daarin
een wortel voor het paard
de dag erna
aten we
stamppot
met wortelen
© Hans van der Vlugt
Ik zie ze nauwelijks tot niet
de najaar en winterrijke figuren
een groot melancholisch verdriet
beweegt zich uit het vallend blad
op het Rond is het winkelen
beperkt, ook in Het Dorp, de worp gemist
warme chocolade en koek
lijken een gevallen fotoboek
de muziek en bewegingen met snoep
deed het altijd lacherig goed
ik ontmoet slechts maskerades
onderweg over de pleinen waar rijen
verdwijnen achter gesloten deuren
© Anja Tekelenburg
Vanuit Spanje
met de boot
vaar ik met appels van Oranje
regelrecht naar code Rood
Bij aankomst zet men
zonder gêne
mij regelrecht
in quarantaine
Na in totaal
een dag of tien
heb ik mijn schip
echt wel gezien
Ik tref als ik
de wal op ga
slechts één persoon
met camera
Die meldt mij
tot mijn groot verdriet:
“Er zijn geen kind’ren
zo u ziet”.
Mijn trouwe paard
-en dat is zuur-
moet aan een
anti-schimmel-kuur
En dat geklaag
-niet te genieten-
over de kleuren
van mijn Pieten
Het liefste maak ik
rechts-om-keert
dan zien ze mij
dit jaar niet meer
Ik denk dat ik
naar Spanje vaar;
Koop je cadeautjes
Zelf maar !
© G.J.M. Zegers 2020
Op 16 november 2020 is onze website officieel geopend. Hieronder kun je de video bekijken van de opening die online heeft plaatsgevonden. Met hartelijke dank aan wethouder Jan Overweg die deze opening met de voordracht van een gedicht heeft verzorgd.
vogels zingen niet
vliegen heeft geen zin
stil, alles is stil
dieren dalen in stilte
met de neerwaartse spiraal
richting duisternis
vissen zwemmen op het droogte
waar het zand gelukkig
hun zicht belemmert
micro organismen
vreten aan de fundering
van de macro organismen
de mens vlucht
naar Mars of naar Venus
waar het einde leeg is.
©Nico Croes
Augustus 2020
in de klas
door de meester
gekleineerd
vader net overleden
moeder verwaarloost hem
je stinkt
hebt luizen
in de klas
door de meester
gekleineerd
je loopt achter
stikt in verdriet
zie de gaten in je sokken
zelf continu gepest
zie ik de blokken
aan jouw benen niet
de meester schiet
de pesters te hulp
kinderen in hun schulp gekropen
nopen hem tot geniepig
kleineren en jongleren
met het kwetsbaren in zijn school
© Anja Tekelenburg
N.a.v. Week van de Mishandeling
Je foto
Voorzien
Van jouw
Levensverhaal
Enkele zinnen
Vertellen
Een tragedie
In zoveel delen
Voorbijgangers
Werpen
Passerend
Een blik
Soms herkenning
Vaak ook niet
Zij kunnen het
Vergeten
Jij
Zit er
Je hele
Leven mee
© G.J.M. Zegers 2020
Foto © René van den Brandt
N.a.v. Week van de Mishandeling
de schaal met mandarijntjes
ligt troosteloos op tafel
een paar snoepjes in bakjes
vragen naar kleine handjes
buiten is het stil, stil
de deurbel zwijgt
ik heb een leeg gevoel
verlang naar de stemmetjes
naar de liedjes van Sint Maarten
naar de kleine koppies
met glinsterende oogjes
een vleugje wind
speelt met de kaarsvlam
de maan en de sterren
duwen de wolken opzij
zoekend naar kleurrijke lichtjes
gedragen door lampions
slierend door straten
de avond is donker
geen feestlichtjes
geen kinderstapjes
alles is zo anders
© Nico Croes.
Foto: @ Anja Tekelenburg
je bent niets
kunt niets
maakt niets
van je koken
roken mag je
weet
ik tweet je naam uit
de mannen fluiten
nemen je mee
goud verdien ik
thee te heet gedronken
beschonken wil ik je
gedrogeerd
opdat je je niet verweert …
je bent niets
wat doe je nu
hou je mond
ongezond jouw
vragen
© Anja Tekelenburg
N.a.v. Week van de Mishandeling
daar staan ze niet
zijn hand volgt niet
het licht niet in haar haar
daar staan ze niet
zijn duim streelt niet
niet haar wang aldaar
daar staan ze niet
zij rekt zich niet
op tenen niet naar hem
daar staan ze niet
hij fluistert niet
niet met zwoele stem
daar staan ze niet
het licht valt niet
als kader op de grond
daar staan ze niet
tot mijn verdriet
hier niet op Het Rond
Gedicht © Danny Keff
Foto © René van den Brandt
Traag door oneindig volgebouwde Vinexwijken stromen met plotseling een onverwacht vergezicht over een prachtige plas met kleurrijke huizen en onze eigen Toren van Babel Op Houten Het Plein der gemoedelijkheid van een ver verleden idylle een schier onophoudelijke stroom van… Verder lezen →
Op het scherpst
van de snede
tussen angst voor ziekte alsook dood
is de ruimte voor cultuur gedood
door generaties heen gedanst
in een groot avontuur
dat de dichte nacht
vol-ledig bezet
met een gebroken hart
verwarde geest
die vreest voor erger …
cultuur ondergronds
leven in het kleine binnen
we beginnen later
later
later
weer opnieuw …
© Anja Tekelenburg